Isaiah 63
1 Кој е Оној, Кој иде од Едом, во црвена облека од Восор, Кој е толку величествен во облеката Своја, Кој пристапува во полната сила Своја? — „Јас сум, Кој изрекувам правда и сум силен да спасувам.“
2 Зошто Твојата облека е црвена, и твоите облеки — како на оној, што газел во каца?
3 „Јас газев во каца Сам, и никој од народите не беше со Мене; Јас ги газев во гневот Свој и ги газев во јароста Своја; крвта нивна Ми ја прскаше облеката Моја; ја извалкав целата облека Моја;
4 зашто денот за одмазда е во срцето Мое, и годината на искупените од Мене настапи.
5 Јас гледав — и немаше помошник; се чудев, зошто немаше кој да Ме поткрепи; но Мојата рака Ми помогна, и Мојот гнев — тој Ме поткрепи:
6 и во гневот Свој ги згазив народите, ги уништив во јароста Своја и ја излеав на земјата крвта нивна.“
7 Ќе се сеќавам на милоста и славата Господова, за сѐ што Господ ни дарува, за големата Негова благост кон домот Израелов што Тој ја укажа по милосрдноста Своја и по многуте добрини Свои.
8 Тој рече: „Навистина, тие се Мој народ, деца што нема да изневерат,“ — и Тој ќе биде нивни Спасител.
9 Во секоја нивна жалост Тој не ги оставаше и Ангелот на Неговото присуство ги спасуваше; со Својата љубов и добросрдечност Тој ги искупи, ги зеде и ги носеше во текот на сите древни дни.
10 Но, тие се одметнаа и Го огорчија Неговиот Свет Дух; затоа Тој им стана непријател, така што Сам војуваше против нив.
11 Тогаш народот Негов си спомна за древните дни, деновите на Мојсеј: каде е Оној што ги изведе од морето со пастирот на Своите овци? Каде е Оној што Го вложи во неговото срце Својот Свет Дух?
12 Кој го водеше Мојсеј за десната рака со Својата величествена сила и ги раздели пред нив водите, за да си создаде вечно име?
13 Кој ги водеше преку бездни, како коњ по степи и тие не се сопинаа?
14 Како што стадо слегува во долина, — така Духот на Господ ги води кон покој. Така и Ти го водеше Својот народ, за да си создадеш славно име.
15 Ѕирни од небесата и погледни од Твоето живеалиште на светињата Твоја и на славата Твоја: каде се ревноста и силата Твоја? Големата Твоја милосрдност и милоста Твоја кон мене престанаа.
16 Само Ти си Отец наш; зашто Авраам не нѐ познава, ниту Израел нѐ признава за свои; Ти, Господи, си наш Отец, отсекогаш Твоето име е: „Искупител наш.“
17 Зошто Господи, си допуштил да се отстраниме од Твоите патишта, да се ожесточи срцето наше, за да не се плашиме од Тебе? Сврти се заради Твоите слуги, заради племињата на Твоето наследство.
18 Кратко време владееше над него народот на Твојата светиња: непријателите наши го изгазија твоето светилиште.
19 Ние станавме такви, како над кои никогаш да не си владеел, и над кои името Твое да не се спомнувало. О, да беше ги раскинал Ти небесата и да беше слегол! Горите би се стопиле од лицето Твое!