Isaiah 57
1 Праведниот умира и никој не се загрижува; и благочестиви луѓе се земаат и никој не помислува дека праведникот од зло се оттргнува.
2 Тој оди во мир; оние што одат по правиот пат, ќе почиваат на леглата свои.
3 Но приближете се вие тука, синови на врачеви, семе на прељубодеец и блудница!
4 Со кого се подбивате? Против кого отворате уста и го покажувате јазикот? Не сте ли деца на гревот, семе на лагата,
5 кои сте запалени од похотта кон идоли под секое гранчесто дрво, кои колете деца покрај потоци, меѓу пукнатини на карпи?
6 Во мазните камења на потоците е твојот дел; тие, тие се твоја ждрепка, ним им правиш ти прелив и им принесуваш жртва: можам ли Јас да бидам од тоа задоволен?
7 На висока и голема планина го поставуваш леглото свое, и таму се качуваш да принесуваш жртва.
8 Зад вратата и зад довратниците ги ставаш твоите спомени; зашто, кога ќе се одвратиш од Мене, ти се разголуваш и се качуваш; го прошируваш леглото свое и се договараш со оние од нив, со кои сакаш да лежиш и го погледнуваш местото.
9 Ти си одела и кај царот со миризливо масло и си ги умножувала твоите мириси, и далеку си ги испраќала своите гласници и си ги струполила до пеколот.
10 Од долгото скитање ти си папсана, но не рече: „Надежта е изгубена!“ Сѐ уште си наоѓаш нова сила и затоа не почувствува слабост.
11 А од кого се уплаши и застраши, па стана неверна и престана да Ме помниш и пазиш во срцето свое? Не е ли затоа што Јас молчев, што молчев долго, та ти престана да се плашиш од Мене?
12 Ќе ја објавам твојата правда и твоите дела, и тие нема да бидат во твоја полза.
13 Кога ќе повикаш, ќе те спасат ли идолите што си ги собрала? — Сето тоа ветрот ќе го однесе, ќе го развее; а кој се надева на Мене, ќе ја наследи земјата и ќе ја владее Мојата света гора.
14 Ќе се рече: „Срамнете, рамнете, израмнете го патот, отстранете ги пречките од патот на Мојот народ.“
15 Зашто вака вели Високиот и Возвишениот, вечно Живиот, Чие име е Светец: „Јас живеам на небесната височина и во светилиштето, но Јас сум и со оние што имаат скршено срце и понизен дух, за да го оживувам духот на понижените и да ги оживувам срцата на поразените.
16 Зашто нема вечно да се заканувам, ниту докрај да се гневам; инаку ќе падне пред Мене секој дух и секоја душа што сум ги создал.
17 Заради нивното грешно лукавство, Јас се разгневив и ги биев, се криев и се лутав; но тие продолжуваа да си се враќаат на своите патишта.
18 Ги видов патиштата нивни, но ќе ги излекувам, ќе ги водам и ќе ги утешувам, нив и оние што ги жалат.
19 Јас ќе го исполнам словото: мир, мир на далечен и на ближен“ — вели Господ, „И ќе го излекувам.“
20 А нечесните се како разбрането море, кое не може да се смири, и чии води исфрлаат тиња и кал.
21 Нема мир за грешниците, вели Господ Бог.