Isaiah 29
1 Тешко му на Ариил, на градот Ариил, каде што живееше Давид! Притурете година врз година; нека колат жртви.
2 Но Јас ќе го притеснам Ариил; и ќе има плач и тагување; тој ќе остане кај Мене како Ариил.
3 Ќе се сместам на логорување околу тебе и ќе те стеснам со набљудувачка стража, ќе подигнам против тебе тврдини.
4 И ќе бидеш понизен, ќе говориш како од под земја, и зборот твој ќе биде глув како говор од под прав, и гласот твој ќе биде како глас на мртовец, и зборот твој ќе се шепоти од под правот.
5 Твоите непријатели ќе бидат бројни, а угнетувачи на број како развеана плева. И тоа ќе стане ненадејно, во еден миг:
6 Господ Саваот ќе те посети со гром и потрес, со силен глас, со бура и виор, со пламен од оган што голта сѐ.
7 И како сон, како ноќно видение во сон ќе биде: мноштво од сите народи, што војуваат против Ариил, од сите, излезени против него и тврдините негови, и од оние што го притесниле.
8 И како што гладен сонува дека божем јаде, но се разбудува, гладен; и како што жеден сонува дека божем пие, но се разбудува, премален и жеден: истото ќе стане и со множеството од сите народи, што војуваат против гората Сион.
9 Чудете се и скаменете се, ослепете и бидете слепи, опијанете се, но не од вино — тетеравете се, но не од жесток пијалак;
10 зашто Господ испрати врз вас дух на успивање и ги затвори вашите очи, о пророци, и ги сокри вашите глави, о јасновидци!
11 И секое пророштво за вас е како зборови во запечатена книга, што му ја даваат на оној, кој знае да чита книга, и велат: „Прочитај ја“, а тој одговара: „Не можам, зашто е запечатена.“
12 И му ја даваат книгата на оној, кој не знае да чита, и велат: „Прочитај ја“; и тој одговара: „Не знам да читам.“
13 И рече Господ: „Бидејќи овој народ се приближува кон Мене со устата своја, и со јазикот свој Ме почитува, а срцето негово му останува далеку од Мене, и почитувањето нивно пред Мене е само научено човечко правило;
14 затоа, ете, Јас ќе постапам пак необично со овој народ, чудно и чудесно, така што мудроста на мудреците негови ќе загине, и разум во разумните нема да има.“
15 Тешко на оние што мислат да се сокријат во длабочината, за да ги скријат своите намери од Господ, кои ги вршат делата свои во мрак и велат: „Кој ќе нѐ види, и кој ќе нѐ дознае?“
16 Каква неразумност! Можеме ли да го сметаме грнчарот за глина? Ќе каже ли делото за оној што го направил: тој не ме направи? И ќе каже ли направеното за мајсторот свој: тој не разбира?
17 Уште малку, сосема малку, и Ливан нема ли да се претвори во градина, а градината нема ли да се претвори во гора?
18 И во тој ден глувите ќе ги чујат зборовите од книгата, и очите на слепите ќе прогледаат од темнината и мракот.
19 И оние што страдаат, сѐ повеќе и повеќе ќе се радуваат во Господ, а сиромасите и бедните луѓе ќе воскликнуваат во Светецот Израелов;
20 зашто нема повеќе да има силник, хулител ќе исчезне; а ќе бидат истребени и сите што смислуваат зло,
21 кои го збркуваат човекот со зборови и му распнуваат мрежи пред портата на Судијата и го отфрлаат правиот.
22 Затоа така вели Господ за Јакововиот дом, Оној, Кој го откупи Авраама: тогаш Јаков нема да биде во срам и лицето негово веќе нема да побледува.
23 Зашто кога ќе ги види околу себе децата свои, дело на Моите раце, тој свето ќе го почитува името Мое и свето ќе го почитува Светецот Јаковов, со трепет ќе стои пред Бог Израелов.
24 Тогаш оние што се со духот заблудени ќе ја познаат мудроста, и непокорните ќе се вразумат.