Hebrews 10
1 Бидејќи Законот ја има само сенката на идните добра, а не суштината на работите, никогаш не може со оние исти жртви, што се принесуваат секоја година, да ги усоврши оние кои пристапуваат.
2 Инаку би престанале да се принесуваат, бидејќи оние што служат, еднаш очистени, не ќе имаат веќе никаква свест за гревовите.
3 Но преку жртвите секоја година се потсетуваат на гревовите,
4 бидејќи не е можно телешката и јарешката крв да ги однесе гревовите.
5 Поради тоа, влегувајќи во светот, вели: „Жртви и дарови Ти не посака, а тело Ми приготви.
6 Сепаленици за гревот не Ти се угодни.“
7 Тогаш реков: „Ете, идам, напишано е за Мене во книгата, да ја извршам, Боже, волјата Твоја.“
8 Кога погоре рече: „Жртви и дарови и сепаленици за гревот — што се принесуваат според Законот, Ти не посака и не Ти се угодни“,
9 а потоа рече: „Ете, идам, Боже, да ја извршам волјата Твоја“, со тоа Тој го укинува првото, за да го воспостави второто.
10 Според таа волја сме осветени со приносот на телото на Исус Христос еднаш засекогаш.
11 И секој свештеник стои секој ден, служејќи и принесувајќи многупати едни и исти жртви, кои никогаш не можат да ги отстранат гревовите;
12 а Тој, принесувајќи само една жртва за гревовите, засекогаш седна оддесно на Бога,
13 и оттогаш чека понатаму додека непријателите Негови не бидат положени како подножје за нозете Негови.
14 Зашто преку едно принесување Тој осветените ги направи засекогаш совршени.
15 И Светиот Дух ни посведочи, зашто, откако порано рече:
16 „Ова е заветот што ќе им го дадам по оние дни, вели Господ: ќе ги вградам законите Свои во срцата нивни, и во мислите нивни ќе ги напишам.“ Тој додава:
17 „И за гревовите и беззаконијата нивни нема веќе да си спомнувам.“
18 А каде што има проштевање за нив, таму веќе нема приноси за грев.
19 И така, браќа, кога имаме слобода да влегуваме во светилиштето преку крвта на Исус Христос по нов и жив пат,
20 што Тој ни го отвори низ завесата, односно преку Своето тело,
21 имаме Врховен свештеник над домот Божји.
22 Затоа да пристапиме со искрено срце, во полна вера, откако ќе ги очистиме срцата од зла совест со попрскување и откако ќе го измиеме телото со чиста вода.
23 И да го држиме исповеданието на надежта цврсто, зашто верен е Оној Кој се заветувал.
24 И да бидеме внимателни еден кон друг за да се поттикнуваме кон љубов и добри дела,
25 не изостанувајќи од собранијата како што некои имаат обичај, туку да се поучуваме еден друг, и тоа во толку повеќе, до колку гледате дека се приближува судниот ден.
26 Зашто, ако, откако ја познавме вистината, своеволно продолжуваме да грешиме, тогаш нема веќе жртва за гревови,
27 туку страшно очекување на суд и јаростен оган што ќе ги проголта противниците.
28 Ако оној што го прекршил Мојсеевиот закон, пред двајца или тројца сведоци безмилосно се казнува со смрт,
29 тогаш, колку ли потешка казна, мислите, ќе заслужи оној што Го погазил Синот Божји и ја осквернил крвта на заветот преку која е осветен и Го похулил Духот на благодатта?
30 Зашто ние Го знаеме Оној што рекол: „Одмаздата е Моја, Јас ќе платам“, вели Господ. И пак: „Господ ќе му суди на Својот народ.“
31 Страшно е да се падне во рацете на живиот Бог!
32 Потсетувајте се на вашите поранешни денови кога, откако се просветивте, поднесовте голема борба во страдањата,
33 било затоа што бевте изложени на срам и маки, било затоа што станавте соучесници на оние кои исто така страдаа,
34 зашто и на оковите мои се сожаливте и со радост дозволивте вашиот имот да се разграби, знаејќи дека на небесата имате подобар и траен имот.
35 И така, не напуштајте ја вашата слобода; таа ви носи голема награда.
36 Најнапред ви е потребно трпение, па, откако ќе ја исполните волјата Божја, да го добиете ветеното;
37 зашто уште малку, сосем малку и „Оној што иде, ќе дојде и нема да задоцни.
38 А праведниот преку верата ќе биде жив; Јас не се радувам за ниеден кој отстапува.“
39 Ние, пак, не сме од оние што отстапуваат и гинат, туку од оние кои веруваат и се спасуваат.