Ezekiel 33
1 И дојде слово Господово до мене:
2 „Сине човечки: кажи збор кон синовите на твојот народ и речи им: ако пратам врз некоја земја меч и народот на таа земја меѓу себе избере човек и го постави за стражар,
3 и тој, штом ќе го види мечот кој се протега врз земјата, ќе затруби во труба и ќе го предупреди народот,
4 па, ако некој го чуе трубниот глас, но не обрне внимание, тогаш кога ќе дојде мечот и ќе го достигне, крвта негова ќе падне врз главата негова.
5 Трубниот глас тој го чул, но не обрнал внимание, па затоа крвта негова ќе падне врз него; а кој ќе обрне внимание, тој ќе си го спаси животот.
6 Ако, пак, стражарот го види мечот што доаѓа и не затруби со трубата, така што народот нема да биде предупреден, тоа тогаш, кога ќе дојде мечот и некому ќе му го одземе животот, тој ќе биде погоден заради гревот свој, но крвта негова ќе ја барам од стражарот.
7 И тебе, сине човечки, Јас те поставив како стражар на домот Израелов: ти ќе слушаш слово од Мојата уста и ќе ги вразумуваш од Мене.
8 Кога ќе му речам на грешникот: ‚грешнику, ти бездруго ќе умреш‘, а ти не му кажеш ништо, не го опоменеш беззаконикот да го остави неговиот пат, грешникот ќе умре за својот грев, но крвта негова ќе ја барам од раката твоја.
9 Ако, пак, беззаконикот си го предупредил, да се врати од својот пат, а тој не се одвратил од патот свој, тој ќе умре за својот грев, но ти ќе ја зачуваш душата своја.
10 Сине човечки, кажи му на домот Израелов — вие велите: ‚нашите престапи и нашите гревови се врз нас, и ние пропаѓаме во нив, како тогаш можеме да живееме?‘
11 Кажи им, жив сум Јас, вели Господ Бог: Јас не ја посакувам смртта на грешникот, туку грешникот да се одврати од својот пат и да остане жив. Вратете се, вратете се од вашите лоши патишта; зошто да умирате вие, доме Израелов?
12 Сине човечки, кажи им на синовите од твојот народ; праведноста нема да го спаси праведникот во денот на неговиот престап, и грешникот поради беззаконието свое нема да падне во денот, кога ќе се откаже од гревот свој, како и праведникот во денот, кога ќе згреши, не ќе може да остане меѓу живите заради својата праведност.
13 Кога ќе му речам на праведникот дека тој нема да биде жив, и тој се надева на својата праведност, па врши неправда, тогаш сите негови праведни дела нема да се спомнат, и тој ќе умре од неправдата своја, што ја извршил.
14 А кога ќе му кажам на грешникот: ‚Бездруго ќе умреш‘, и тој се откаже од гревовите свои, па почне да живее по закон и по правда,
15 ако тој грешник го врати залогот, го поврати ограбеното, оди по законот на животот и не врши ништо лошо, — тогаш тој ќе живее, нема да умре.
16 Ниеден од неговите гревови, што ги извршил нема да му се спомнат; тој почнал да живее по закон и по правда, тој ќе биде жив.
17 Синовите на твојот народ велат: ‚Не е прав патот на Господ‘, а всушност нивниот пат не е прав.
18 Кога праведникот ќе отстапи од својата праведност и почне да врши беззаконие, тој ќе умре заради тоа.
19 Кога, пак, грешникот ќе се поврати од гревот свој и ќе почне да живее по закон и по правда, заради тоа тој ќе остане жив.
20 А вие велите: ‚Не е прав патот на Господ!‘ Јас ќе ви судам, доме Израелов, на секого од вас според патиштата негови.“
21 Во дванаесеттата година од нашето прогонство, десеттиот месец во петтиот ден од месецот, дојде кај мене еден бегалец од Ерусалим и рече: „Разрушен е градот!“
22 Но уште пред да дојде пребегнатиот, вечерта беше раката Господова врз мене и Тој ја отвори устата моја, пред да дојде оној утредента кај мене; ми се отвори устата и јас веќе не бев безгласен.
23 И дојде слово Господово до мене:
24 „Сине човечки, оние што живеат во запустените места на земјата израелска, зборуваат и велат: Авраам беше еден и ја наследи оваа земја; а ние сме многумина, па затоа нам ни е дадена оваа земја да ја владееме.“
25 Затоа кажи им — вака вели Господ Бог: „Вие јадете месо со крв, ги кревате очите свои кон идоли и пролевате крв, а сакате да владеете со оваа земја?
26 Вие се потпирате на мечот свој, вршите гнасни работи, ја осквернувате жената на својот ближен и сакате да владеете со земјата?
27 Еве што ќе им кажеш — така вели Господ Бог: Жив сум Јас! Оние, што се по разорените места, ќе паднат од меч; оние, пак, што се наоѓаат во поле, ќе им ги препуштам на ѕверовите да ги изедат. Кои се, пак, во тврдините и по пештери, со смрт ќе ги поразам.
28 И ќе ја направам земјата пустина над пустините, а гордата моќ нејзина ќе престане, па ќе запустат планините израелски, така што не ќе има кој да минува преку нив.
29 И ќе познаат тогаш дека Јас сум Господ, кога ќе ја направам земјата пустина над пустините заради сите нивни гнасни дела, што ги извршиле.
30 А за тебе, сине човечки, синовите од твојот народ прикажуваат покрај ѕидовите и пред портите на куќите, и си велат еден на друг, брат на брат: ‚Одете и дознајте какво слово дојде од Господ!‘
31 И тие ќе доаѓаат кај тебе како на собрание народно и Мојот народ ќе седи пред лицето твое и ќе ги слуша зборовите твои, но нема да ги извршува; зашто тие од тоа во устата своја си прават шеги, а срцето нивно се управува по нивната лакомост.
32 Па, ете, за нив ти си пејач со пријатен глас и кој убаво свири: тие ги слушаат твоите зборови, но не ги исполнуваат.
33 А кога ќе дојде тоа, — а, еве, веќе иде, — тогаш ќе познаат дека меѓу нив имало пророк.“