Ezekiel 21
1 И дојде слово Господово до мене:
2 „Сине човечки, сврти го лицето свое кон југ и кажи збор против југ и искажи пророштво врз гората во полето Негев.
3 И кажи ѝ на гората во Негев: чуј го словото Господово — така вели Господ Бог: Еве Јас ќе запалам во тебе оган и тој ќе го проголта секое зелено дрво и секое суво дрво во тебе; и нема да угасне разбаботениот пламен, и тој ќе изгори сѐ од југ до север.“
4 И секое тело ќе види дека Јас, Господ Бог, го запалив и тој нема да угасне.
5 А Јас реков: „О, Господи Боже, тие велат за мене: — не зборува ли приказни?“
6 И дојде слово Господово до мене:
7 „Сине човечки, сврти го лицето свое кон Ерусалим и кажи слово против светилиштата, изречи пророштво против земјата израелска.
8 И кажи ѝ на земјата израелска — вака вели Господ Бог: еве, Јас сум против тебе, и ќе го извадам Мојот меч од ножницата негова и ќе истребам кај тебе праведник и грешник.
9 А за да истребам кај тебе праведник и грешник, Мојот меч ќе излезе од ножницата своја против секое тело од југ до север.
10 И секое тело ќе разбере дека Јас, Господ, сум го извлекол Мојот меч од ножницата негова, и тој нема веќе да се врати.
11 А ти, сине човечки, плачи како да ти се бедрата прекршени и офкај пред очите нивни.
12 А кога ќе те прашаат: ‚зошто офкаш‘, кажи: ‚поради гласот што доаѓа‘, — од кој ќе замре секое срце и сите раце ќе малаксаат, и секој дух ќе се нажали, и сите колена ќе затреперат како вода. Ете, тоа ќе дојде и ќе се случи“, вели Господ Бог.
13 И дојде слово Господово до мене:
14 „Сине човечки, изречи пророштво и кажи — вака вели Господ Бог: кажи — меч, мечот е наострен и светнат.
15 Наострен за да коле повеќе; светнат за да болска како светкавица. Да се радуваме ли дека жезолот на Мојот син го презира секое дрво?
16 Наредив да го светнат, за да го земам в рака; веќе е наострен тој меч и светнат, за да го дадам во раката на убиецот.
17 Стенкај и плачи, сине човечки, за тоа што е тој против Мојот народ, против сите кнезови израелски: сите тие ќе бидат со Мојот народ предадени на меч — затоа удирај се по бедрата.
18 Бидејќи тој е веќе испробан. Па што, ако тој го презира и жезолот? Тој нема да устои“, вели Господ Бог.
19 А ти, сине човечки, пророкувај и плескај со рацете — и мечот ќе се удвои и ќе се утрои, мечот за поразените, мечот за пораз на големиот меч, кој проникнува во внатрешноста на нивните живеалишта.
20 За да се стопат срцата и за да бидат паднати повеќе, Јас пред сите нивни порти ќе поставам страшен меч, кој ќе болска како светкавица, наострен за клање.
21 Приготви се, мечу, и нападни и десно и лево и онаму каде што ќе ти се сврти сечилото.
22 А Јас ќе ракоплескам и ќе го стивнам гневот Свој; Јас, Господ, го кажав тоа.
23 И дојде слово Господово до мене:
24 „А ти, сине човечки, размисли за две патеки по кои треба да мине мечот на царот вавилонски — и двете патеки треба да излезат од една земја, па нацртај рака, нацртај кај раскрсницата на патиштата за градовите.
25 Претстави го патот, по кој треба да мине мечот во Рава на синовите Амонови и во Јудеја, во утврдениот град Ерусалим,
26 зашто вавилонскиот цар застана на крстопатот, при почетокот на двете патеки за да претскажува: ги прегледува стрелите, ги прашува идолите, гледа на црн дроб.
27 Во неговата десна рака претскажувањето е: ‚Во Ерусалим‘, каде што треба да постави убојни справи, да ја отвори устата за сечење, да го подигне гласот за боен повик, да ги дотера машините до портите, да насипе опкоп, да изгради опсадни кули.
28 Тоа вражање ним ќе им се види лажно; но, бидејќи се беа заколнале со клетва, тој, ќе ги потсети на нивното вероломство, во кое тие се уловија.“
29 Затоа, вака вели Господ Бог: „Бидејќи вие самите го спомнувате вашето беззаконие, правејќи ги вашите престапи јавно и покажувајќи ги вашите гревови во делата свои, и самите го спомнувате тоа, затоа вие ќе бидете фатени од нив.
30 А ти, недостоен, престапни водачу Израелов, тебе денес ти дојде денот, време на конечната казна.“
31 Така вели Господ Бог: „Симни ја од себе круната и извади го венецот, и веќе не ќе го имаш; понизеното ќе се издигне, а високото ќе се снизи.
32 Ќе го уништам, ќе го уништам, ќе го уништам — и нема веќе да го има, сѐ додека, не дојде Оној, Кому тој Му припаѓа, и Нему ќе му го дадам.“
33 А ти, сине човечки, изречи пророштво и кажи — вака вели Господ Бог, за синовите Амонови и за нивната хула, па кажи: „Мечот, изваден е за клање, светнат за истребување, за да болска како светкавица,
34 па, додека ти кажуваат суетни виденија и лажливо гатаат за тебе, тие те ставаат кај обезглавените грешници, чиј ден дојде, конечниот суд.
35 Да го вратам ли во ножницата негова? На местото, каде што си ти создаден, на земјата, од каде што си произлегол, ќе ти судам —
36 и ќе го излеам врз тебе Мојот гнев, ќе дувнам врз тебе со огнот на јароста Своја и ќе те предадам во рацете на луѓе свирепи, вешти во убивање.
37 Ти ќе му станеш храна на огнот, твојата крв ќе остане на земјата; нема да се сеќаваат за тебе; зашто Јас, Господ, го кажав тоа.“