Bible

1 Потоа видов: ете, Агнецот стои на гората Сион, и со Него сто и четириесет и четири илјади, што ги имаа на челата свои напишано името на Неговиот Отец. 2 И чув глас од небото како шум од многу води и како звук од силен гром; чув глас на гуслари, што свират на гуслите свои 3 и како да пеат нова песна пред престолот и пред четирите животни и Старците; и никој не можеше да ја научи таа песна, освен оние сто и четириесет и четири илјади, кои што беа откупени од земјата. 4 Тие се, што не се осквернија со жена, бидејќи се девствени; тие се, што врват по Агнецот, каде и да оди. Тие се откупени меѓу луѓето, првенци на Бога и на Агнецот, 5 и во устата нивна измама не се најде; тие се непорочни пред престолот Божји. 6 И видов друг ангел како лета посреде небото, кој имаше вечно Евангелие, за да им благовести на жителите земни, на секое племе и колено, јазик и народ. 7 Тој зборуваше со висок глас: »Бојте се од Бога и подајте Му слава, зашто настапи часот на Неговиот суд, и поклонете Му се на Оној, Кој го создал небото и земјата, морето и водните извори!« 8 И друг ангел се појави по него, велејќи: »Падна, падна Вавилон, големиот град, зашто сите народи ги напои со жестокото вино на своето блудство!« 9 И трет ангел по него наиде, зборувајќи со висок глас: »Кој ќе му се поклони на ѕверот и на ликот негов, и прими белег на челото свое или на раката своја, 10 тој ќе пие од виното на јароста Божја, вино неразводнето, излиено во чашата на Неговиот гнев, и ќе биде мачен со оган и сулфур пред светите ангели и пред Агнецот. 11 Димот од мачењето нивно ќе се издига во сите векови; нема да имаат мир ни дење, ни ноќе оние, што ќе му се поклонат на ѕверот и на неговиот образ, и што ќе го примат белегот на неговото име!« 12 Тука е трпението на светиите; тука се оние, што ги пазат заповедите Божји и верата во Исуса. 13 И чув глас од небото да ми вели: »Напиши – блажени се мртвите, кои отсега умираат во Господа! Да – вели Духот – нека се одморат од трудот свој, оти делата нивни ги следат!« 14 И видов: ете, светол облак, и на облакот седеше сличен на Синот Човечки; на главата Своја Он имаше златен венец, а во раката – остар срп. 15 И друг ангел излезе од храмот и му извика со силен глас на оној, што седеше на облакот: »Замавни со српот и жнеј, зашто дојде твојот час за жетва: оти житото на земјата е зрело!« 16 И оној, што седеше на облакот, го фрли српот свој на земјата и земјата беше пожнеана. 17 И друг ангел излезе од храмот, што се наоѓаше на небото, и имаше исто така остар срп. 18 И друг ангел, кој имаше власт над огнот, излезе од жртвеникот и со силен глас извика кон оној, што имаше остар срп, велејќи: »Фрли го српот свој и обери го грозјето од земното лозје, зашто зрната му се веќе зрели!« 19 И ангелот го фрли српот свој на земјата, го обра земното лозје и го фрли во големата каца на Божјиот гнев, 20 и се изгмечи кацата надвор од градот, и потече крв од кацата дури до уздите на коњите, на илјада и шестотини стадии.