Bible

1 Па излезе оттаму и дојде во Својот крај; а по Него одеа и учениците Негови. 2 И кога дојде саботата, Он почна да поучува, во синагогата, и мнозина, што слушаа, се чудеа и говореа: »Од каде во Него ова? И каква е оваа мудрост што Му е дадена, та такви чудеса стануваат преку Неговите раце? 3 Не е ли Он дрводелецот, Синот на Марија, брат на Јакова, Јосија, Јуда и Симона? И не се ли овде меѓу нас сестрите Негови?« И се соблазнија заради Него. 4 А Исус им рече: »Пророкот никаде не останува без почест, освен во својата земја, меѓу роднините, и во својот дом.« 5 И не можеше таму да изврши никакво чудо; само многу малку болни излекува, полагајќи ги рацете врз нив. 6 И се чудеше на нивното неверие. Па одеше по околните села и поучуваше. 7 И ги повика дванаесетте, и почна да ги праќа по двајца, и им даде власт над нечистите духови. 8 Па им заповеда да не земаат ништо за по пат, освен по еден стап; ни торба, ни леб, ни пари во појасот, 9 но да се обуени во сандали и да не облекуваат по две облеки. 10 И им рече: »Ако влезете негде во куќа, останете во неа, дури не си отидете оттаму. 11 А ако негде не ве примат, ниту ве послушаат, штом излезете оттаму, истресете го правот од нозете свои, ним за сведоштво. Вистина ви велам: полесно ќе им биде на Содом и Гомор во судниот ден, отколку на тој град.« 12 Тие појдоа и проповедаа покајание; 13 и изгонуваа многу демони, и многумина болни помазуваа со елеј, и лекуваа. 14 И цар Ирод разбра за Исуса, оти името Негово беше прочуено, па рече: »Јован Крстител воскреснал од мртвите и затоа стануваат чудеса преку него.« 15 Едни велеа: »Илија е!«, а други: »Пророк е, или како еден од пророците.« 16 А Ирод, штом чу, рече: »Тоа е Јован, на кого јас му ја отсеков главата; тој воскреснал од мртвите.« 17 Зашто сам Ирод прати да го фатат Јована, го врза и го фрли во затвор, заради Иродијада, жената на брата му Филипа, оти се ожени со неа. 18 Бидејќи Јован му велеше да Ирода: »Не ти е позволено да ја водиш жената на твојот брат!« 19 А Иродијада се озлоби против него и сакаше да го убие, но не можеше. 20 Оти Ирод се плашеше од Јована, знаејќи дека е тој човек праведен и свет, и го пазеше; многу работи вршеше од послушност кон него, и со пријатност го слушаше. 21 И настана погоден ден, кога Ирод, по повод на својот роденден, им приготви вечера на своите кнезови, војводи и старешини галилејски; 22 и влезе ќерката на Иродијада, играше и им угоди на гостите и на Ирода. Тогаш ѝ рече царот на девојката: »Барај од мене што сакаш и ќе ти дадам!« 23 И ѝ се заколна: »Што и да побараш од мене, ќе ти дадам, дури и половината од моето царство.« 24 А таа излезе и ја праша мајка си: »Што да побарам?« Таа ѝ одговори: »Главата на Јована Крстител!« 25 И одеднаш, кога влезе при царот со брзина, се помоли, говорејќи: »Сакам уште сега да ми ја дадеш на табла главата на Јована Крстител!« 26 Царот се загрижи, но заради клетвата и гостите свои нејќеше да откаже. 27 И веднаш, откако испрати џелат, царот нареди да ја донесат главата негова. 28 А тој отиде, му ја отсече главата во затворот и ја донесе на табла, па ѝ ја предаде на девојката, а девојката ја даде на мајка си. 29 Учениците, пак, негови, кога разбраа, дојдоа и го зедоа телото негово и го погребаа. 30 И се собраа апостолите при Исуса, па Го известија за сѐ, и што направиле, и на што поучувале. 31 А Он им рече: »Дојдете и вие во осамено место и одморете се малку.« Зашто мнозина доаѓаа и си одеа, така што немаа кога ни да јадат. 32 И отидоа со кораб сами во осамено место. 33 И ги виде народот кога си одеа; и Го познаа мнозина, па пеш од сите градови тргнаа таму; ги испреварија и се собраа при Него. 34 А Исус, кога излезе, виде многу народ и се смилува над нив, зашто беа како овци без пастир; и почна да ги поучува многу. 35 И бидејќи веќе времето поизмина, учениците Негови пристапија кон Него и рекоа: »Овде е местово пусто, а и доцна е; 36 распушти ги за да отидат по околните села и колиби и да си купат леб, оти нема што да јадат.« 37 Он им одговори и рече: »Дајте им вие да јадат!« А тие Му рекоа: »Освен да отидеме и да купиме за двесте динарии леб, па да им дадеме да јадат?« 38 Потоа Он ги праша: »Колку лебови имате? Отидете и видете!« И кога видоа, рекоа: »Пет лебови и две риби.« 39 Тогаш Исус им рече на сите да поседнат на купчиња по зелената трева. 40 И поседнаа на редици по сто и по педесет. 41 Он ги зеде петте лебови и двете риби, па, како погледна кон небото, ги благослови лебовите и ги прекрши, и им ги даде на учениците Свои, за да им ги стават пред нив; исто така им ги раздели и двете риби на сите. 42 И јадеа сите и се наситија. 43 И кренаа парчиња, од лебот и од рибите, полни дванаесет кошеви. 44 А оние, што јадеа од лебовите, беа околу пет илјади мажи. 45 И веднаш ги натера учениците Свои да влезат во кораб и да отидат порано од Него на другата страна кон Витсаида, дури Он не го распушти народот. 46 И како се оддели од нив, отиде во гората за да се помоли. 47 Приквечер коработ беше среде морето, а Он на суво. 48 И ги виде како се мачат при пловењето, оти ветрот им беше спротивен; а околу четвртата стража ноќта се приближи до нив и, одејќи по морето, сакаше само да помине покрај нив. 49 А тие, штом Го видоа како оди по морето, помислија дека е тоа привидение, па извикаа; 50 оти сите Го видоа и се уплашија. Он веднаш почна да говори со нив и им рече: »Не плашете се! Јас сум, не бојте се!« 51 И влезе при нив во коработ и ветрот стивна. А тие многу се уплашија и се чудеа во себе; 52 зашто не се вразумија со лебовите, бидејќи срцето им беше скаменето. 53 И кога преминаа, дојдоа во земјата Генисаретска и се задржаа таму. 54 А штом излегоа од коработ, веднаш го познаа. 55 Брзо ја обиколија целата таа околија и почнаа на носилки да носат болни таму, каде што слушнаа дека се наоѓа Он. 56 И каде и да влегуваше: во села, во градови или населби – на раскрсниците полагаа болни и Го молеа да се допрат барем до полата од облеката Негова. И сите, што се допираа до Него, се спасуваа.