Bible

1 Агрипа му рече на Павла: »Ти се позволува да зборуваш за себе.« Тогаш Павле ја пружи раката и почна да зборува во своја заштита: 2 »Радосен сум, царе Агрипа, дека денес пред тебе ќе се заштитувам од сѐ, во што ме обвинуваат Јудејците, 3 а најмногу, што ти ги познаваш јудејските обичаи и препирки; па затоа, те молам, да ме ислушаш милостиво. 4 Мојот живот од младини, што го поминав најнапред меѓу својот народ во Ерусалим, познат им е на сите Јудејци; 5 тие одамна ме знаат, – ако сакаат нека сведочат, – дека јас, како фарисеј, најстрого живеев по учењето на нашата вера; 6 а сега стојам пред суд поради надежта во ветувањето дадено од Бога на татковците наши, 7 кое нашите дванаесет колена се надеваат дека ќе го постигнат, служејќи му на Бога постојано дење и ноќе. За таа надеж, царе Агрипа, ме обвинуваат Јудејците. 8 Што? Зарем вие мислите дека не може да се верува оти Бог воскреснува мртви? 9 Навистина, така и јас мислев дека треба да извршам многу работи против името на Исуса Назареецот; 10 така и направив во Ерусалим и, откако добив власт од првосвештениците, многу светии затворив, а кога ги убиваа, и јас одобрував, 11 и често ги мачев по сите синагоги и ги принудував да хулат на Исуса и, разјарен, без мерка ги гонев нив дури и до туѓите градови. 12 За таа цел одејќи во Дамаск, со власт и порака од првосвештениците, 13 посред бел ден, царе, на патот видов светлина, посилна од сончевата светлина, која ме огреа од небото мене и оние, што одеа со мене. 14 Сите паднавме на земја, и јас чув глас, што ми зборуваше на еврејски јазик: ‚Савле, Савле, зошто Ме гониш? Тешко е за тебе да се риташ против бодило.‘ 15 А јас реков: ‚Кој си Ти, Господи?‘ Он одговори: ‚Јас сум Исус, Кого Го гониш ти. 16 Но стани и исправи се на нозете свои; затоа и ти се јавив, да те направам служител и сведок на ова што го виде и што ќе ти откријам, 17 издвојувајќи те од овој народ и од незнабошците, при кои ќе те испратам сега, 18 за да им ги отвориш очите нивни, та да се обрнат од темнината во светлина и од власта на сатаната кон Бога, па преку верата во Мене да примат опростување на гревовите и наследство меѓу осветените.‘ 19 Затоа, царе Агрипа, јас не се воспротивив на небесното видение, 20 но најнапред на жителите во Дамаск и Ерусалим, а потоа по целата Јудејска земја и на незнабошците им проповедав да се покајат и да се обрнат кон Бога, вршејќи дела достојни за покајание. 21 Затоа ме фатија Јудејците во храмот и се обидоа да ме убијат. 22 Но, откако добив помош од Бога, стојам до ден денес и им сведочам на мали и на големи, зборувајќи само за она, што беа го зборувале Пророците и Мојсеј, дека ќе стане: 23 дека Христос ќе пострада и, откако прв ќе воскресне од мртвите, на народот и на незнабошците ќе им проповеда светлина.« 24 А кога го зборуваше ова во одбрана, Фест извика со висок глас: »Си полудел ли, Павле! Многубројните книги те довеле до лудило.« 25 А тој одговори: »Не сум луд, уважени Фесте, туку кажувам зборови на вистината и со здрав разум. 26 Тоа го знае и царот, пред кого и слободно зборувам; јас не верувам дека од сето ова нешто да му е непознато, зашто тоа не е вршено во некој агол.« 27 Веруваш ли, царе Агрипа, во Пророците? Знам дека веруваш. 28 Агрипа му одговори на Павла: »Уште малку, па ќе ме убедиш да станам христијанин.« 29 А Павле рече: »Би Му се молел на Бога и за малку и за многу не само ти, да станете такви, каков што сум и јас – но без овие окови.« 30 Кога го кажа тоа, царот и намесникот Верникиј и оние, што седеа со нив, станаа 31 и, откако се повлекоа на страна, зборуваа помеѓу себе и велеа дека тој човек не прави ништо што заслужува смрт или окови. 32 И Агрипа му рече на Фест: »Овој човек можеше да биде ослободен, ако не беше посакал суд пред ќесарот.« Затоа намесникот реши да го испрати пред ќесарот.