Proverbs 20
1 Գինին անառակության է տանում, հարբեցողությունը՝ թշնամության, դրանց տրվողը իմաստուն չէ։
2 Թագավորի սպառնալիքը պակաս չէ առյուծի ցասումից, և ով բարկացնում է նրան, իր անձին է վնասում։
3 Հայհոյությունից հեռանալը փառք է մարդուն, միայն անխելքներն են դրանից կախվում։
4 Ծույլը թեև նախատվում է, բայց չի ամաչում, ինչպես նա, ով ցորեն է փոխ առնում ամռանը։
5 Մարդու սրտի խորհուրդը նման է խոր ջրի, իմաստուն մարդը քամում է այն։
6 Մեծ և պատվական այր է ողորմած մարդը, բայց հավատարիմ մարդ դժվար է գտնել։
7 Ով անարատ շրջում է արդարության մեջ, իր հետևից երանելի որդիներ պիտի թողնի։
8 Երբ արդար թագավոր նստի գահին, ոչ մի չարագործ նրա աչքից չի վրիպի։
9 Ո՞վ կարող է պարծենալ, թե անարատ սիրտ ունի, կամ ո՞վ կհամարձակվի ասել, թե անարատ է մեղքերից։
10 Մեծ, կամ փոքր ծուռ կշեռքը և երկակի չափը, երկուսն էլ պիղծ են Տիրոջ առջև.
11 պիտի կործանվեն և՛ դրանք և՛ գործածողները. պիտի խափանվի նույն կերպ ընթացող մարդը։ Երիտասարդը երբ բարեպաշտ է, ուղիղ են նրա ճանապարհները։
12 Ականջը լսում, աչքը տեսնում է. երկուսն էլ Տիրոջ գործերն են։
13 Մի՛ սիրիր չար խոսել, որպեսզի չկործանվես. բա՛ց աչքերդ և հագեցի՛ր հացով։
14 Գնորդն ասում է. «Վա՜տ է, վա՜տ է», բայց հեռանալիս պարծենում է իր գնումով։
15 Կա ոսկի և բազում արտեր, բայց իմաստուն շուրթերն են պատվական անոթ։
16 Հանի՛ր նրա հանդերձը, ով երաշխավորեց օտարին և հյուրընկալեց նրան։
17 Խաբեության հացը քաղցր է թվում մարդուն, նրա բերանը խիճով պիտի լցվի։
18 Ծրագիրը հաստատվում է մտքով. պատերազմը մղվում է իմաստությամբ։
19 Ով հայտնում է գաղտնիքը, նենգությամբ է վարվում. մի՛ հաղորդակցվիր շուրթերով խաբողին։
20 Ով հայհոյում է հորն ու մորը, նրա լույսը պիտի մարի. նրա աչքերի բիբերը խավար պիտի հագնեն։
21 Սկզբից ձեռք բերված բաժինը, վերջում չի կարող օրհնված լինել։
22 Մի՛ ասա, թե թշնամուց պիտի վրեժ առնեմ, այլ համբերի՛ր Տիրոջ հանդեպ, որ քեզ օգնական լինի։
23 Սխալ չափը պիղծ է Տիրոջ առջև, և նենգ կշեռքն ընդունելի չէ Տիրոջ առջև։
24 Մարդու քայլերը Տերն է ուղղում, և մահկանացուն ինչպե՞ս խելամուտ լինի իր ճամփաներին։
25 Որոգայթ է մարդու համար շտապելը և իր ինչքից նվիրելը, ուխտից հետո՝ զղջալը։
26 Իմաստուն թագավորը ցրում է ամբարիշտներին և նրանց անվահար անում։
27 Մարդու շունչը Տիրոջ լույսն է, որ քննում է սրտի խորքերը։
28 Ողորմությունն ու ճշմարտությունը պահպանում են թագավորին, և արդարությամբ շրջապատում նրա գահը։
29 Երիտասարդների զարդը իմաստությունն է, ծերերի փառքը՝ ալեհերությունը։
30 Վերքերն ու հարվածները չարերին են պատահում և տանջանքները՝ որովայնի խորքերում։