Bible

1 Կորխը՝ Ղևիի որդի Կահաթի որդի Իսահառի որդին, Դաթանն ու Աբիրոնը՝ Ռուբենի որդի Եղիաբի որդիները, ինչպես նաև Օնանը՝ Ռուբենի որդի Փաղեթի որդին, իրար հետ պայմանավորվելով՝ 2 ըմբոստացան Մովսեսի դեմ։ Նրանց միացան նաև Իսրայելի որդիներից երկու հարյուր հիսուն այրեր՝ ժողովրդի առաջնորդներ, խորհրդականներ ու անվանի մարդիկ։ 3 Նրանք միացան Մովսեսի ու Ահարոնի դեմ և ասացին. «Բավակա՛ն է ձեզ, քանի որ ողջ ժողովուրդը և ամեն ոք սուրբ են, և Տերը նրանց մեջ է։ Արդ, ինչո՞ւ եք ձեզ Տիրոջ ժողովրդից բարձր դասում»։ 4 Այդ լսելով՝ Մովսեսը երեսնիվայր ընկավ գետնին 5 և խոսելով Կորխի ու նրա հետ եղողների հետ՝ ասաց. «Աստված այցի եկավ, ճանաչեց յուրայիններին և սրբերին ու նրանց մերձեցրեց իրեն։ Իսկ նրանց, որոնց չընտրեց, չմերձեցրեց իրեն։ 6 Արդ, այսպե՛ս արեք. Կո՛րխ, դու և քեզ հետևողները, վերցրե՛ք ձեր բուրվառները, 7 դրանց մեջ կրա՛կ դրեք և խո՛ւնկ լցրեք և վաղը խնկարկե՛ք Տիրոջ առաջ։ Տերը ում որ ընտրի, նա՛ է սուրբը։ Բավակա՛ն է ձեզ, Ղևիի՛ որդիներ»։ 8 Մովսեսն ասաց Կորխին. «Լսե՛ք ինձ, Ղևիի՛ որդիներ։ 9 Մի՞թե քիչ է ձեզ համար այն, որ Իսրայելի Աստվածը ձեզ առանձնացրեց իր ժողովրդի միջից և ձեզ մերձեցրեց իրեն, որպեսզի սպասավորեք Տիրոջ խորանին և կանգնեք ժողովրդի առջև՝ ծառայելու նրանց։ 10 Քեզ և քո բոլոր եղբայրներին՝ Ղևիի որդիներին, մերձեցրեց իրեն, և այժմ ցանկանում եք նաև քահանա՞ դառնալ։ 11 Այժմ դու և քո մարդիկ գումարվել եք Աստծու դեմ, քանի որ ո՞վ է Ահարոնը, որ նրա դեմ եք տրտնջում»։ 12 Եվ Մովսեսը մարդ ուղարկեց, որ կանչեն Դաթանին ու Աբիրոնին՝ Եղիաբի որդիներին։ Նրանք ասացին. «Չենք գա։ 13 Մի՞թե քիչ է այն, որ մեզ հանեցիր այն երկրից, որ կաթ ու մեղր էր բխեցնում, որպեսզի սպանես մեզ այստեղ՝ անապատում։ Իսկ հիմա սաստո՞ւմ ես մեզ, ի՞նչ է, դո՞ւ ես իշխանը։ 14 Արդյո՞ք տարար մեզ այն երկիրը, որ կաթ ու մեղր է բխեցնում, և այնտեղ մեզ անդաստաններ ու այգինե՞ր տվեցիր որպես ժառանգություն։ Եթե անգամ մեր աչքերը հանես, քեզ մոտ չենք գա»։ 15 Մովսեսը շատ բարկացավ և Տիրոջն ասաց. «Մի՛ նայիր նրանց զոհերին, որովհետև նրանցից ոչ մի լավ բան չեմ տեսել և նրանցից ոչ մեկին վատ բան չեմ արել»։ 16 Եվ Մովսեսն ասաց Կորխին. «Մաքրի՛ր քո մարդկանց, և առավոտյան պատրա՛ստ եղեք Տիրոջ առաջ կանգնելու դու և Ահարոնը։ 17 Յուրաքանչյուրդ վերցրե՛ք ձեր բուրվառը և խո՛ւնկ դրեք նրանց վրա. յուրաքանչյուրն իր բուրվառը թող մատուցի Տիրոջ առջև՝ երկու հարյուր հիսուն բուրվառ, նաև դու և Ահարոնը՝ յուրաքանչյուրդ ձեր բուրվառով»։ 18 Եվ դրանց վրա կրակ դրեցին և խունկ լցրին ու կանգնեցին Վկայության խորանի դռանը, նաև Մովսեսն ու Ահարոնը։ 19 Կորխն իր բոլոր մարդկանց հավաքեց նրանց շուրջը՝ Վկայության խորանի դռանը։ Եվ Տիրոջ փառքը երևաց ողջ ժողովրդին։ 20 Այն ժամանակ Տերը խոսեց Մովսեսի ու Ահարոնի հետ ու ասաց. 21 «Հեռացե՛ք այդ ժողովրդի միջից, որ ես միանգամից ոչնչացնեմ դրանց»։ 22 Մովսեսն ու Ահարոնը, երեսնիվայր ընկնելով, ասացին. «Ո՛վ Աստված, Աստված հոգիների ու բոլոր մարմինների, եթե մի մարդ մեղանչեց, ողջ ժողովրդի՞ վրա պիտի գա Տիրոջ բարկությունը»։ 23 Տերը խոսեց Մովսեսի հետ և ասաց. 24 «Խոսի՛ր ժողովրդի հետ և ասա՛. “Հեռացե՛ք Կորխի, Դաթանի ու Աբիրոնի բնակավայրի շրջապատից”»։ 25 Մովսեսը վեր կացավ և գնաց Դաթանի ու Աբիրոնի մոտ։ Նրա հետ գնացին նաև Իսրայելի որդիների բոլոր տարեցները։ 26 Մովսեսը խոսեց ժողովրդի հետ՝ ասելով. «Հեռացե՛ք այդ խստասիրտ մարդկանց վրաններից, և մի՛ դիպչեք նրանց իրերին, որպեսզի նրանց մեղքի պատճառով դուք էլ չկորչեք»։ 27 Նրանք հեռացան Կորխի վրանի շրջակայքից, իսկ Դաթանն ու Աբիրոնը, նրանց կանայք ու երեխաներն իրենց իրերով դուրս եկան ու կանգնեցին իրենց վրանների դռանը։ 28 Մովսեսն ասաց. «Սրանով դուք կիմանաք, որ Տերն է ուղարկել ինձ այս բոլոր գործերը կատարելու համար, և ոչ թե ես ինձանից եմ անում դրանք. 29 եթե Դաթանն ու Աբիրոնը մեռնեն մարդկային բնական մահով, կամ մյուս մարդկանց բախտին արժանանան, ապա Տերը չէ, որ ուղարկել է ինձ։ 30 Իսկ եթե Տերը մի նոր նշան ցույց տա, երկիրն իր բերանը բացելով կլանի նրանց, նրանց տները և նրանց ողջ ունեցվածքը, և ողջ-ողջ դժոխք իջնեն, իմացե՛ք, որ այդ մարդիկ զայրացրին Տիրոջը»։ 31 Երբ Մովսեսն ավարտեց իր խոսքը, նրանց ոտքի տակ երկիրը պատռվեց, 32 երկիրը բացվեց և կուլ տվեց նրանց ու նրանց տները, Կորխին հարած մարդկանց ու նրանց անասուններին։ 33 Նրանք իրենց ունեցվածքով ողջ-ողջ իջան դժոխք, երկիրը ծածկեց նրանց, և նրանք վերացան ժողովրդի միջից։ 34 Նրանց շուրջը գտնվող ողջ Իսրայելը փախավ նրանց ձայնից՝ վախենալով, թե երկիրն իրենց էլ կարող է կուլ տալ։ 35 Տիրոջից հուր ելավ ու ճարակեց այն երկու հարյուր հիսուն մարդկանց, որոնք խունկ էին մատուցում։