Nehemiah 5
1 Ժողովրդի և նրանց կանանց կողմից իրենց եղբայրների դեմ մեծ աղաղակ բարձրացավ։
2 Ոմանք ասում էին. «Մեր որդիների և մեր դուստրերի համար, որոնց կերակուրը չի բավարարում, գնանք և ցորեն գնենք, որպեսզի ապրենք»։
3 Ուրիշներն էլ ասում էին. «Մեր անդաստաններն ու այգիները գրավ դնենք և ցորեն առնենք ու ուտենք»։
4 Կային նաև, որ ասում էին. «Մեր ունեցածը փոխանակեցինք ոսկու և արծաթի հետ և թագավորի հարկը վճարեցինք։
5 Այժմ մեր մարմինները նույնն են, ինչ որ մեր եղբայրներինը, և մեր որդիները՝ ինչպես նրանց որդիները. ստիպված ենք մեր որդիներին տալ ծառայության, իսկ մեր դուստրերը բռնության են մատնված և մեր ձեռքում նրանց փրկելու ոչ մի հնարավորություն չկա»։
6 Ես մեծապես տրտմեցի, երբ լսեցի այս աղաղակն ու նրանց խոսքերը։
7 Խորհեցի իմ մտքում և ապա հանդիմանեցի ազնվականներին ու իշխաններին՝ ասելով. «Դո՞ւք եք, որ հարկ եք վերցնում ձեր եղբայրներից»։ Ապա հրամայեցի մեծ ժողով գումարել
8 և ասացի նրանց. «Մենք փրկում ենք մեր հրեա եղբայրներին, որ վաճառվել են հեթանոսներին, և այժմ դուք, առանց մեր գիտության, վաճառո՞ւմ եք նրանց»։ Լռեցին և ոչինչ չկարողացան պատասխանել։
9 Ես շարունակեցի. «Ճիշտ չէ ձեր արածը, որովհետև չեք երկնչում Աստծուց և այդ պատճառով էլ զերծ չմնացինք հեթանոսների և մեր թշնամիների նախատինքներից»։
10 Ապա իմ եղբայրներին և ծանոթներին ես ասացի. «Ե՛վ ես, և՛ դուք, արծաթ և հարստություն տանք այն ամենի դիմաց, որ պահանջում են հարկահանները,
11 և այսօր վերադարձնենք դրանց անդաստանները, այգիները, ձիթենիներն ու տները և թող մեր արծաթով ցորեն, գինի ու ձեթ գնվի և տրվի դրանց»։
12 Այն ժամանակ իշխաններն ու այլ մեծամեծներ ասացին. «Կվերադարձնենք և դրանցից ոչինչ չենք պահանջի և կանենք այնպես, ինչպես հրամայում ես»։ Ապա կանչեցի քահանաներին և նրանց այս խնդրի համար երդվեցնելով՝
13 ուժգին թոթափեցի իմ վերարկուն և ասացի. «Աստված թող այսպես թոթափի ամեն մեկին, որ չկատարի այս խոսքերը, իր տնից ու իր վաստակից և թող այսպես ունայնացած ու թոթափված լինի իր ունեցվածքից»։ Բոլոր ժողովականներն ասացին՝ ամեն։ Ապա օրհնեցին Տիրոջը, ու ողջ ժողովուրդը կատարեց այս խնդիրքը։
14 Այն օրից, երբ ես Հուդայի իշխան նշանակվեցի, Արտաշես արքայի քսաներորդ տարվանից մինչև երեսուներկուերորդ տարին՝ տասներկու տարի, ես և իմ եղբայրները, իշխաններ լինելով, ոչ ոքից բռնի չկերանք և չխմեցինք։
15 Իսկ նախկինում բռնություն գործադրածներին նեղեցի և նրանցից հաց, գինի և ուրիշ շատ բաներ վերցրի, նաև քառասուն դիդրախմի արծաթ և վերադարձրի իրենց տերերին, և նրանց հեռացրի ժողովրդի իշխանությունից. ես Աստծու երկյուղի պատճառով նրանց նման չեղա։
16 Իսկ պարսպի գործը հաջողությամբ առաջ էր ընթանում. ոչ ոքի չբռնացա՝ անդաստան կամ այգի գրավելու համար։ Եվ ամեն ոք անխափան աշխատում էր պարսպի վրա։
17 Բացի այդ, ամեն օր իմ սեղանին մասնակցում էին հարյուր հրեաներ և ուրիշներ, որ մեզ մոտ էին գալիս մեզ շրջապատող հեթանոսներից։
18 Ամեն օր իմ ծախսն էր՝ մի զվարակ, վեց ընտիր ոչխար և մի այծ, իսկ տասը օրը մեկ բոլորին առանց խնայելու գինի էի տալիս. ոչ ոքից հաց չխլեցի, որովհետև գիտեի, որ ժողովրդի գործերը դժվար էին։
19 Աստված թող բարությամբ հիշի ինձ այն ամենի համար, որ արեցի ողջ ժողովրդի նկատմամբ։