Lamentations 4
1 Ինչպե՜ս խամրեց ոսկին, գունաթափվեց սպիտակ արծաթը, նրանց թանկագին քարերը հալվեցին ու ցրիվ եկան իրենց ճանապարհների խաչմերուկներում։
2 Սիոնի պատվական որդիները, որ ավելի պատվական էին, քան թանկագին քարերը, ինչպե՜ս համարվեցին խեցեղեն ամաններ՝ բրուտների ձեռքի աշխատանք։
3 Ինչպես վիշապներ, նրանք մերկացրին իրենց ստինքները և կաթ տվեցին իրենց կորյուններին. իմ ժողովրդի որդիները տանջահար եղան, և չկա բժշկություն նրանց համար. անապատի ջայլամների պես տառապեցին նրանք։
4 Ծարավից կաթնակեր մանուկների լեզուներն իրենց քիմքերին կպան. երեխաները հաց խնդրեցին, բայց նրանց հաց կտրող չեղավ։
5 Ովքեր կերակուրով էին սնվել, ճանապարհների վրա սովամահ եղան, ովքեր գրկերի մեջ գուրգուրանք ու գգվանք էին վայելել, աղբանոցները գրկած՝ թաթավեցին ու թավալվեցին։
6 Իմ ժողովրդի դստեր մեղքերն ավելի շատացան, քան կործանված Սոդոմի անօրենությունները. նրանք փութով վեր էին կենում, բայց նրանց ձեռքերի վաստակը ոչ մի տեղ չէր երևում։
7 Նրանց ուխտավորները, որոնք մաքուր էին, ձյան պես սպիտակ, կաթի պես անարատ, փայլուն ինչպես շափյուղա, ակնեղեն, իրենց հատուցման ժամանակ
8 ածուխի նման սևացավ նրանց տեսքը, ու ոչ ոք չէր ճանաչում նրանց. նրանց դրել էին ճանապարհների խաչմերուկներում։ Նրանց կաշին ոսկորներին էր կպել. նրանք կոշտացել ու չորացած փայտ էին դարձել։
9 Սրից հասած վերքերից ընկածներն ավելի բախտավոր էին, քան սովից մեռածները։ Խումբ-խումբ շարժվում էին վիրավոր մարդիկ։
10 Գթասիրտ կանանց ձեռքերը եփեցին իրենց մանուկներին, որոնք իմ ժողովրդի դստեր կործանման ժամանակ նրանց համար կերակուր դարձան։
11 Տերն ի կատար ածեց իր ցասումն ու բարկությունը, թափեց իր ցասումն ու բարկությունը և կրակ բորբոքեց Սիոնում, որը լափեց նրա հիմքերը։
12 Աշխարհում գոյություն ունեցող բոլոր երկրների թագավորները չհավատացին, թե թշնամին կարող է ներս մտնել Երուսաղեմի դարպասներից։
13 Բայց դա տեղի ունեցավ նրանց մարգարեների մեղքով, նրանց քահանաների մեղքով, քանզի նրանք այնտեղ թափում էին արդար մարդկանց արյունը։
14 Ճանապարհների գլխին ցնցվեց ու սասանվեց նրանց զորությունը, մեռածների արյամբ պղծվեցին ու թաթախվեցին այնպես, որ նրանց հագուստները հնարավոր չէր մաքուր վիճակում նրանց վրայից հանել։
15 «Հեռո՛ւ կացեք, պի՛ղծ անվանեք նրանց, հեռո՛ւ մնացեք, հեռո՛ւ մնացեք, մի՛ մոտեցեք»։ Եվ նրանք շարժվեցին ու բարկացած հեռացան։ «Ասե՛ք հեթանոսներին, որ նրանք այլևս չշարունակեն ապրել նրանց մեջ»։
16 Մեր կենդանության ժամանակ իսկ նվաղեցին մեր աչքերը իզուր օգնություն սպասելուց, որովհետև զուր տեղը մենք նրանց հսկիչ էինք կարգել սնոտի բաների վրա։
17 Տերն իր երեսը շրջել է նրանցից և այլևս չի նայելու նրանց։ Քահանաները չլսեցին ծերերին, նրանց որդիների նկատմամբ անողորմ եղան։ Աչքներս պահած՝ նայում էինք այն ազգերին, որոնք մեզ չէին կարող փրկել։
18 Որսացին մեզ. մի փոքր ժամանակ ևս, և մեզ սպանած-բնաջնջած կլինեն մեր քաղաքներից։ Հասել է ժամը, հասել է ժամանակը, լրացան մեր օրերը, լրացան ժամանակները։
19 Լեռների վրա մեզ հալածողները թեթևաշարժ են. նրանք, ինչպես երկնային արծիվներ, ճախրեցին բարձր լեռների վրա և անապատում դարան մտած՝ պաշարեցին մեզ։
20 Տեր Քրիստոսը մեր անձի շունչն է. իրենց ապականությամբ նրանք պաշարեցին նրան, մինչդեռ մենք մտածում էինք, թե կնստենք նրա հովանու տակ և կապրենք հեթանոսների մեջ։
21 Ցնծա՛ և ուրախացի՛ր, ո՛վ եդովմացիների դուստր, որ բնակվում ես օստացիների այդ երկրում, քեզ էլ կհասնի այս բաժակը. վեր կկենաս ու կխմես, կխմես ու նորից կվերադարձնես։
22 Քո անօրենությունները պիտի վերջ գտնեն, Սիո՛ն, և դու այլևս չպիտի պատժվես. բայց քեզ, ո՛վ Եդովմի դուստր, քո մեղքերի համար Տերն այցելելու եկավ՝ հայտնի դարձնելով քո բոլոր ամբարշտությունները։