Lamentations 3
1 Ո՛վ հզոր Աստված, նայի՛ր իմ թշվառությանը։ Իր ցասման գավազանով նա
2 ընկղմեց ինձ ու ինձ վրա խավար բերեց և ոչ թե լույս,
3 նաև իր ձեռքն հանապազ շարունակ իմ դեմ դարձրեց։
4 Նա մաշեց իմ մորթն ու մարմինը, իմ բոլոր ոսկորները փշրեց,
5 կուտակեց վրաս և պատեց իմ գլխի շուրջը,
6 առանց հապաղելու ինձ խավարի մեջ նստեցրեց, ինչպես հավիտենական մի մեռելի։
7 Կուտակեց դրանք ինձ վրա, և ես այլևս չեմ կարող խլրտալ, պղնձի նման ծանրացրեց ինձ վրա,
8 ու թեև ասացի, թե պիտի կանչեմ ու աղաղակեմ, սակայն նա փակել ու կապանք է դրել, որ աղոթքներս իրեն չհասնեն։
9 Իմ ճանապարհներին արգելքներ կանգնեցրեց, խցանեց իմ շարժվելու շավիղները, ինձ խրտնեցրեց.
10 ինձ համար դարանակալ արջ և թաքնված առյուծ դարձավ.
11 հետապնդեց ինձ, հասավ ու հալածեց, ուժասպառ արեց ինձ, կործանեց ինձ։
12 Մտավ իմ գիրկը, ինձ թիրախ դարձրեց ու լցրեց նետերով.
13 երիկամներս մեջտեղից կիսեց, նետահարեց ինձ,
14 ծաղր դարձրեց իմ ժողովրդի համար և խաղք ու խայտառակ հավիտենապես։
15 Ինձ լեղի տվեց ուտելու և հարբեցրեց դառնությամբ,
16 իմ ատամները քարերով փշրեց և մոխիր տվեց ինձ ուտելու.
17 իմ անձը զրկեց հանգստությունից. ես մոռացա բարությունը.
18 կորավ իմ արիությունը, և իմ հույսը՝ առ Տեր։
19 Հիշեցի իմ թշվառության ու հալածանքի մասին.
20 միտքս եկան միայն դառնությունն ու բարկությունը, հոգիս մեջս վհատվեց.
21 այդ եմ մտաբերում և դրա համար էլ համբերում եմ։
22 Անսպառ են Տիրոջ ողորմությունները, նրա գթությունները չեն նվազում։
23 Ամեն նոր առավոտի հետ բազմանում է քո ճշմարտությունը, Տե՛ր։
24 Իմ հոգին ասաց, թե՝ «Նա իմ բաժինն է», ահա թե ինչու հույսս պետք է դնեմ նրա վրա։
25 Աստված բարերար է նրանց հանդեպ, ովքեր իրենց հույսը դնում են նրա վրա, քանզի այն անձը, ով փնտրում
26 և ճշմարտությամբ ապավինում է նրան, բարի է և Տիրոջ փրկությամբ հանգստություն կգտնի։
27 Մարդու համար լավ է, եթե իր մանկությունից կրի խոնարհության լուծը։
28 Միայնակ ու լռիկ նա կնստի իր տանը, որովհետև ինքն անձամբ հանձն առավ քո լուծը։
29 Նա կխոնարհվի՝ իր բերանով համբուրելու հողը, որովհետև նրա համար հույս կա.
30 իր ծնոտները դեմ կտա հարվածողներին, կկրի շատ նախատինքներ,
31 բայց Տերը նրան ընդմիշտ չի մերժի։
32 Նա, ով տառապանքներ տվեց նրան, ինքն էլ իր անսահման ողորմածությամբ կողորմի նրան.
33 Տերը սրտով չի կամենում մարդկանց պատժել և նվաստացնել մարդու որդիներին։
34 Երբ մեկը երկրի բոլոր կալանավորներին իր ոտքերի տակ ստորացնում է և մարդուն մատնում Տիրոջ դատաստանին,
35 երբ Բարձրյալի առաջ խեղաթյուրում է մարդու իրավունքները,
36 երբ դատարանում անիրավում է մարդուն, Տերը չի՞ տեսնում։
37 Չասա՞ց, թե՝ «Այսպես է ասում Տերը», և կատարվեց։ Բարձրյալի բերանը չէ՞ր, որ պատվիրեց.
38 «Այնտեղից ո՛չ չարիք պիտի դուրս գա և ո՛չ էլ բարիք»։
39 Մարդը, կենդանի մարդը իր եղբոր սիրո պատճառով ինչո՞ւ է տրտնջում իր մեղքերի համար։
40 Մեր ընթացքը քննության առնվեց ու հանդիմանվեց. դառնա՛նք դեպի Տերը,
41 մեր ձեռքերը մեր սրտերի հետ, կարկառենք դեպի երկնքի բարձունքները։
42 Մեղք գործեցինք, ամբարիշտ դարձանք, դրա համար էլ մեր հանդեպ բարեհաճ չեղար։
43 Այցի եկար ցասումով ու բարկությամբ և հալածեցիր մեզ, կոտորեցիր ու չխնայեցիր.
44 երկինքն ամպերով ծածկեցիր, որ մեր աղոթքները քեզ չհասնեն.
45 քամահրեցիր ու հեռացրիր մեզ, հեթանոսների ամբոխի մեջ արհամարհված ու անարգված դարձրիր մեզ։
46 Մեր բոլոր թշնամիների բերանները բացել տվեցիր մեր դեմ։
47 Ահ ու սարսափ եկավ մեզ վրա, ավեր ու կոտորած։
48 Իմ ժողովրդի դստեր կործանման պատճառով մեր աչքերը ջրի հեղեղներ թափեցին։
49 Իմ աչքերը լցվեցին արցունքով, բայց ես չեմ լռի և ականջ չեմ դնի,
50 մինչև որ երկնքից չհայտնվի և չտեսնի Տերը։
51 Իմ քաղաքների բոլոր դուստրերի չափ աչքս արցունք է թափում իմ հոգու համար։
52 Ինչպես թռչնորսներ, իմ թշնամիները զուր տեղը ինձ որսացին,
53 իմ կյանքը գբի մեջ խեղդեցին, քար դրեցին ինձ վրա,
54 գլուխս ջրով հեղեղեցին, ու ես ասացի. «Ահա կործանվեցի»։
55 Տառապանքի գբից քո անունը կանչեցի, Տե՛ր,
56 և դու լսեցիր իմ ձայնը։ Քո անունն իմ աղաչանքներից մի՛ ծածկիր, ազատությո՛ւն տուր ինձ, փրկի՛ր ինձ։
57 Դու մոտեցար, որպեսզի ինձ օգնես, և ասացիր. «Այն օրը, երբ ինձ կանչես, չվախենաս»։
58 Դա՛տ արա, ո՛վ Տեր, իմ հոգու դա՛տն արա։ Փրկեցիր իմ կյանքը,
59 տեսար իմ խռովքը, իմ դատաստանն արեցիր, Տե՛ր։
60 Տեսար իմ ողջ արդարությունը, նայեցիր իմ բոլոր խորհուրդներին։
61 Տե՛ր, լսեցիր նախատինքներն ու իմ նկատմամբ ունեցած բոլոր դիտավորություններն այն մարդկանց,
62 ովքեր իրենց շուրթերը շարունակ իմ դեմ են շարժում։
63 Իրենց խորհուրդներից ես հասկացա, թե նրանք ինչո՛ւ են նստում ու վեր կենում։
64 Նայի՛ր նրանց ամբարտավան աչքերին, ո՛վ Տեր, և նրանց արժանի հատուցումը նրանց գլխի՛ն բեր,
65 հատուցի՛ր նրանց ըստ իրենց սրտերի կարծրության,
66 քո ցասմամբ հալածի՛ր նրանց, քո բարկությամբ ոչնչացրո՛ւ նրանց երկնքի ներքո։