Job 9
1 Հոբը պատասխանեց ու ասաց.
2 «Ճշմարտապես գիտեմ, որ դա այդպես է. ինչպե՞ս կարող է մարդ արդար լինել Տիրոջ առաջ։
3 Եթե մեկը փորձի նրա հետ դատաստանի մեջ մտնել, նա չի լսի նրան, որովհետև նրա մի խոսքը հազարից մեկին չի կարող պատասխանել։
4 Աստված մտքով իմաստուն է, զորավոր ու մեծ. այդ ո՞վ է նրա դեմ համառել ու հաջողություն գտել։
5 Նա մաշեցնում է լեռները, և չեն իմանում, որ բարկությամբ կտապալի դրանք։
6 Նա երկնքի ներքո ամեն ինչ շարժում է հիմքերից, և դողում են դրանց սյուները։
7 Նա հրամայում է արեգակին, ու չի ծագում, աստղերի առաջն է փակում։
8 Նա միայնակ տարածել է երկինքը և ծովի վրա այնպես է շրջում, ինչպես ցամաքի։
9 Նա է ստեղծել Բազմաստղն ու Գիշերաստղը, Սայլն ու հարավի աստղախումբը։
10 Նա է արարել մեծամեծ ու անքննելի, փառավոր ու հրաշակերտ բաները, որոնց թիվ ու հաշիվ չկա։
11 Եթե ինձանից վեր բարձրանա, չեմ տեսնի, իսկ եթե կողքովս անցնի, այդպես էլ չեմ իմանա։
12 Եթե ոչնչացնի, ո՞վ հետ կպահի նրան, կամ ո՞վ նրան կասի՝ ի՞նչ արեցիր։
13 Նա իր բարկությունը չի շրջի, և նրանից սարսեցին կետերը, որ երկնքի ներքո են։
14 Երանի՜ լսի ինձ և իրավացի համարի իմ խոսքերը։
15 Եթե արդար լինեմ, ու ինձ չլսի, նրա դատաստանն եմ աղերսելու։
16 Իսկ եթե աղաղակեմ իրեն, ու լսի, կարո՞ղ եմ հավատալ, որ լսել է ինձ։
17 Փոթորիկով չի՞ ոչնչացնելու ինձ. բազում են հարվածները, որ զուր տեղը հասցրել է ինձ.
18 ինձ հանգիստ էլ չի տալիս, դառնությամբ է լցրել ինձ.
19 քանի որ հզոր է, բռնանում է։ Եվ ո՞վ է նա, որ նրա դատաստանին հակառակ կանգնի։
20 Եթե արդար էլ լինեմ, բերանս ամբարիշտ կդառնա, անարատ լինեմ, կամակոր կդիտվեմ։
21 Իսկ եթե հոգով ամբարշտացել եմ, չգիտեմ. գիտեմ միայն, որ կյանքս խլում են ինձանից։
22 Դրա համար եմ ասել. “Բարկությունը կործանում է մեծին ու հզորին”։
23 Չարերը սաստիկ մահով են կորչելու. արդարներն էլ ծաղրի են ենթարկվում,
24 քանի որ մատնվում են ամբարիշտի ձեռքը։ Նա փակել է դատավորների աչքերը. եթե նա չէ այդ անողը, ապա ո՞վ է։
25 Սակայն սուրհանդակից էլ արագ անցավ իմ կյանքը. փախավ այն ու չերևաց։
26 Կգտնվի՞ հետքը նավերի ճանապարհի, կամ թռչող՝ կեր փնտրող արծվի։
27 Եթե ասեմ, որ պիտի խոսեմ, կմոռանամ, երեսս գետին խոնարհած՝ պիտի հեծեծեմ։
28 Դողում եմ մարմնիս բոլոր անդամներով, քանզի գիտեմ, որ ինձ անմեղ չես համարելու։
29 Եթե ամբարշտություն էի անում, ինչո՞ւ չմեռա։
30 Եթե ձյունով իսկ լվացվեի ու ձեռքերս էլ մաքուր սրբեի,
31 դարձյալ սաստիկ աղտեղությամբ կներկեիր ինձ՝ պատմուճանս իմ աչքերին զազրելի դարձնելով.
32 քանզի դու մարդ չես ինձ նման, որի հետ ես դատ անեի, և որպես հավասար դատաստանի գայինք։
33 Ո՜ւր է թե մի միջնորդ լիներ, հանդիմաներ ու լսեր մեր երկուսին։
34 Նա ինձանից անպայման կհեռացներ գավազանը, և դրա ահն ինձ չէր սարսափեցնի.
35 էլ չէի վախենա, այլ կխոսեի. բայց գիտեմ, որ այդպես չէ. որ ինքս մենակ եմ տանջվում»։