Job 4
1 Այն ժամանակ Եղիփազ Թեմնացին պատասխանեց և ասաց.
2 «Մի՞թե շատ անգամներ է քո խոսքը զազրալից եղել քո խոսքերի զորությանն ո՞վ կդիմանա։
3 Դու շատերին ես խրատել, տկարի ձեռքը հզորացրել,
4 խոսքովդ տկարին ոտքի ես հանել, հոգնած ծնկներին եղել քաջալեր,
5 Եվ հիմա, երբ ցավերը քեզ վրա են հասել դու սարսափո՞ւմ ես։
6 Չէ՞ որ քո երկյուղը անզգամություն է, քո անչար ճանապարհը քեզ հույս չի՞ տալիս։
7 Արդյոք հիշո՞ւմ ես մի արդարի, որ կորել է, կամ էլ մի ճշմարիտ մարդու, որ վերացել է։
8 Ես նկատել եմ անօրեն բաներ հերկողների. ովքեր անարդարություն ու տառապանք են սերմանում, անարդարություն ու տառապանք էլ կհնձեն։
9 Կորչելու են Տիրոջ հրամանով, Նրա բարկության շնչից՝ ոչնչանալու։
10 Նրանց առյուծանման զորությունը, էգ առյուծի նման գոչյունները և վիշապանման պերճությունը վերացել են։
11 Ինչպես սատկում է առյուծը, երբ կեր չի լինում. և նրա կորյունները ցրվում են։
12 Եթե քո խոսքերում դեռ ճշմարիտ բան գոյություն ունենար, այդպիսի չար բաներից ոչ մեկը քեզ չէր պատահի։ Ուրեմն ականջն իմ չի՞ ընդունելու հրաշակերտ բաներ նրանից։
13 Գիշերային արհավիրքներն ու դղրդյունները ահ են գցել մարդկանց սրտում.
14 դողումն ու սոսկումն են պատել ինձ և սաստիկ ցնցել ոսկորներն իմ։
15 Մի հողմ դիպավ իմ երեսին. փշաքաղվեցին մազերս ու մարմինն իմ։
16 Կանգնեց իմ առաջ, բայց չճանաչեցի. տեսա, բայց կերպարանք չկար աչքերիս առաջ, միայն սոսափյուն ու ձայն էի լսում։
17 Մի՞թե մահկանացուն սուրբ է Տիրոջ առաջ, կամ մարդն իր գործերով անարա՞տ է նրա առաջ,
18 Երբ Աստված նույնիսկ իր ծառաներին չի հավատում, իր հրեշտակների վրա խոտոր բաներ է նկատում։
19 Ուրեմն ի՞նչ ասենք կավե տան մեջ բնակվածների մասին (մենք էլ նույն կավից ենք). կհարվածի նրանց՝ իբրև ցեցի,
20 և առավոտից մինչև երեկո չեն դիմանա։ Քանի որ իրենք իրենց չէին կարող օգնել, կորան։
21 Փչեց նրանց վրա, ու չորացան, ոչնչացան նրանք, որովհետև իմաստություն չունեին։