Job 3
1 Ի վերջո Հոբը բացեց իր բերանը և անիծեց իր ծնված օրը՝
2 ասելով.
3 «Կորչի այն օրը, երբ ես ծնվեցի, և այն գիշերը, երբ ասացին՝ “Արու է”։
4 Թող խավարի այն գիշերը, և Տերը վերևում չհիշի այն, ու նրա վրա է՛լ լույսը չծագի.
5 թող պատեն նրան խավարն ու մահվան ստվերները, ու մեգը իջնի նրա վրա։
6 Անիծյալ լինեն այն օրն ու այն գիշերը. խավարը թող կուլ տա նրան։ Տարվա օրերում թող չլինի, ու չթվարկվի այն ամիսների օրերում։
7 Գիշերն այն թող ցավերի մեջ լինի, և ուրախություն ու խնդություն թող չլինի։
8 Այլ կնզովի նրան, ով նզովելու է այն օրը, Նա, որ ծովահրեշին կարող է հնազանդեցնել.
9 Թող այն գիշերվա աստղերը խավարեն, գիշերը սպասի, բայց լույս չտեսնի, ու չտեսնի թող ծագելն Արուսյակի.
10 քանի որ չփակեց իմ մոր արգանդի դռները, որով գուցե և իմ աչքերը ցավ չտեսնեին։
11 Ինչո՞ւ չմեռա ես որովայնում, այլ դուրս եկա արգանդից՝ փոխանակ անմիջապես կորչելու։
12 Ինչո՞ւ ծունկերի վրա առան ինձ, կամ ինչո՞ւ ծծեցի ստինքներն իմ մոր։
13 Այժմ ես ննջած կլինեի, քուն մտած կհանգչեի
14 թագավորների և երկրի մեծամեծների հետ, որոնք հոխորտում էին սրերով իրենց,
15 կամ իշխանների հետ, որոնք բազում ոսկի ունեին և որոնք լցրել էին իրենց տներն արծաթով,
16 կամ իբրև վիժվածք, որ դուրս է ընկնում արգանդից իր մոր, կամ իբրև մանուկներ, որոնք չտեսան լույսը։
17 Այնտեղ ամբարիշտներն այլևս չարիք չեն գործում։ Այնտեղ նրանց հետ հանգչում են նաև մարմնով հոգնածները։
18 Այնտեղ իրենց հանգիստն են գտնում շղթայվածները, ովքեր այլևս չեն լսում հարկահանի ձայնը։
19 Այնտեղ միասին են նշանավորն ու աննշանը, և ծառան այլևս վախ չունի տիրոջից։
20 Ինչո՞ւ է դառնացածներին լույս տրվում, և ցավագնած հոգիներին՝ կյանք։
21 Ովքեր մահ են տենչում, չեն հասնում դրան, փնտրում են այն, ինչպես գանձ են փորում,
22 և ուրախանում են, երբ գտնում են այն։
23 Մահը մարդու հանգիստն է, որից հետո ճանապարհ չկա, որովհետև Աստված փակել է այն։
24 Կերակուրիցս առաջ հեծությունը հասավ. արցունքներով ու ահով ընկճված եմ,
25 քանզի ինչ բանի երկյուղն ունեի, հասավ ինձ վրա. ինչից որ վախ կար, հենց ի՛նձ պատահեց։
26 Չխաղաղվեցի, դադար չառա ես, ոչ էլ հանգստացա, քանի որ վրաս բարկությունն իջավ»։