Job 37
1 «Ու դրա վրա խռովվել է սիրտս, շարժվել իր տեղից։
2 Լսի՛ր Տիրոջ սրտմտության ու զայրույթի լուրը. նրա բերանից խորհուրդ է դուրս գալու։
3 Երկնքի տակ ամեն ինչ նրա իշխանության տակ է, իսկ նրա լույսը՝ երկրի ծագերի վրա։
4 Նրա հետևից մի ձայն է գոչելու, որոտալու է իր ձայնի բարձրությամբ և դրանք ուրիշներով չի փոխանակելու, որ լսելի դարձնի ի՛ր ձայնը։
5 Ամենազորը որոտալու է իր սքանչելի ձայնով, քանի որ կատարել է մեծամեծ բաներ, որ մենք չգիտենք։
6 Ձյանը հրամայում է. «Իջի՛ր երկրի վրա», նաև ձմեռային անձրևներին, որ ցույց տան իրենց զորությունը։
7 Խափանում է ամեն մարդու ձեռքի գործը, որպեսզի յուրաքանչյուր ոք իմանա իր թույլ լինելը։
8 Գազաններն իրենց որջերն են մտել, խշտիների մեջ ծածկվել։
9 Անապատից փչում է պտտահողմը, բարձրավանդակից՝ ցուրտը,
10 և Ամենազորի շնչից սառնամանիք է սփռվելու։ Ուղղություն է տալիս ջրերին, ինչպես կամենա,
11 խիտ ամպերը ցիրուցան է անելու։ Մեգը ցրելու է նրա լույսը,
12 իսկ ինքը դարձնելու է շրջանակները։ Ուր կամեցել, տնօրինել է դրանց գործը և այն ամենը, ինչ կհրամայի նրանց։ Սրանք երկրի վրա կարգված են իր կողմից՝
13 խրատի համար կամ ողորմության. բոլորը կգտնեն նրան։
14 Ակա՛նջ դիր սրանց, Հո՛բ, եկ զգուշացի՛ր Տիրոջ զորությունից։
15 Գիտենք, որ Աստված հաստատել է իր գործերը. լույսն է ստեղծել խավարի մեջ։
16 Գիտե ամպերի էությունը։ Չարագործների հանցանքներն արհավիրք են։
17 Պատմուճանդ ինչո՞ւ է տաքանում, երբ երկիրը հանգստանում է հարավային հողմից։
18 Կարո՞ղ ես նրա հետ մինչև ամպերը հասնել, եղյամի նման զորացնել դրանք։
19 Բայց հենց ինչո՞ւ, դե հասկացրո՛ւ ինձ, ի՞նչ ենք ասելու նրան, ու ապա դադարենք շատ բաների մասին խոսելուց։
20 Մի՞թե մոտս մատյան կա, կամ դպի՞ր է կանգնած, որ մարդկանց գրածը լռեցնեմ։
21 Ամեն մարդու չէ, որ լույսը տեսանելի է. փայլածուն երկնքում է, ինչպես որ լույսը՝ ամպերի վերևում։
22 Հյուսիսից ոսկեճաճանչ ամպերն են. սրանց համեմատությամբ մեծ են Ամենակալի փառքն ու պատիվը։
23 Չգիտենք նրա զորությանը նմանվող ուրիշ ոչ ոքի, որ արդար դատելիս լինի, և դու չպե՞տք է լսես նրան։
24 Դրա համար են մարդիկ նրանից երկյուղ կրում. նրանից վախենում են նաև սրտով իմաստունները»։