Job 31
1 «Դաշինք կնքեցի աչքերիս հետ ես, ու նրանք չնայեցին կույսի։
2 Աստված բաժին է հանել ինձ վերուստ և բավականին մեծ ժառանգություն՝ բարձունքից։
3 Անիրավ մարդու բաժինը կործանումը չէ՞, կամ անօրենություն գործողների բաժինը վտարումը չէ՞։
4 Ինքը չէ՞ միթե, որ պարզ տեսնում է իմ ճանապարհը ու հաշվի առնում քայլերս բոլոր։
5 Թե ծաղրողի հետ գնացած լինեմ, թե իմ ոտքերը նենգության ճամփով շտապած լինեն,
6 բայց կշռվել եմ արդար կշեռքով, և Տերը գիտի իմ անմեղությունը,
7 թե շեղված լինի ոտքս ճիշտ ուղուց, սիրտս՝ ընթացած աչքիս հետևից, թե իմ ձեռքով կպած լինեմ կաշառքի,
8 ապա թող ես սերմանեմ, ուրիշներն ուտեն, ու անարմատ լինեմ երկրի վրա։
9 Թե գնացել է սիրտս ուրիշի կնոջ հետևից, թե դարանակալ եմ եղել իր տան դարպասների մոտ,
10 ապա թող կինս նույնպես հաճելի լինի ուրիշի, ու թող տառապեն իմ մանուկները.
11 քանզի այլ մարդու կնոջ պղծելը անզուսպ բարկության է լոկ արժանի.
12 կրակ կվառվի իր մարմնի բոլոր անդամների մեջ. որ կողմն էլ հասնի, հիմքից կջնջի։
13 Իրավունքն արդար թե անտեսել եմ ես իմ ծառայի կամ իմ աղախնի, որ իր խնդրով եկել է ինձ մոտ.
14 ի՞նչ եմ անելու, եթե Տերը հարցուփորձ անի ինձ, կամ ի՞նչ պատասխան եմ տալու, եթե դատ անի։
15 Չէ՞ որ ինչպես ես եղա արգանդում, այնպես էլ նրանք, նույն որովայնում եղան։
16 Իսկ այն խեղճին, որ կարիքի մեջ էր, արդյոք երբևէ օգնության չեկա՞։ Թողեցի՞ արդյոք, որ այրու աչքերը ողբալուց մաշվեն։
17 Կամ թե պատառս մենա՞կ կերա ես ու չհանեցի՞ բաժին որբերին։
18 Իմ երիտասարդ օրերից հոր պես սնունդ տվեցի, մորս արգանդից չծնված՝ ուղի ցույց տվեցի։
19 Կորած մերկերին անտեսեցի՞ ես ու չհագցրի՞։
20 Չքավորներն ինձ չօրհնեցի՞ն միթե, նրանց թիկունքը խաշներիս խուզած բրդով չտաքացա՞վ։
21 Թե որբի վրա ձեռք եմ բարձրացրել՝ հաշվելով, թե շատ են օգնականներս,
22 ապա թող ուսս թափվի ուսոսկրից, իսկ բազուկս էլ պոկվի արմունկից.
23 քանզի ինձ Տիրոջ սարսափն է պատել, ու նրա առաջ չեմ կարող հանգիստ կանգնել։
24 Եթե հողիս մեջ ոսկի պահեցի, հույս դրեցի թանկ քարերի վրա,
25 թե ուրախացա հարստությանս վրա անսահման, թե անթիվ գանձի վրա դրեցի ձեռքն իմ,
26 չե՞նք տեսնում միթե, որ լուսավորող արեգակն անգամ հյուծվում է մի օր, լուսինը՝ մաշվում. այդ նրանցից չէ,
27 եթե գաղտնաբար սիրտս հրապուրվեց, թե ձեռքս դրած բերանիս վրա՝ ես համբուրեցի,
28 թող այն մեծ անօրենություն դիտվի ինձ համար, որ սուտ եմ եղել Բարձրյալ Տիրոջ առջև։ Ուժ, կարողություն, խելք, իմաստություն Նրանից են լոկ։
29 Թե ուրախացա գետնին թավալվող թշնամուս վրա, և “վա՜շ” ասացի իմ սրտում,
30 թող ականջներս լսեն անեծքն իմ, թող արհամարհվեմ ու քամահրվեմ իմ ժողովրդից։
31 Եթե իմ մասին աղախիններս բազում անգամ ասեն՝ “Երանի՜ նրա մարմնից հագենանք”, քանզի քաղցր էի ես նրանց համար.
32 օտարը դրսում չէր օթևանում. իմ դուռը բաց էր ամեն եկվորի առաջ,
33 թե թաքցրի ակամա գործած իմ մեղքերը.
34 չէի ամաչում ես բազմությունից, որ նրա առաջ չասեի դրանք, եթե աղքատին ես դատարկ փեշով դուրս արեցի դռնից.
35 երնե՜կ Տիրոջ ձեռքը հատուցեր ինձ, կամ եթե մեկից առած մուրհակը,
36 իբրև մի պսակ ուսերիս դրած՝ կարդալով
37 պատառ-պատառ չարեցի, հետ չդարձրի այն՝ ոչինչ չառնելով իմ պարտապանից,
38 թե իմ պատճառով հեծեծեց հողը, թե ակոսները նրա լաց եղան,
39 եթե կերա ես արդյունքը նրա առանց վճարի, կամ թե վշտացրի հոգին երկրի Տիրոջ,
40 ապա ցորենի փոխարեն եղինջ թող բուսնի այնտեղ, գարու փոխարեն՝ մորենի»։ Եվ Հոբը դադարեց խոսելուց։