Job 27
1 Հոբը շարունակեց իր իմաստուն խոսքերն ու ասաց.
2 «Կենդանի է Տերը, որ ինձ հետ այսպես դատաստան տեսավ, Ամենակալը, որ դառնացրեց իմ հոգին։
3 Եթե տակավին իմ մեջ է իմ շունչը, և աստվածային շունչն ապրում է իմ ռունգերի մեջ,
4 իմ շրթունքները անօրենություն չեն արտասանի, և ոչ էլ հոգիս անիրավության մասին կխորհի։
5 Մինչև մեռնելս էլ չեմ ասի, որ դուք իրավունք ունեք, որովհետև չեմ հրաժարվի իմ անմեղությունից։
6 Եվ արդարության ձայնին անսալով՝ չեմ հրաժարվի, քանզի չգիտեմ, որ ինքս անպատեհ բան արած լինեմ։
7 Առավել ևս՝ թող թշնամիներս լինեն կործանվող ամբարիշտները, իմ դեմ դուրս եկած, կորստի մատնված անօրենները։
8 Եվ ի՞նչ հույս ունի ամբարիշտը, որ հաստատ կմնա. գուցե Տիրոջը ապավինելով կարողանա փրկվե՞լ,
9 կամ թե Տերը ականջ կդնի՞ նրա խնդրանքներին։ Եթե մի տագնապ հասնի իր վրա,
10 նա չի ունենա համարձակություն նրա առաջ։ Դիմի էլ նրան՝ ունկն կդնի՞ արդյոք նա իրեն։
11 Ես ձեզ կծանուցեմ, ինչ որ կա Տիրոջ ձեռքում, Չպիտի ստեմ Ամենակալի մոտ եղած բաների մասին։
12 Ահա բոլորդ իսկ գիտեք, որ ունայն բաներին ունայնություն եք ավելացնում։
13 Այս է Տիրոջից ամբարիշտ մարդու բաժինը. Ամենակալի կամքով հզորների ունեցվածքն իրենց դեմ պիտի ելնի։
14 Ու եթե անգամ բազում զավակներ ունենան նրանք, պիտի սպանվեն, իսկ թե պատահի՝ չափահաս դառնան, մուրացկանությամբ պիտի դեգերեն։
15 Իսկ ովքեր մնան, մահը կգտնեն. նրանց այրիներին մեկը չի գթա։
16 Ու եթե անգամ հողի պես արծաթ հավաքեն կամ կավի նման ոսկի պատրաստեն,
17 դրանք բոլորը արդարներին բաժին կդառնան, ու արդար մարդիկ կտիրեն նրանց ունեցվածքներին։
18 Նրա տունը եղավ իբրև ցեց և իբրև սարդոստայն։
19 Քնեց հարուստը, բայց այլևս չի արթնանա, աչքերը բացեց, և այլևս չկա։
20 Ցավեր պիտի գան վրան՝ ջրի պես, գիշերվա խավարը պիտի ծածկի նրան։
21 Խորշակը պիտի խլի նրան ու գնա, պիտի քշի նրան իր տեղից,
22 և շպրտի նրան ու չխնայի։ Փախչելով պիտի փախչի խորշակից։
23 Պիտի ծանակի նրան և քարշ պիտի տա իր տեղից»։