Job 19
1 Հոբը նորից խոսեց ու ասաց.
2 «Մինչև ե՞րբ պիտի տանջեք իմ հոգին, խոսքերով ընկճեք ինձ։
3 Իմացե՛ք, որ Տերն այսպես վարվեց ինձ հետ։ Բամբասում եք ինձ, ու չեք ամաչում՝ ինձ վրա հարձակվելով։
4 Այո՛, արդարև ես մոլորվեցի. մոլորությունս իմ ներսում է հանգուցվել՝ ասելով բաներ, որոնք արժան չեն։ Խոսքերս ևս մոլորվել են ու չեն պատշաճում մեր ժամանակին։
5 Մի կողմ թողնենք այն, որ դուք ինձ վրա մեծ-մեծ խոսում եք, հարձակվում վրաս նախատինքներով։
6 Արդ, իմացե՛ք. Տերն է ինձ խռովեցնողը. իմ առջև իր պատվարն է բարձրացրել։
7 Ահա ծաղրվում եմ նախատինքներով և բերան չեմ բացում. աղաղակեմ էլ՝ ոչ մի տեղից դատաստան չկա։
8 Շրջապատված եմ, չեմ կարող խույս տալ. խավար է դրել ինձ վրա։
9 Մերկացրել է ինձ բոլոր փառքերից, հանել իմ գլխից պսակը նաև։
10 Պաշարել է ինձ բոլոր կողմերից. կործանված եմ. հույսս կտրել է հավետ՝ ծառի պես։
11 Սաստիկ բարկությամբ է վարվել ինձ հետ ու իր թշնամին է համարել ինձ։
12 Գնդերը նրա, բոլորը մեկտեղ, հասել են վրաս. դարանակալները կտրել են բոլոր ճանապարհներս։
13 Ինձնից հեռացել են եղբայրներս. ինձնից առավել՝ օտարներին են ճանաչում նրանք։ Բարեկամներս անողորմ են դարձել,
14 արհամարհեցին ինձ մերձավորներս, իսկ ծանոթներս անունս են մոռացել։
15 Իմ տան դրացիները և աղախիններն իմ ինձ լիովին օտար համարեցին. մի այլազգի եմ ես թվում նրանց։
16 Կանչեցի իմ ծառային, բայց նա բանի տեղ չդրեց. ես իմ բերանով աղաչում էի,
17 աղերսում էի իմ կնոջը, պաղատանքներով կանչում էի ես իմ հարճերի որդիներին,
18 բայց նրանք հավետ ուրացել են ինձ. երբ ոտքի եմ կանգնում, բամբասում են ինձ։
19 Զզվել են ինձնից իմ ծանոթները. ում սիրում էի, իմ դեմ են ելել։
20 Իմ այս մորթի տակ մսերս են փտել. ատամներիս մեջ իմ ոսկորներն եմ պահում։
21 Ո՛վ բարեկամներ, ողորմե՛ք ինձ, ողորմե՛ք ինձ, քանի որ Տիրոջ ձեռքն է բարձրացել վրաս։
22 Տիրոջ պես ինչո՞ւ եք ինձ հալածում. մի՞թե իմ մարմնով չեք հագեցել։
23 Ի՜նչ կլիներ, որ կարողանայի գրել խոսքերս, մի մատյանի մեջ գրանցել դրանք հավիտյան՝
24 երկաթե գրչով կապարի կամ թե վեմերի վրա փորագրելով,
25 քանի որ գիտեմ՝ հավերժական է նա, ով երկրի վրա եղծում է ինձ՝
26 բժշկելով մաշկս, որ այս բոլորը կրեց։ Տիրոջ կողմից են պատահել ինձ այս ամենը,
27 որ ինքս անձամբ քաջ գիտակցում եմ, ինչ որ տեսել եմ իմ աչքերով, ոչ թե ուրիշը։ Այդպես ամեն ինչ իմ ծոցում հանգավ։
28 Իսկ թե հարցնեք՝ «Ինչի՞ մասին մենք խոսենք իր առաջ, ինչպե՞ս գտնենք մենք արմատը խոսքի»,-
29 դո՛ւք էլ վախեցեք մթին գործերից։ Քանի որ բարկությունն է անօրենների վրա հասնելու. ապա կիմանան, թե որտե՛ղ է իրենց բուն էությունը»։