Job 17
1 «Կորչում եմ հողմավար. կարոտ եմ շիրիմի, բայց դրան չեմ հասնում։
2 Նեղվում, տանջվում եմ. ի՞նչ եմ անելու։
3 Օտարները գողացան իմ ունեցվածքը։ Այն ո՞վ է, որ իր ձեռքն իմ ձեռքի մեջ դնի։
4 Քանի որ իրենց սրտերը հեռու պահեցին իմաստությունից, ուստի չի բարձրացնի նրանց։
5 Չարիք չարիքի վրա են պատմելու. Աչքերս որդիներիս համար հալվեցին։
6 Սերունդների չարախոսության ենթարկեցիր ինձ. նրանց ծաղրանքի առարկան դարձա։
7 Բարկությունից մթնեցին իմ աչքերը. խիստ պաշարված եմ բոլորի կողմից։
8 Ճշմարիտ մարդիկ զարմացած են այս ամենի վրա. արդարը հիմա վեր է կենալու անիրավի դեմ։
9 Հավատարիմը թող հաստատ մնա իր ճանապարհին, իր մաքուր ձեռքով քաջալերություն թող ստանա։
10 Բայց դուք էլ, ամենքդ, վե՛ր կացեք, եկե՛ք. ձեր մեջ ես ճշմարտություն չեմ գտնում։
11 Իմ օրերը գարշահոտության մեջ անցան. սրտիս երակներն ամեն պայթեցին։
12 Գիշերը ցերեկվա տեղ դրեցին նրանք. լույսը մերժվեց մութի երեսից։
13 Թե համբերեմ ես, դժոխքը կդառնա իմ տունը և խավարի մեջ՝ փռված մահիճս։
14 Մահվանը ինձ հայր կոչեցի, փտությունը՝ ինձ մայր և քույր։
15 Ո՞ւր է հույսն իմ, կամ բարիքներս պիտի տեսնե՞մ։
16 Թե՞ այդ բոլորը պիտի գերեզման իջեցնեմ հետս. կամ թե միասին հո՞ղն ենք իջնելու»։