Job 16
1 Հոբը նորից խոսեց ու ասաց.
2 «Շատ եմ լսել ես այդպիսի բաներ. բոլորդ էլ չար մխիթարիչներ եք։
3 Բայց հիմա ի՞նչ ժամանակն է դատարկ խոսքերի, կամ մեկը խնդրո՞ւմ է քեզ, որ պատասխանես։
4 Ես էլ ձեզ պես կարող էի խոսել, եթե դուք իմ տեղը լինեիք, և ես՝ ձեր տեղը։ Ձեզ պես ես էլ կարող էի գլուխս շարժել, ձեզ կսկիծ պատճառել խոսքերով։
5 Գուցե իմ բերանում ուժ ունենայի ու շրթունքներս չխնայեմ շարժելու,
6 քանզի եթե խոսեմ, չի փարատվելու ցավը վերքերիս, իսկ եթե լռեմ, ավելի քի՞չ եմ խոցոտվելու ես։
7 Արդ, դարձրել է ինձ ջարդված, փտած ու ընդարմացած։
8 Ձեռքը գցել է ահա ինձ վրա։ Դեմս է կանգնեցրել իմ ստությունը, երեսովս տվել պատասխաններս։
9 Բարկությամբ մղված՝ կործանել է ինձ, ատամ կրճտացրել իմ անձի վրա։ Նրա հակառակորդների նետերն են վրաս տեղացել,
10 աչքերի տեգով շարժվել ինձ վրա։ Իրար հետևից խփել է ծնկիս. բոլորը մեկտեղ խուժել են վրաս։
11 Տերն ինձ մատնել է ձեռքն անիրավի, ամբարիշտների մեջ է գցել ինձ։
12 Մինչ խաղաղ էի, քայքայել է ինձ, քաշել մազերիցս ու փետել դրանք, Թիրախ կանգնեցրել,
13 տեգեր են պատել։ Երիկամներս են խոցել անխնա, և իմ մաղձը գետնին է թափվում.
14 ինձ կործանել են՝ հարված հարվածի վրա իջեցնելով։ Վրաս են հարձակվել զորավորները,
15 և քուրձ են կարել իմ մորթի վրա։ Հանգել է գետնին իմ զորությունը.
16 լալուց խաշվել են իմ աղիքները. մահվան ստվերն է իջել կոպերիս։
17 Անիրավություն չկար իմ ձեռքին, և անարատ էր աղոթքն իմ հոգու։
18 Երկի՛ր, մի՛ ծածկիր արյունն իմ մարմնի. և տեղ չգտնվի իմ աղաղակի համար։
19 Եվ ահա հիմա վկաս՝ երկնքում, դատապաշտպանս՝ բարձունքում։
20 Խնդիրքս թող որ Տիրոջը հասնի, ու նրա առաջ աչքերս արտասվեն։
21 Երանի մեկը պաշտպան կանգնի ինձ Տիրոջ հանդիման, ինչպես որ մարդը՝ իր ընկերոջը։
22 Իմ տարիները հաշվված են արդ. բռնել եմ արդեն անդարձի ուղին»։