Bible

1 «Հուդայի մեղքերը գրված են երկաթե գրչով, ադամանդե գրչածայրով, որոնք փորագրված պիտի լինեն նրանց սրտերի տախտակներին և նրանց զոհասեղանների եղջյուրներին, 2 մինչև այն ժամանակ, քանի դեռ նրանց որդիները կհիշեն իրենց զոհասեղանները և իրենց պաշտամունքային փայտե սյուները՝ վարսավոր ծառերի տակ, բարձր բլուրների 3 և ամայի լեռների վրա։ Քո զորությունը, քո բոլոր գանձերը և քո մեղքի բարձունքները, քո բոլոր սահմանների մեջ ավարի պիտի մատնեմ։ 4 Թող նկուն լինես ու զրկվես քո ժառանգությունից, որ քեզ տվեցի։ Քո թշնամիների ձեռքով քեզ պիտի արտաքսեմ մի երկիր, որը չգիտես դու, քանզի իմ բարկության մեջ կրակ է վառվել և այն հավիտյան պիտի բորբոքվի»։ 5 Այսպես է ասում Տերը. «Թող անիծյալ լինի այն մարդը, որ իր հույսը կդնի մարդու վրա՝ ապավինելով նրա մարմնին ու բազկին, իսկ նրա սիրտը կապստամբի Տիրոջ դեմ։ 6 Նա կլինի ինչպես վայրի մոշին անապատում և երբ բարիքը գա, չի տեսնի. կբնակվի անապատի աղուտներում, մի աղտաղտուկ, երբեք չբնակեցված երկրում։ 7 Բայց թող օրհնյալ լինի այն մարդը, որ հույսը Տիրոջ վրա կդնի, ու Տերը նրա հույսը կդառնա։ 8 Նա կլինի հոսող ջրերի մոտ աճած ծառի նման և իր արմատները կձգի դեպի ջրերի հոսանքը. երբ տոթը հասնի, չի վախենա. նրա սաղարթն անտառի պես կտարածվի իր շուրջը. երաշտ տարուց չի վախենա և չի դադարի պտուղ տալուց։ 9 Սիրտը խոր է ամեն բանից ավելի. մարդ արարած է, ո՞վ կարող է ճանաչել նրան։ 10 Ես՝ Տերս, քննում եմ սրտերը և փորձում երիկամները, որպեսզի յուրաքանչյուրին հատուցեմ ըստ իր ընթացքի և ըստ իր գործերի արդյունքի»։ 11 Կաքավը ձայն տվեց, հավաքեց նրանց, որոնց ինքը չէր ծնել. այնպես էլ նա, ով անարդար ճանապարհով հարստություն է դիզում, իր օրերի կեսին պիտի թողնի այն ու իր վախճանի ժամին պիտի զգա իր անմտությունը։ 12 Փառքի՛ Աթոռ, բարձր ի սկզբանե, մեր սրբության վայր, 13 հույս Իսրայելի, Տե՛ր, բոլոր նրանք, որ քեզ թողեցին, պիտի ամաչեն։ Քեզնից հեռացածները պիտի կորչեն երկրի խորքում, որովհետև լքեցին Տիրոջը՝ կենաց ջրի աղբյուրը։ 14 Բժշկի՛ր ինձ, Տե՛ր, և ես բուժված կլինեմ, փրկի՛ր ինձ, Տե՛ր, և ես փրկված կլինեմ, քանզի դու ես իմ պարծանքը։ 15 Ահավասիկ նրանք ինձ ասում են. «Ո՞ւր է Տիրոջ խոսքը, թող այստեղ հասնի»։ 16 Իսկ ես քո հետևից գալով չհոգնեցի և մարդու օրվան չցանկացա։ Դու ինքդ իսկ գիտես, որ ինչ իմ շուրթերից ելնում է, այդ լինում է քո ներկայությամբ։ 17 Ինձնից մի՛ օտարացիր, խնայի՛ր դու ինձ չար օրը։ 18 Իմ հալածիչնե՛րը թող ամոթահար լինեն, և ոչ թե ես ամաչեմ, նրա՛նք թող զարհուրեն, և ոչ թե ես զարհուրեմ. սև օ՛ր բեր նրանց գլխին, կրկնակի հարվածի ենթարկելով՝ կոտորի՛ր նրանց։ 19 Այսպես է ասում Տերը. «Գնա կանգնի՛ր քո ժողովրդի դռներին, որտեղով մտնում ու ելնում են Հուդայի թագավորները, նաև Երուսաղեմի բոլոր դռներին. 20 ու կասես նրանց. “Լսե՛ք Տիրոջ պատգամները, Հուդայի թագավորնե՛ր, համա՛յն Հուդայի երկիր և դուք, Երուսաղեմի բոլո՛ր բնակիչներ, որ մտնում եք այդ դռներով։ 21 Այսպես է ասում Տերը. “Զգո՛ւյշ եղեք ձեր հոգիների համար. բեռներ մի՛ բարձեք շաբաթ օրը, Երուսաղեմի դռներով դուրս մի՛ ելեք, 22 շաբաթ օրը ձեր տներից բեռներ մի՛ հանեք, ոչ մի գործ մի՛ արեք և շաբաթ օրը սո՛ւրբ պահեք, ինչպես պատվիրեցի ձեր հայրերին։ Բայց նրանք չլսեցին, չխոնարհեցրին իրենց ականջները 23 և ավելի խստապարանոց դարձան, քան իրենց հայրերը, որպեսզի չլսեն ինձ և խրատ չընդունեն։ 24 Եվ եթե լինի այնպես,- ասում է Տերը,- որ իսկապես լսեք ինձ, շաբաթ օրը բեռ չբերեք այդ քաղաքի դռներով, շաբաթ օրը սուրբ պահեք, այդ օրը ոչ մի գործ չանեք, 25 ապա այդ քաղաքի դռներով ներս պիտի մտնեն թագավորներ ու իշխաններ, որ պիտի նստեն Դավթի աթոռին. նրանք պիտի բարձրանան իրենց կառքերն ու հեծնեն իրենց երիվարները, նրանք ու նրանց իշխանները, Հուդայի մարդիկ և Երուսաղեմի բնակիչները։ Եվ այդ քաղաքը հավիտյան բնակված պիտի լինի։ 26 Ու ամեն կողմից Հուդայի քաղաքներից պիտի գան Երուսաղեմ, պիտի գան նաև Բենիամինի երկրից, դաշտերից, լեռնավայրերից և հարավի կողմերից՝ բերելով ողջակեզներ, խունկ, ընծա ու կնդրուկ և օրհնություն պիտի մատուցեն Տիրոջ տան մեջ։ 27 Իսկ եթե ինձ չլսեք, շաբաթ օրը սուրբ չպահեք, շաբաթ օրը բեռներ բարձեք և մտնեք Երուսաղեմի դռներով, ապա կրակ կվառեմ նրա դռներին, որն ամեն կողմից կլափի Երուսաղեմն ու չի հանգչի”»։