Isaiah 36
1 Եզեկիայի թագավորության տասնչորսերորդ տարում Ասորեստանի Սենեքերիմ արքան հարձակվեց Հուդայի երկրի ամուր քաղաքների վրա և գրավեց դրանք։
2 Ասորեստանի արքան Լաքիսից մեծ զորքով Երուսաղեմ՝ Եզեկիա արքայի մոտ ուղարկեց Ռափսակին, որը եկավ կանգ առավ Կտավ սպիտակեցնողների ագարակի ճանապարհի վերևի ավազանի ջրմուղի մոտ։
3 Նրան ներկայացան Քեղկիայի որդի Եղիակիմը, որը տնտեսն էր, գրագիր Սոմնասը և Ասափի որդի ժամանակագիր Հովաքը։
4 Ռափսակը նրանց ասաց. «Գնացեք հայտնե՛ք Եզեկիային, որ այսպես է ասում Ասորեստանի մեծ արքան. “Ո՞ւմ վրա ես հույս դրել.
5 մի՞թե խորհրդով կամ բերանի խոսքերով պատերազմ կշահվի. իսկ հիմա ո՞ւմ վրա ես հույս դրել, որ չես հնազանդվում ինձ։
6 Ահա հույսդ դրել ես ջախջախված եղեգնյա ցուպի՝ եգիպտացու վրա, որին եթե որևէ մեկը հենվի, պիտի խորտակվի և նրա ձեռքը ծակի. ահա այդպիսին է Եգիպտոսի փարավոն արքան և բոլոր նրանք, որ ապավինել են նրան”։
7 Իսկ եթե ասեք, թե՝ Տիրոջը՝ մեր Աստծուն ենք ապավինել, ապա մի՞թե դա նա չէ, որի պաշտամունքի բարձունքներն ու զոհասեղանները Եզեկիան քանդեց և Հուդայի երկրին ու Երուսաղեմին հրաման տվեց, որ միայն իր առջև գտնվող զոհասեղանին երկրպագություն մատուցեն։
8 Դե ուրեմն եկեք միացե՛ք իմ տիրոջը՝ Ասորեստանի արքային, և ես ձեզ երկու հազար երիվար կտամ, եթե դուք կարողանաք դրանց համար հեծյալներ տալ։
9 Եվ դուք, որ հույս եք դրել Եգիպտոսի վրա, նրանց հեծյալների ու երիվարների վրա, ինչպե՞ս պիտի կարողանաք կռվել իմ տիրոջ աշխարհակալ զորապետներից որևէ մեկի հետ։
10 Արդ, ի՛նչ է, առանց Տիրոջ հրամանի՞ ենք եկել այս երկիրը՝ նրա դեմ պատերազմելու համար։ Տե՛րն ինձ ասաց. “Գնա՛ այդ երկիրը և ավերի՛ր այն”»։
11 Ապա Եղիակիմը, Սոմնասը և Հովաքն ասացին նրան. «Մեզ՝ քո ծառաների հետ խոսի՛ր ասորերեն, որովհետև մենք այն հասկանում ենք, մեզ հետ հրեերեն մի՛ խոսիր. ինչո՞ւ ես այդպես խոսում, որ հասնի այն մարդկանց ականջին, որոնք պարիսպների վրա են»։
12 Ռափսակը նրանց ասաց. «Մի՞թե միայն ձեր տիրոջ մոտ կամ ձեզ մոտ է ուղարկել ինձ իմ տերը, որ խոսեմ այս բաները, և ո՞չ արդյոք այն մարդկանց մոտ, որոնք նստում են այդ պարսպի վրա, որպեսզի ձեզ հետ միասին չուտեն իրենց աղբը և չխմեն իրենց մեզը»։
13 Ռափսակը ոտքի ելավ և բարձր ձայնով հրեերեն կանչեց՝ ասելով. «Լսե՜ք Ասորեստանի մեծ արքայի թագավորական պատգամները։
14 Այսպես է ասում արքան. “Թող Եզեկիան ձեզ չմոլորեցնի այնպիսի խոսքերով, որոնցով չի կարող փրկել ձեզ։
15 Եվ թող չխաբի ձեզ Եզեկիան, թե Աստված փրկելու է ձեզ, և այս քաղաքն Ասորեստանի թագավորի ձեռքը չի մատնվելու։
16 Մի՛ լսեք Եզեկիային”։ Այսպես է ասում Ասորեստանի արքան. “Եթե դուք ձեր բարին եք կամենում, ինձ մո՛տ եկեք, և յուրաքանչյուրդ կուտեք ձեր այգու և թզենու պտուղը ու կխմեք ձեր ջրհորի ջուրը,
17 մինչև որ գամ և տանեմ ձեզ մի երկիր, որ նման է ձեր երկրին, երկիր ցորենի ու գինու, հացառատ ու այգեշատ։
18 Թող ձեզ չխաբի Եզեկիան՝ ասելով՝ “Աստված պիտի փրկի ձեզ”. արդյոք ազգերի աստվածները կարողացա՞ն Ասորեստանի արքայի ձեռքից փրկել իրենց այս կամ այն երկիրը։
19 Ո՞ւր են Եմաթի ու Արփաթի աստվածները, ո՞ւր է Սեփարիմ քաղաքի աստվածը. մի՞թե իմ ձեռքից կարողացան փրկել Սամարիան։
20 Այդ բոլոր ազգերի աստվածներից արդյոք ո՞ր մեկը կարողացավ իմ ձեռքից փրկել իր երկիրը, որ ձեր Աստվածն էլ կարողանա իմ ձեռքից փրկել Երուսաղեմը”»։
21 Լուռ մնացին նրանք և ոչ մի պատասխան չտվեցին, որովհետև թագավորը հրամայել էր պատասխան չտալ։
22 Ապա Քեղկիայի որդի Եղիակիմը, որը տնտեսն էր, գրագիր Սոմնասը, Ասափի որդի ժամանակագիր Հովաքը, օձիքները պատռելով, վերադարձան Եզեկիայի մոտ և նրան հաղորդեցին Ռափսակի խոսքերը։