Bible

1 Հովսեփն իր պալատի վերակացուին հրաման տվեց՝ ասելով. «Այդ մարդկանց պարկերը լցրե՛ք պարենով այնքան, որքան կարող են տանել, և յուրաքանչյուրի արծաթը դրե՛ք իր պարկի բերանին։ 2 Իմ արծաթե սկիհն էլ դրե՛ք կրտսերի պարկի մեջ։ Այնտեղ դրե՛ք նաև նրա ցորենի գինը»։ Եվ արվեց այնպես, ինչպես Հովսեփն էր ասել։ 3 Առավոտյան նրանց արձակեցին՝ իրենց էշերով հանդերձ։ 4 Երբ նրանք քաղաքից դուրս ելան և դեռ հեռու չէին գնացել, Հովսեփն ասաց իր տան վերակացուին. «Վե՛ր կաց, հետապնդի՛ր այն մարդկանց, հասի՛ր նրանց ու ասա՛. “Ինչո՞ւ լավությանը վատությամբ պատասխանեցիք։ Ինչո՞ւ գողացաք այն արծաթե սկիհը, 5 որով խմում էր իմ տերը և դրանով էլ գուշակություն անում։ Արդ, այն, ինչ արեցիք, վատ է”»։ 6 Երբ նա գտավ նրանց, այդպես էլ ասաց։ 7 Նրանք պատասխանեցին նրան. «Ինչո՞ւ է տերն այդպիսի բաներ ասում։ Քա՛վ լիցի, որ քո ծառաները նման բան արած լինեն։ 8 Եթե մեր պարկերում գտնված արծաթը քանանացիների երկրից մենք վերադարձրել ենք ձեզ, էլ ինչո՞ւ քո տիրոջ տնից արծաթ կամ ոսկի պիտի գողանայինք։ 9 Արդ, քո ծառաներից ում մոտ որ գտնվի սկիհը, թող մահվան դատապարտվի, իսկ մենք՝ մյուսներս, լինենք մեր տիրոջ ծառաները»։ 10 Եվ նա ասաց. «Թող այդպես լինի, ինչպես ասացիք. ում մոտ գտնվի սկիհը, թող նա դառնա իմ ծառան, իսկ մնացածներդ անպարտ եք»։ 11 Եվ նրանցից յուրաքանչյուրը, շտապ իջեցնելով իր բեռը, բացեց իր պարկը։ 12 Վերակացուն ավագից սկսած մինչև կրտսերը խուզարկեց և սկիհը գտավ Բենիամինի պարկի մեջ։ 13 Եղբայրները պատառոտեցին իրենց հագուստները և յուրաքանչյուրն իր բեռը բարձելով իր էշի վրա՝ վերադարձան քաղաք։ 14 Հուդան ու իր եղբայրները ներկայացան Հովսեփին, երբ նա դեռ տանն էր, և նրա առաջ ընկան գետնին։ 15 Հովսեփը նրանց ասաց. «Այս ի՞նչ է ձեր արածը, մի՞թե չգիտեք, որ այնպիսի մի մարդ, ինչպիսին ես եմ, գուշակելու կարողություն ունի»։ 16 Հուդան ասաց. «Ի՞նչ պատասխան տանք մեր տիրոջը, ի՞նչ ասենք կամ ինչպե՞ս արդարանանք։ Աստված հայտնեց քո ծառաների հանցանքը։ Արդ, մեր տիրոջ ծառաներն ենք և՛ մենք, և՛ նա, ում մոտ որ գտնվեց սկիհը»։ 17 Իսկ Հովսեփն ասաց. «Քա՛վ լիցի, ես այդպիսի բան չեմ անի։ Այն մարդը, որի մոտ գտնվել է սկիհը, նա՛ թող լինի իմ ծառան, իսկ դուք հանգիստ գնացե՛ք ձեր հոր մոտ»։ 18 Հուդան, մոտենալով նրան, ասաց. «Աղաչում եմ, տե՛ր, թո՛ւյլ տուր, որ քո ծառան խոսի քո առաջ։ Մի՛ բարկացիր քո ծառայի վրա, որովհետև փարավոնից հետո դո՛ւ ես։ 19 Դու, տե՛ր, հարցրիր քո ծառաներին և ասացիր՝ “Հայր կամ եղբայր ունե՞ք”։ 20 Եվ մենք պատասխանեցինք մեր տիրոջը. “Ունենք տարիքն առած հայր և մի կրտսեր եղբայր, որին նա ունեցել է ծեր տարիքում։ Նրա եղբայրը մեռավ, և միայն նա մնաց իր մոր որդին, և հայրը սիրում է նրան”։ 21 Դու քո ծառաներին ասացիր. “Նրան բերե՛ք ինձ մոտ, և ես հոգ կտանեմ նրան”։ 22 Մենք ասացինք մեր տիրոջը. “Տղան չի կարող բաժանվել իր հորից, որովհետև եթե բաժանվի իր հորից, հայրը կմեռնի”։ 23 Դու ասացիր քո ծառաներին. “Եթե ձեր կրտսեր եղբայրը ձեզ հետ չիջնի, չհամարձակվեք երևալ իմ աչքին”։ 24 Երբ մենք գնացինք քո ծառայի՝ մեր հոր մոտ, հայտնեցինք նրան մեր տիրոջ խոսքերը։ 25 Որոշ ժամանակ անց մեր հայրն ասաց. “Նորի՛ց գնացեք և մի քիչ պարե՛ն գնեք”։ 26 Մենք ասացինք. “Չենք կարող այնտեղ իջնել։ Եթե մեր կրտսեր եղբայրը մեզ հետ իջնի, ապա կիջնենք։ Որովհետև չենք կարող այդ մարդուն ներկայանալ, եթե մեր կրտսեր եղբայրը մեզ հետ չիջնի”։ 27 Եվ քո ծառան՝ մեր հայրը, մեզ ասաց. “Դուք լավ գիտեք, որ իմ կինը ինձ համար երկու որդի ծնեց։ 28 Մեկն իմ մոտից գնաց, և ասացիք, թե նա գազանի բաժին դարձավ։ Նրան այլևս չեմ տեսել մինչև հիմա։ 29 Արդ, եթե սրան էլ տանեք իմ մոտից, և ճանապարհին նրան մի փորձանք պատահի, ապա դուք ինձ այս ծեր հասակում վշտահար գերեզման կիջեցնեք”։ 30 Արդ, եթե մենք գնանք քո ծառայի՝ մեր հոր մոտ, և պատանին, որի կյանքից կախված է մեր հոր կյանքը, մեզ հետ չլինի, 31 և տեսնի, որ տղան մեզ հետ չէ, կմեռնի, որով մենք՝ քո ծառաները, մեր հորը՝ քո ծառային, ծեր հասակում վշտահար գերեզման կիջեցնենք։ 32 Եվ քանի որ ես՝ քո ծառան, երաշխավոր եմ եղել այդ տղային իր հորից ստանալու համար՝ ասելով. “Եթե նրան չվերադարձնեմ ու չկանգնեցնեմ քո առաջ, ապա իմ ամբողջ կյանքում թող հանցավոր լինեմ հորս առաջ”, 33 արդ, այս տղայի փոխարեն թող ես՝ քո ծառան, լինեմ իմ տիրոջ ծառան, իսկ պատանին թող գնա իր եղբայրների հետ։ 34 Որովհետև ինչպե՞ս կարող եմ իմ հորը ներկայանալ, եթե այս պատանին մեզ հետ չլինի։ Թող ես չտեսնեմ այն դժբախտությունը, որ հորս է վիճակվելու»։