Bible

1 Երբ մեզ հրամայվեց նավարկել դեպի Իտալիա, Պողոսին և մի քանի այլ կալանավորների հանձնեցին կայսերական գնդից մի հարյուրապետի, որի անունը Հուլիոս էր։ 2 Բարձրանալով ադրամինտական մի նավ, որ Ասիայի կողմերն էր գնալու, ճանապարհ ընկանք։ Մեզ հետ էր նաև Մակեդոնիայից թեսաղոնիկեցի Արիստարքոսը։ 3 Հաջորդ օրն իջանք Սիդովն։ Եվ Հուլիոսը, Պողոսի հանդեպ մարդասիրություն ցուցաբերելով, նրան թույլատրեց գնալ բարեկամների մոտ՝ խնամք ստանալու։ 4 Այնտեղից դուրս գալով, քանի որ քամին հակառակ կողմից էր, նավարկեցինք Կիպրոսի մոտով ավելի ցած։ 5 Ապա Կիլիկիայի և Պամփյուլիայի մեջտեղում, բաց ծովի միջով նավարկելուց հետո իջանք Լիկիայի Մյուռա քաղաքը։ 6 Այնտեղ հարյուրապետը, գտնելով Ալեքսանդրիայի մի նավ, որ Իտալիա էր գնում, մեզ այնտեղ մտցրեց։ 7 Եվ բազում օրեր դանդաղ նավարկելուց հետո դժվարությամբ հասանք Կնյուդիայի մոտերքը, իսկ երբ քամին թույլ չտվեց մեզ, նավարկեցինք Կրետեի ներքևի կողմով՝ անցնելով Սալմովնի հրվանդանից։ 8 Նրա եզերքով դժվարությամբ անցնելուց հետո հասանք մի տեղ, որ կոչվում էր Գեղեցիկ նավահանգիստ, և որին կից էր Լասեա քաղաքը։ 9 Եվ քանի որ արդեն շատ ժամանակ էր անցել, և նավարկելն էլ վտանգավոր կլիներ, ծոմապահության օրերն էլ արդեն անցել էին, Պողոսը նրանց խրատ տվեց 10 և ասաց. «Մարդի՛կ, տեսնում եմ, որ այս նավարկությունը չարիքով և բազում վնասով է լինելու ոչ միայն բեռների և նավի համար, այլև մեր անձերի»։ 11 Բայց հարյուրապետը նավապետին և նավատիրոջն ավելի էր լսում, քան Պողոսի խոսքերին։ 12 Երբ նավահանգիստը ձմեռելու համար անհարմար թվաց, շատերը խորհեցին այնտեղից հեռանալ, որպեսզի միգուցե կարողանան հասնել Փյունիկե քաղաքը և ձմեռել կրետացիների այդ նավահանգստում, որը դեպի հարավակողմ և ցամաք էր նայում։ 13 Եվ երբ հարավի մեղմ քամին փչեց, կարծեցին, թե կհասնեն իրենց կամեցած վայրը։ Նավարկելով Կրետեի եզերքի մոտով անցան։ 14 Ոչ շատ ժամեր հետո նավի շուրջը բարձրացավ մի կատաղի քամի, որ կոչվում է Եվրացիկլոն։ 15 Երբ նավը քշվեց և քամու դեմ չկարողացավ պայքարել, տեղի տվեցինք և գնում-գալիս էինք։ 16 Եվ դիմելով դեպի մի կղզի, որը Կղոդա էր կոչվում, դժվարությամբ կարողացանք բռնել մակույկը, որը նավի վրա քաշեցինք. 17 ապա օգնության միջոցներով նավը կապեցին. վախենալով, որ գուցե հորձանուտի մեջ ընկնեն, առագաստն իջեցրին. և այնպես գնում-գալիս էին։ 18 Եվ քանի որ սաստիկ տագնապի մեջ էինք, հաջորդ առավոտ բեռները ծովը թափեցինք։ 19 Իսկ երրորդ օրն իրենք իրենց ձեռքերով նավի գործիքները ծովը նետեցին։ 20 Երբ բազում օրեր ո՛չ արև և ո՛չ էլ աստղեր էին երևում, փոթորիկն էլ նույն սաստկությամբ շարունակվում էր. մեր փրկության ամեն հույս վերացավ։ 21 Եվ որովհետև արդեն շատ օրեր քաղցած էին, Պողոսը, կանգնելով նրանց մեջ, ասաց. «Մարդի՛կ, դուք ինձ պետք է անսայիք ու Կրետեից չելնեիք և այս չարիքից ու վնասից խուսափեիք։ 22 Արդ, ձեզ խրատում եմ, որ քաջալերվեք, որովհետև, բացի նավից, ձեզնից և ոչ մեկի կյանքին վնաս չպիտի հասնի։ 23 Քանզի այս գիշեր հրեշտակն Աստծու, որին պատկանում եմ ես ու ծառայում, երևաց ինձ 24 ու ասաց. “Մի՛ վախեցիր, Պողո՛ս, դու կայսեր առաջ էլ պետք է ներկայանաս. և ահա բոլոր նրանց, որ այդ նավի մեջ քեզ հետ են, Աստված քեզ է շնորհել”։ 25 Դրա համար էլ քաջալերվե՛ք, մարդի՛կ, որովհետև հավատ ունեմ Աստծու վրա, թե կլինի այնպես, ինչպես որ ինձ ասվեց։ 26 Միայն թե մենք պետք է մի կղզի ընկնենք»։ 27 Երբ տասնչորսերորդ գիշերը եղավ, և մենք Ադրիականի անդունդների վրա դեռ օրորվում էինք, գիշերվա կեսին նավավարները կարծեցին, թե ցամաք են հասել։ 28 Ջրի խորությունը չափող գունդը ցած գցելով՝ քսան գրկաչափ խորություն գտան. որոշ տարածություն հեռանալուց հետո նորից գցեցին և տասնհինգ գրկաչափ գտան։ 29 Վախենալով, թե միգուցե խութերով տեղ ընկնեն, հետևի կողմից չորս խարիսխներ ցած գցեցին. տենչում էին, որ լույսը բացվի։ 30 Բայց նավավարները մտածում էին նավից փախչել, ուստի մակույկը ծով իջեցրին այն պատճառաբանությամբ, թե իբր առջևի կողմից էլ են խարիսխներ գցելու։ 31 Պողոսը հարյուրապետին և զինվորներին ասաց. «Եթե դրանք նավի մեջ չմնան, դուք ազատվել չեք կարող»։ 32 Այն ժամանակ զինվորները մակույկի պարանները կտրեցին ու մի կողմ գցեցին։ 33 Եվ երբ լույսը բացվելու մոտ էր, Պողոսը բոլորին խնդրեց, որ կերակուր ուտեն՝ ասելով. «Այս տասնչորսերորդ օրն է, որ դուք քաղցած՝ սպասումով եք անցկացնում և դեռ ոչինչ չեք կերել։ 34 Դրա համար աղաչում եմ ձեզ, որ մի բան ճաշակեք, քանի որ դա հենց ձեր փրկության համար է. որովհետև ձեզնից ոչ ոքի գլխից մազ իսկ չի կորչելու»։ 35 Եվ երբ այս ասաց, հաց վերցրեց, բոլորի առաջ Աստծուն գոհություն տվեց, կտրեց և սկսեց ուտել։ 36 Ամենքը քաջալերվեցին, և իրենք էլ սկսեցին ուտել։ 37 Նավի մեջ բոլորս միասին երկու հարյուր յոթանասունվեց հոգի էինք։ 38 Երբ կերակուրից հագեցան, ցորենը ծովը թափելով՝ նավը թեթևացրին։ 39 Եվ երբ լույսը բացվեց, տեսան իրենց անծանոթ մի ցամաք, բայց նշմարեցին մի ծովախորշ, որ ծովափ կարող էր լինել. խորհում էին, թե միգուցե հնար լիներ նավն այնտեղ հասցնելու և փրկելու։ 40 Խարիսխները հատակից կտրելով՝ ծովի մեջ գցեցին, ղեկերի կապերը թուլացրին, առագաստը բացեցին ու քամուն տվեցին՝ դեպի ծովափի կողմը։ 41 Ընկնելով երկու ծովերի միջև գտնվող մի ծանծաղուտ՝ նավը թեքեցին, և նավի առաջակողմը, հատակին խրվելով, անշարժ մնաց, իսկ հետևի կողմն ալիքների սաստկությունից ջարդուփշուր էր լինում։ 42 Զինվորները խորհրդակցեցին, որ կալանավորներին սպանեն, որպեսզի ոչ ոք լողալով չփախչի։ 43 Սակայն հարյուրապետը, կամենալով Պողոսին փրկել, նրանց ծրագրին արգելք եղավ. հրամայեց, որ ովքեր կարող են լողալ, նախ նրանք ջուրը նետվեն և ցամաք ելնեն, 44 իսկ մյուսները՝ ոմանք տախտակների վրա, ոմանք էլ նավից ինչ-որ բանի վրա. այսպես բոլորն էլ ցամաք ելան և փրկվեցին։