Bible

1 Ապատեսայնորերկինքմըեւնորերկիրմը, որովհետեւ նախկին երկինքն ու երկիրը անհետացան եւ ա՛լծով չկար։ 2 Եւ տեսայ սուրբ քաղաքը՝ Նոր Երուսաղէմը, որ Աստուծոյ մօտէն, երկինքէն կ՚իջնէր՝ զարդարուած ու պատրաստ, ինչպէս հարսը՝ ամուսինին համար։ 3 Երկինքէն ձայն մը լսեցի, որ կ՚ըսէր. «Ահաւասիկ Աստուծոյ բնակութիւնը մարդոց միջեւ է. Աստուած անոնց հետ պիտի բնակի եւ անոնք իր ժողովուրդը պիտի ըլլան, եւ ինքը՝ Աստուած՝ անոնց հետ պիտի ըլլայ իբրեւ անոնց Աստուածը։ 4 Անոնց աչքերէն ամէն արցունք պիտի սրբէ. այլեւս ո՛չ մահ գոյութիւն պիտի ունենայ, ո՛չ սուգ, ո՛չ ողբ, ո՛չ ցաւ եւ ո՛չ ալ յոգնութիւն, որովհետեւ նախկինները անցան գացին»։ 5 Ան՝ որ գահին վրայ նստած էր, ըսաւ. –Ահաւասիկ ամէն ինչ նոր կը դարձնեմ։ Ապա ըսաւ ինծի. –Գրէ՛ ասոնք, որովհետեւ ճշմարիտ եւ վստահելի խօսքեր են։ 6 Եւ ըսաւ. –Եղաւ. ես եմ Այբը եւ Ֆէն, Սկիզբն ու Վախճանը։ Ես ծարաւին կեանքի ջուրի աղբիւրէն ձրի ջուր պիտի տամ։ 7 Ով որ յաղթանակէ՝ այս բոլորը պիտի ժառանգէ եւ ես անոր Աստուածը պիտի ըլլամ եւ ինք՝իմ որդիս։ 8 Բայց վախկոտներուն, անհաւատներուն, պիղծերուն, մարդասպաններուն, պոռնիկներուն, կախարդներուն, կռապաշտներուն եւ բոլոր ստախօսներուն բաժինը՝ կրակով եւ ծծումբով այրող լիճն է, որ երկրորդ մահն է։ 9 Ապա քովս եկաւ մէկը այն եօթը հրեշտակներէն, որոնք վերջին եօթը պատուհասներով լեցուն եօթը անօթները ունէին, եւ հետս խօսելով՝ ըսաւ ինծի. –Եկո՛ւր, քեզի ցոյց պիտի տամ հարսը՝ Գառնուկին կինը։ 10 Անիկա հոգիով զիս վերացուց եւ առաւ տարաւ բարձր եւ հսկայ լերան մը վրայ ու ցոյց տուաւ սուրբ քաղաքը՝ Երուսաղէմը, որ երկինքէն, Աստուծոյ մօտէն կ՚իջնէր։ 11 Անիկա Աստուծոյ փառքով կը փայլէր եւ անոր փայլքը կը նմանէր շատ թանկագին քարի մը փայլքին, ինչպէս յասպիս քարը, բիւրեղի պէս թափանցիկ։ 12 Քաղաքը մեծ ու բարձր պարիսպ մը ունէր՝ տասներկու դռներով, որոնց վրայ կային տասներկու հրեշտակներ։ Դռներէն իւրաքանչիւրին վրայ գրուած էր Իսրայէլի տասներկու ցեղերէն իւրաքանչիւրին անունը։ 13 Արեւելքէն երեք դռներ կային, հիւսիսէն՝ երեք, հարաւէն՝ երեք եւ արեւմուտքէն՝ երեք։ 14 Քաղաքին պարիսպը տասներկու հիմեր ունէր եւ անոնց վրայ գրուած էին Գառնուկին տասներկու առաքեալներուն անունները։ 15 Ան որ ինծի հետ կը խօսէր՝ ձեռքին ունէր ոսկեայ եղէգ մը իբրեւ քանակ, չափելու համար քաղաքը, անոր դռներն ու պարիսպը։ 16 Քաղաքը քառակուսի էր, հաւասար երկայնութեամբ եւ լայնութեամբ։ Հրեշտակը եղէգով չափեց քաղաքը, որ երկու հազար երկու հարիւր քիլոմեթր էր։ Անոր երկայնքը եւ լայնքն ու բարձրութիւնը հաւասար էին։ 17 Հրեշտակը չափեց նաեւ պարիսպը, որուն բարձրութիւնը վաթսունհինգ մեթր էր։ Հրեշտակին գործածած չափը մարդոց գործածած չափն էր։ 18 Պարիսպը շինուած էր յասպիս քարէ, իսկ քաղաքը զուտ ոսկի էր, մաքուր եւ յստակ ապակիի պէս։ 19 Քաղաքին պարիսպի հիմերը բոլոր տեսակի թանկագին քարերով զարդարուած էին։ Առաջին հիմը յասպիս էր, երկրորդը՝ շափիւղայ, երրորդը՝ կարկեհան, չորրորդը՝ զմրուխտ, 20 հինգերորդը՝ եղնգաքար, վեցերորդը՝ սարդիոն, եօթներորդը՝ ոսկեքար, ութերորդը՝ բիւրեղ, իններորդը՝ տպազիոն, տասներորդը՝ քրիսոպրասոս, տասնըմէկերորդը՝ յակինթ եւ տասներկուերորդը՝ մեղեսիկ։ 21 Տասներկու դռները տասներկու մարգարիտներով շինուած էին, իւրաքանչիւր դուռը՝ մէկ կտոր մարգարիտով, եւ քաղաքին հրապարակը զուտ ոսկի էր՝ թափանցիկ ապակիի պէս։ 22 Քաղաքին մէջ տաճար չտեսայ, որովհետեւ ամենակալ Տէր Աստուածը եւ Գառնուկը իրե՛նք էին տաճարը։ 23 Քաղաքը լուսաւորուելու համար պէտք չունէր արեւու եւ լուսինի, որովհետեւ Աստուծոյ փառքը ի՛նք կը լուսաւորէր զայն, եւ անոր ճրագը Գառնուկն էր։ 24 Ժողովուրդները անոր լոյսով պիտի առաջնորդուին եւ երկրի թագաւորները իրենց փառքը անոր պիտի բերեն։ 25 Քաղաքին դռները բնաւ պիտի չգոցուին, որովհետեւ հոն գիշեր պիտի չըլլայ։ 26 Ազգերու փառքն ու պատիւը իրեն պիտի բերուի. 27 հոն պիտի չմտնէ ոեւէ պիղծ բան, ո՛չ ալ պղծութիւն գործող կամ ստախօս մարդ, այլ միայն անոնք՝ որոնց անունները գրուած են Գառնուկին Կեանքի գիրքին մէջ։