Hebrews 12
1 Ուրեմնմենքալ, որայսքանբազմաթիւվկաներով շրջապատուած ենք, վանե՛նք ամէն խոչնդոտ եւ մէկ կողմ ձգենք մեղքը, որ մեզ դիւրաւ կը պաշարէ, եւ համբերատարութեամբ պայքարինք մեզի ներկայացող փորձութիւններուն դէմ։
2 Մեր աչքերը յառենք Յիսուսի, մեր հաւատքի հիմնադիրին ու կատարելագործողին, որ գիտնալով թէ ի՛նչ ուրախութիւն կը սպասէ իրեն՝ արհամարհեց ամօթը, յանձն առաւ խաչի վրայ մեռնիլ, եւ Աստուծոյ աթոռին աջ կողմը նստաւ։
3 Որպէսզի երբեք չյուսալքուիք եւ չտկարանաք, մտաբերեցէք՝ թէ Յիսուս ի՛նչպիսի համբերութեամբ կրեց մեղաւորներու հակառակութիւնները։
4 Դուք տակաւին ձեր արիւնը թափելու չափ դիմադրութիւն ցոյց չտուիք մեղքի դէմ պայքարին մէջ։
5 Դուք նաեւ մոռցեր էք յորդորը, որ ձեզի ուղղուած է՝ իբրեւ որդիներու.– «Որդեա՛կս, մի՛ արհամարհեր Տիրոջ խրատը, եւ մի՛ վհատիր երբ քեզ յանդիմանէ,
6 որովհետեւ Տէրը երբ կը խրատէ՝ կը նշանակէ թէ կը սիրէ քեզ. երբ կը պատժէ՝ կը նշանակէ թէ քեզ իբր զաւակ կ՚ընդունի»։
7 Ուստի համբերութեամբ ընդունեցէք Աստուծոյ խրատը, գիտնալով որ հօր մը պէս կը վարուի ձեզի հետ։ Կա՞յ զաւակ մը որ իր հօրմէն յանդիմանութիւն ստացած չըլլայ։
8 Ընդհակառակը, եթէ Աստուած ձեզ չյանդիմանէ, ինչպէս կ՚ընէ իր բոլոր որդիներուն, կը նշանակէ՝ թէ իր զաւակները չէք եւ խորթ էք իրեն։
9 Մեր մարմնաւոր հայրերը երբ մեզ յանդիմանեն, կը դադրի՞նք զիրենք յարգելէ։ Ո՛չ։ Ուրեմն որքա՜ն աւելի եւս հնազանդ պէտք է ըլլանք հոգիներու Հօրը, որպէսզի կեանք ունենանք։
10 Երկրաւորհայրերը մեզ կը խրատեն միայն կարճ ժամանակ մը, իրենց ճիշդ դատած ձեւով, մինչ Աստուած կը խրատէ մեր բարիքին համար, որպէսզի հաղորդակից դառնանք իր սրբութեան ։
11 Ճիշդ է որ ոեւէ յանդիմանութիւն նոյն պահուն չ՚ուրախացներ, այլ կը տրտմեցնէ. բայց յետոյ՝ անով կրթուածներուն արդար կեանքի մը խաղաղութիւնը կը պարգեւէ։
12 Ուստի «զօրացուցէ՛ք թուլցած ձեռքերն ու կթոտ ծունկերը»
13 եւ ձեր կեանքին ընթացքը ուղղեցէք, որպէսզի հաւատքով տկար եղողը չգլորի, այլ՝ ընդհակառակը՝ բժշկուի։
14 Ջանացէք բոլորին հետ խաղաղ ապրիլ եւ վարել սուրբ կեանք մը, առանց որուն՝ ոեւէ մէկը պիտի չտեսնէ Տէրը ։
15 Ուշադիր հսկեցէք որ ոեւէ մէկը Աստուծոյ շնորհքէն չզրկուի։ Չըլլա՛յ որ մէկը դառնութեան արմատ դառնալով՝ խռովութեան պատճառ ըլլայ եւ շատերը անկէ վարակուին։
16 Չըլլայ որ մէկը Աստուծոյ անհաւատարիմ կամ անոր պարգեւները արհամարհող ըլլայ Եսաւին պէս, որ կերակուրի մը համար իր անդրանկութիւնը ծախեց։
17 Եւ, ինչպէս գիտէք, երբ յետոյ ուզեց հօրը օրհնութիւնը ստանալ՝ մերժուեցաւ, եւ հակառակ իր խնդրանքներուն ու թափած արցունքներուն՝ կացութենէն բան չկրցաւ փոխել։
18 Այն լեռը, որուն մօտեցած էք հիմա, շօշափելի չէ՛ Սինա լերան պէս, որ կրակով կը վառէր եւ պատուած էր մշուշով, խաւարով ու մրրիկով.
19 ուր փողը կը հնչէր եւ Աստուծոյ պատգամող ձայնը կը լսուէր։ Ժողովուրդը որ այդ ձայնը լսեց՝ կ՚աղաչէր որ չլսէ զայն կրկին,
20 որովհետեւ սարսափած էր այն հրամանէն՝ որ կ՚ըսէր. «Ով որ մօտենայ լերան, նոյնիսկ անասուն մը, պէտք է քարկոծուելով մեռնի»։
21 Ա՛յնքան ահաւոր էր տեսարանը, որ Մովսէս ալ կ՚ըսէր. «Զարհուրանքէս կը դողամ»։
22 Դուք, սակայն, մօտեցած էք Սիոն լերան, կենդանի Աստուծոյ քաղաքին, երկնաւոր Երուսաղէմին, հրեշտակներու անհամար բանակներուն։
23 Մօտեցած էք երկինքի մէջ արձանագրուած Աստուծոյ անդրանիկ զաւակներու ուրախական հաւաքոյթին. Աստուծոյ, որ բոլորին դատաւորն է, կատարելութեան հասած արդարներու հոգիներուն,
24 Նոր Ուխտի միջնորդին՝ Յիսուսի եւ անոր թափուած արիւնին, որ լաւագոյն արդարութիւն մը կը պահանջէ, քան Աբէլի արիւնը։
25 Զգոյշ եղէք, որ չըլլպյ թէ մերժէք Աստուծոյ խօսքը լսել, որովհետեւ եթէ անոր հրամանները մարդոց փոխանցող Մովսէսին չհնազանդողները ազատում չունեցան, մենք բնա՛ւ ազատում չենք ունենար՝ եթէ կռնակ դարձնենք Աստուծոյ, որ երկինքէն կը խօսի մեզի։
26 Անոր ձայնը երկիրը շարժեց այն ատեն, իսկ հիմա կը մնայ իր խոստումը, որ կ՚ըսէ.– «Անգամ մը եւս պիտի շարժեմ. եւ ո՛չ միայն երկիրը, այլ՝ երկինքն ալ»։
27 «Անգամ մը եւս» խօսքը ցոյց կու տայ, որ ստեղծագործութեան մէջ խախտած բաները պիտի փոխուին, մինչ անշարժ մնացածները անփոփոխ պիտի մնան։
28 Հետեւաբար՝ երախտապարտ ըլլանք, որ Աստուած անսասանելի թագաւորութիւն մը կու տայ մեզի։ Եւ այդ երախտագիտութեամբ ալ ծառայենք Աստուծոյ այնպէս՝ ինչպէս հաճելի է իրեն, յարգանքով ու պատկառանքով.
29 որովհետեւ, ինչպէս Սուրբ գիրքը կ՚ըսէ՝ «Մեր Աստուածը լափող կրակ է»։