Bible

1 Պօղոս շրջելով հասաւ Դերբէ եւ հոնկէ եկաւ Լիստրա։ Այնտեղ կար Տիրոջ աշակերտած մէկը, Տիմոթէոս անունով, որ դարձի եկած Հրեայ կնոջ մը զաւակն էր՝ հեթանոս հօրմէ, 2 եւ շատ յարգուած էր Լիստրայի եւ Իկոնիոնի եղբայրներուն կողմէ։ 3 Պօղոս ուզեց զայն իր հետ տանիլ. ուստի առաւ զայն թլփատեց, այդ շրջաններու Հրեաներուն համար, որոնք գիտէին թէ անոր հայրը հեթանոս էր։ 4 Ամէն անգամ որ քաղաքէ մը կ՚անցնէին, կը փոխանցէին Երուսաղէմ գտնուող առաքեալներուն ու երէցներուն կողմէ պատուիրուած հրահանգները, որպէսզի գործադրեն զանոնք։ 5 Իսկ եկեղեցիները կը զօրանային հաւատքին մէջ եւ հաւատացեալները օրէ օր թիւով կ՚աւելնային։ 6 Պօղոս, Շիղա եւ Տիմոթէոս Փռիգիայի եւ Գաղատիայի կողմերը շրջեցան. բայց Սուրբ Հոգին թոյլ չտուաւ որ Ասիա նահանգին մէջ Տիրոջ խօսքը քարոզեն։ 7 Նոյնպէս, երբ դէպի Միսիա եկան եւ կը փորձէին Բիթանիա երթալ՝ Յիսուսի Հոգին չարտօնեց իրենց։ 8 Ուստի Միսիայէն անցնելով իջան Տրովադա։ 9 Այստեղ գիշերը Պօղոս տեսիլք մը ունեցաւ։ Մակեդոնացի մարդ մը կանգնած՝ կ՚աղաչէր իրեն, ըսելով. «Մակեդոնիա եկուր եւ օգնէ՛ մեզի»։ 10 Այս տեսիլքին վրայ ուզեցինք շուտով Մակեդոնիա անցնիլ, հետեւցնելով՝ թէ Տէրը մեզ հրաւիրեց որ Աւետարանը քարոզենք Մակեդոնացիներուն։ 11 Տրովադայէն նաւելով՝ ուղիղ գացինք Սամոթրակէ. անկէ՝ դէպի Նէապոլիս, 12 իսկ հոնկէ՝ դէպի Փիլիպպէ, որ Մակեդոնիա նահանգին առաջին գաւառին մէկ քաղաքն է եւ հռոմէական գաղթավայր։ Ժամանակ մը մնացինք այդ քաղաքը։ 13 Շաբաթ օրը քաղաքէն դուրս ելանք, գետափին, ուր Հրեաներ կը հաւաքուէին աղօթելու։ Նստանք եւ կը խօսէինք հաւաքուած կիներուն հետ։ 14 Թիւատիր քաղաքէն ծիրանի զգեստներ ծախող աստուածավախ կին մը կար, Լիդիա անունով, որ մտիկ կ՚ընէր։ Տէրը ինք բացաւ անոր միտքը, որ Պօղոսի խօսքերուն մտիկ ընէ։ 15 Երբ ինք եւ իր ընտանիքը մկրտուեցան, աղաչեց մեզի, ըսելով. – Եթէ զիս Տիրոջ հաւատացող կը նկատէք՝ եկէք իմ տունս մնացէք։ Եւ ստիպեց, տարաւ մեզ։ 16 Պատահեցաւ որ, երբ կրկին աղօթքի վայրը կ՚երթայինք, մեր դէմը ելաւ ստրուկ աղախին մը, որ հարցուկ ոգի մը ունէր իր ներսիդին եւ իր ըրած գուշակութիւններով ահագին շահ կը բերէր իր տէրերուն։ 17 Այս կինը Պօղոսի եւ մեր ետեւէն գալով՝ կ՚աղաղակէր եւ կ՚ըսէր. –Այս մարդիկը Բարձրեալ Աստուծոյ ծառաներն են, որոնք փրկութեան ճամբան կը քարոզեն ձեզի։ 18 Երբ օրեր շարունակ ասիկա կրկնեց, Պօղոսի համբերութիւնը հատաւ, եւ դառնալով՝ ըսաւ ոգիին. –Յիսուս Քրիստոսի անունով կը հրամայեմ քեզի՝ ե՛լ ատկէ։ Նոյն վայրկեանին ոգին դուրս ելաւ անկէ։ 19 Երբ աղախինին տէրերը տեսան թէ իրենց շահի աղբիւրը կտրուեցաւ, բռնեցին Պօղոսն ու Շիղան եւ քաշեցին հրապարակ տարին՝ իշխանութեան յանձնելու։ 20 Եւ զանոնք դատաւորներուն բերելով, ըսին. –Այս մարդիկը Հրեայ են եւ մեր քաղաքը տակնուվրայ կ՚ընեն։ 21 Այնպիսի սովորութիւններ կը քարոզեն մեզի՝ որ մենք իբրեւ Հռոմայեցի՝ ո՛չ կրնանք ընդունիլ եւ ո՛չ ալ գործադրել։ 22 Ամբոխը անոնց շուրջ դիզուեցաւ։ Դատաւորները պատռել տուին անոնց հագուստները եւ հրամայեցին գանահարել։ 23 Յետոյ, անոնց մարմինը բաւական խոշտանգելէ ետք, բանտ նետել տուին, բանտապետին պատուիրելով որ զգուշութեամբ պահէ զանոնք։ 24 Այս պատուէրին վրայ, բանտապետը զանոնք ներքին խուցերէն մէկընետեց, եւ անոնց ոտքերն ալ կոճղի մէջ ամրացուց։ 25 Կէս գիշերուան մօտ, մինչ Պօղոս եւ Շիղա կ՚աղօթէին եւ զԱստուած կ՚օրհներգէին, իսկ միւս բանտարկեալները իրենց մտիկ կ՚ընէին, 26 յանկարծ մեծ երկրաշարժ մը եղաւ. այնպէս որ բանտին հիմերը սասանեցան։ Նոյն վայրկեանին բոլոր դռները բացուեցան եւ բոլորին կապերը քակուեցան։ 27 Երբ բանտապետը արթնցաւ եւ տեսաւ թէ բանտին դռները բաց են, սուրը քաշեց՝ ինքզինք սպաննելու համար, կարծելով թէ բանտարկեալները փախած են։ 28 Պօղոս բարձր ձայնով կանչեց. –Մի՛ ըներ, կեցի՛ր, բոլորս ալ հոս ենք։ 29 Բանտապետը լոյս ուզեց եւ ներս խուժելով՝ դողալով ինկաւ Պօղոսի եւ Շիղայի առջեւ։ 30 Ապա զանոնք դուրս բերելով, ըսաւ. –Պարոննե՛ր, ի՞նչ պէտք է ընեմ որ փրկուիմ։ 31 Անոնք ըսին. – Տէր Յիսուս Քրիստոսի հաւատա եւ ամբողջ ընտանիքովդ կը փրկուիս։ 32 Եւ Տիրոջ խօսքը քարոզեցին անոր եւ անոր ընտանիքի բոլոր անդամներուն։ 33 Իսկ բանտապետը գիշերուան այդ ժամուն առաւ զիրենք եւ իրենց վէրքերը լուաց։ Անմիջապէս ետք, ինք եւ բոլոր իրենները մկրտուեցան։ 34 Ապա զիրենք իր տունը տարաւ եւ սեղան շտկեց անոնց առջեւ, եւ ամբողջ ընտանիքով ուրախացան՝ Աստուծոյ հաւատացած ըլլալնուն համար։ 35 Առաւօտուն, դատաւորները իրենց նուիրակները ղրկեցին՝ ըսելու համար. –Ազատ արձակէ այդ մարդիկը։ 36 Բանտապետը եկաւ լուրը Պօղոսին հաղորդեց, ըսելով. –Դատաւորները մարդ ղրկեցին, որ ազատ արձակեմ ձեզ։ Հետեւաբար ելէք խաղաղութեամբ գացէք։ 37 Իսկ Պօղոս բանտապետին եւ նուիրակներուն ըսաւ. –Հրապարակաւ գանակոծել տուին եւ բանտը դրին մեզ, մենք՝ որ անմեղ ենք եւ մանաւանդ Հռոմայեցի. եւ հիմա ծածուկ կերպո՞վ դուրս կը հանեն։ Ո՛չ, չե՛նք ելլեր։ Թող իրե՛նք գան հանեն մեզ։ 38 Նուիրակները եկան այս խօսքերը հաղորդեցին դատաւորներուն։ Երբ լսեցին որ Հռոմայեցի են՝ վախցան. եկան ներողութիւն խնդրեցին, 39 եւ զանոնք դուրս հանելով՝ կ՚աղաչէին որ իրենց քաղաքէն երթան։ 40 Իսկ անոնք բանտէն ելլելով՝ գացին Լիդիայի տունը, ուր հաւատացեալ եղբայրները տեսնելով՝ զանոնք քաջալերեցին եւ մեկնեցան։