Bible

1 Կարգ մը մարդիկ, որոնք Հրէաստանէն Անտիոք եկած էին, հաւատացեալ եղբայրներուն կ՚ուսուցանէին, ըսելով. –Եթէ Մովսէսի Օրէնքին տրամադրութեան համաձայն չթլփատուիք՝ չէք կրնար փրկուիլ։ 2 Բայց երբ բաւական հակառակութիւն եւ խնդիր եղաւ Պօղոսի ու Բառնաբասի եւ անոնց միջեւ, որոշուեցաւ որ Պօղոս եւ Բառնաբաս եւ անոնցմէ ոմանք այդ խնդրին համար երթան Երուսաղէմ, առաքեալներուն ու երէցներուն քով։ 3 Ուստի եկեղեցիին կողմէ ղրկուած՝ անոնք հրաժեշտ առնելէ ետք անցան Փիւնիկէէն ու Սամարիայէն, տեղւոյն բոլոր հաւատացեալ եղբայրներուն պատմելով հեթանոսներու դարձին մասին եւ մեծապէս ուրախացնելով զանոնք։ 4 Երբ հասան Երուսաղէմ, ընդունուեցան եկեղեցիէն, առաքեալներուն ու երէցներուն կողմէ, եւ պատմեցին ինչ որ Աստուած կատարեց իրենց գործակցութեամբ։ 5 Փարիսեցիներու աղանդէն եկող հաւատացեալներէն ոմանք ելան եւ ըսին. –Պէտք է թլփատել զանոնք, եւ պատուիրել՝ որ Մովսէսի Օրէնքը գործադրեն։ 6 Առաքեալներն ու երէցները հաւաքուեցան այս հարցը քննելու համար։ 7 Երբ բաւական վէճ եղաւ, Պետրոս ոտքի ելաւ եւ ըսաւ անոնց. –Եղբայրնե՛ր, դուք բոլորդ գիտէք, որ առաջին օրէն հոս՝ ձեր մէջէն Աստուած զիս ընտրեց, որպէսզի իմ բերանովս հեթանոսներ լսեն Աւետարանի պատգամը եւ հաւատան։ 8 Աստուած, որ մեր մտածումները գիտէ, անոնց մասին իր հաւանութիւնը տուաւ՝ Սուրբ Հոգին տալով անոնց, ինչպէս որ տուած էր մեզի։ 9 Ոեւէ խտրութիւն չդրաւ անոնց եւ մեր միջեւ. այլ որովհետեւ հաւատացին՝ սրբեց անոնց մեղքերը։ 10 Հետեւաբար, ինչո՞ւ զԱստուած կը փորձէք՝ Տիրոջ աշակերտողներու վիզին դնելով լուծ մը, որ ո՛չ մեր հայրերը կրցան շալկել եւ ո՛չ ալ մենք։ 11 Ընդհակառակը, կը հաւատանք որ Տէր Յիսուս Քրիստոսի շնորհքովը պիտի փրկուինք մենք, ինչպէս նաեւ անոնք։ 12 Ամբողջ բազմութիւնը լռեց, եւ սկսան մտիկ ընել Բառնաբասին ու Պօղոսին, որոնք կը պատմէին թէ Աստուած ի՛նչ նշաններ ու հրաշքներ կատարեցիրենց ձեռքով։ 13 Երբ անոնք լռեցին, Յակոբոս խօսք առնելով, ըսաւ. –Եղբայրնե՛ր, ինծի՛ մտիկ ըրէք։ 14 Շմաւոն բացատրեց, թէ ի՛նչպէս Աստուած սկիզբէն հաճեցաւ բոլոր ազգերէն իրեն ժողովուրդ մը պատրաստել՝ իր անունը փառաւորելու համար։ 15 Այս կէտին շուրջ մարգարէներու արտայայտութիւնները միաձայն են, ինչպէս, օրինակ, գրուած է.– 16 «Այն օրը պիտի վերադառնամ ու վերաշինեմ Դաւիթի ինկած տունը. պիտի վերաշինեմ անոր աւերակները եւ պիտի վերականգնեմ զայն, 17 որպէսզի մնացեալ մարդիկը եւ բոլոր ազգերը, որոնց ես իմ անունս տուած եմ՝ զիս փնտռեն,– կ՚ըսէ Տէրը որ այս բոլորը կ՚իրականացնէ։ 18 Արդարեւ յայտնի են Աստուծոյ բոլոր գործերը, աշխարհի սկիզբէն ի վեր»։ 19 Հետեւաբար, ես յարմար կը դատեմ՝ չնեղել անոնք որ հեթանոսութենէ կը դառնան Աստուծոյ, 20 այլ միայն գրել անոնց՝ որ ամբողջութեամբ հեռու մնան կուռքերու ընծայուած պիղծ կերակուրներէն, պոռնկութենէ, խեղդուած կենդանիներու միսէն եւ արիւնէ: 21 Որովհետեւ հին ժամանակներէն ի վեր ամէն մէկ քաղաքի մէջ Մովսէսի Օրէնքը իր քարոզիչները ունի, եւ ամէն Շաբաթ օր ժողովարաններուն մէջ կը կարդացուի։ 22 Այն ատեն առաքեալներն ու երէցները ամբողջ եկեղեցիին հետ միասին յարմար դատեցին՝ Պօղոսի եւ Բառնաբասի հետ Անտիոք ղրկել իրենց մէջէն ընտրուած քանի մը հոգի, եւընտրեցին Բարսաբա կոչուած Յուդան եւ Շիղան, որոնք հաւատացեալներուն մէջ հեղինակութիւն վայելող անձեր էին։ 23 Անոնց ձեռքով նաեւ հետեւեալ նամակը ղրկեցին Անտիոքի եղբայրներուն.– «Առաքեալներէն, երէցներէն ու եղբայրներէն՝ ողջոյն ձեզի, հեթանոսութենէ դարձի եկած եղբայրներուդ, որ Անտիոքի, Սուրիայի եւ Կիլիկիայի մէջ կը գտնուիք»։ 24 «Լսեցինք, թէ ոմանք որպէս թէ մեր կողմէ եկած՝ իրենց արտայայտութիւններով խռովեցուցած են ձեզ եւ շփոթի մատնած, ըսելով՝ թէ պէտք է թլփատուիք եւ Օրէնքը գործադրէք. մինչդեռ մենք այդպիսի բան չենք պատուիրած իրենց։ 25 Ուստի ժողովի հաւաքուածներս միասնաբար յարմար դատեցինք ձեզի մէկ–երկու ընտրուած մարդիկ ղրկել, մեր սիրելիներուն՝ Պօղոսի եւ Բառնաբասի հետ միասին, 26 որոնք իրենց կեանքերը զոհած են մեր Տիրոջ՝ Յիսուս Քրիստոսի անունին համար։ 27 Ուստի Յուդան ու Շիղան ղրկեցինք, որպէսզի իրենք ալ բերանացի կերպով նոյնը հաղորդեն։ 28 Որովհետեւ Սուրբ Հոգին եւ մենք յարմար դատեցինք՝ ձեզ չծանրաբեռնել ոեւէ ուրիշ պահանջներով, բացի հետեւեալ կարեւոր բաներէն.– 29 որ հեռու մնաք կուռքերուն զոհուած կերակուրներէն, արիւնէ, խեղդուած կենդանիներու միսէն եւ պոռնկութենէ։ Եթէ ասոնք պահէք՝ լաւ կ՚ընէք։ Ողջ եղէք»։ 30 Հոնկէ հրաժեշտ առնելով՝ անոնք գացին Անտիոք, եւ հաւատացեալները մէկտեղ հաւաքելով՝ նամակը տուին։ 31 Անտիոքացիներ նամակը կարդալով՝ ուրախացան տրուած քաջալերանքին համար։ 32 Յուդա եւ Շիղա, որովհետեւ իրենք ալ մարգարէներ էին, երկարօրէն խօսելով՝ քաջալերեցին եւ զօրացուցին եղբայրները։ 33 Երուսաղէմէն եկողները ժամանակ մը այնտեղ մնալէ ետք, խաղաղութեամբ հրաժեշտ առին եղբայրներէն եւ դարձան զիրենք ղրկողներուն քով։ 34 Բայց Շիղա յարմար դատեց այնտեղ մնալ։ 35 Իսկ Պօղոս եւ Բառնաբաս կը մնային Անտիոք, ուր Տիրոջ խօսքը կ՚ուսուցանէին եւ կը քարոզէին ուրիշ շատերու հետ միասին։ 36 Կարճ ժամանակ մը ետք, Պօղոս Բառնաբասին ըսաւ. –Դառնանք եւ մեր հաւատացեալ եղբայրներունայցելենք բոլոր այն քաղաքներուն մէջ, ուր Տիրոջ խօսքը քարոզեցինք, տեսնելու թէ ի՛նչպէս են։ 37 Բառնաբաս կ՚ուզէր Մարկոս կոչուած Յովհաննէսն ալ միասին առնել. 38 բայց Պօղոս ճիշդ չէր գտներ որ իրենց հետ առնեն մէկը՝ որ Պամփիլիայէն իրենցմէ բաժնուեցաւ եւ իրենց հետ գործելու չեկաւ։ 39 Այս պատճառով անհամաձայնութիւն ծագեցաւ եւ իրարմէ բաժնուեցան։ Բառնաբաս Մարկոսը առաւ եւ դէպի Կիպրոս նաւեց, 40 իսկ Պօղոս Շիղան ընտրեց եւ ճամբայ ելաւ, Անտիոքի եղբայրներուն աղօթքով Աստուծոյ շնորհքին յանձնուելէ ետք։ 41 Սուրիայի եւ Կիլիկիայի կողմերը կը պտըտէր եւ եկեղեցիները կը զօրացնէր։