Job 21
1 Հոբը պատասխանեց.
2 «Խոսքս լա՛վ լսեցեք, և սա թող լինի ձեր՝ ինձ տված մխիթարությունը։
3 Համբերո՛ղ եղեք, որ ես խոսեմ, ու իմ խոսելուց հետո՛ ծաղրեցեք։
4 Ես որ կամ, իմ գանգատը մի՞թե մարդու դեմ է, և հոգիս ինչո՞ւ չնեղվի։
5 Ինձ նայե՛ք ու ապշեցե՛ք. ձեռքներդ բերանների՛դ դրեք։
6 Հենց որ հիշում եմ, զարհուրում եմ, ու մարմինս դողն է բռնում։
7 Ամբարիշտներն ինչո՞ւ են ապրում, ծերանում, նաև ուժով զորանում են։
8 Նրանց սերունդն իրենց հետ, իրենց առաջ հաստատուն է, նրանց զավակները՝ իրենց աչքի դեմ։
9 Նրանց տներն ապահով են, երկյուղից ազատ, և Աստծու գավազանը նրանց վրա չէ։
10 Նրանց եզը զուգավորվում է, նրանց կովը չի վիժում և ծնում է։
11 Նրանք իրենց մանուկներին ոչխարի հոտի պես են դուրս հանում, և նրանց տղաները ոստոստում են։
12 Թմբուկով ու քնարով են երգում և սրնգի ձայնով ուրախանում։
13 Նրանք իրենց օրերը ճոխության մեջ են անցկացնում և հանգիստ գերեզման կիջնեն։
14 Նրանք Աստծուն ասում են. “Մեզանից հեռացի՛ր, մենք քո ճանապարհները չենք ուզում իմանալ։
15 Ամենակարողն ո՞վ է, որ նրան ծառայենք, և մենք ի՞նչ օգուտ ունենք, որ նրան աղերսենք”։
16 Տե՛ս, նրանց բարիքներն իրենց ձեռքում չեն. ամբարիշտների խորհուրդը ինձանից հեռու լինի։
17 Ամբարիշտների ճրագը քանի՞ անգամ կհանգչի, և նրանց տառապանքն իրենց վրա կգա՞։ Աստված իր բարկությամբ նրանց համար ցավեր կբաժանի՞։
18 Նրանք կլինե՞ն, ինչպես հարդը՝ քամու առաջ, և ինչպես մղեղը, որին մրրիկն է հափշտակել։
19 Ասում ես. “Աստված նրա հանցանքը նրա զավակների համար է պահում. թող հենց նրան հատուցի, որ ինքը հասկանա։
20 Թող նրա աչքերն իր կորուստը տեսնեն, և թող նա Ամենակարողի բարկությունից խմի,
21 Որովհետև նա իրենից հետո իր տան մասին ի՞նչ հոգս կունենա, երբ նրան հատկացված ամիսները վերջացել են”։
22 Մի՞թե կարելի է Աստծուն գիտություն ուսուցանել, քանի ինքն է բարձրերին դատում։
23 Մեկը մեռնում է իր առույգության մեջ՝ բոլորովին ապահով ու հանգիստ.
24 Նրա մարմինը լիքն է, և նրա ոսկորները՝ լեցուն ծուծքով։
25 Իսկ մյուսը մեռնում է դառն հոգով, բարիք չճաշակած։
26 Բայց երկուսն էլ հողի մեջ միասին են պառկում, և նրանք որդերով են ծածկվում։
27 Ահա ձեր խորհուրդները գիտեմ, նաև այն հնարքները, որ իմ դեմ նյութել եք։
28 Որ ասում եք. “Ազնվականի տունը որտե՞ղ է, և որտե՞ղ է ամբարիշտների բնակության վրանը”։
29 Ճանապարհորդներին չե՞ք հարցրել ու նրանց նշանները չե՞ք հասկանում,
30 Թե կորստյան օրը չարը պահպանվում է, բարկության օրն այն ազատվում է։
31 Նրա դիմաց ո՞վ կդատապարտի նրա ընթացքը, և նրա արածի համար ո՞վ նրան կհատուցի։
32 Բայց նա գերեզմանոց է տարվում, և նրա տապանի վրա պահապան են դնում։
33 Հովտի կոշտերը նրա համար քաղցր են, և բոլոր մարդիկ նրա ետևից են գնում. նրա առաջից ընթացողներին թիվ չկա։
34 Ինձ փուչ բանով ինչպե՞ս եք մխիթարում, մինչ ձեր պատասխաններում ստություն է մնում»։