Bible

1 هَلِلویاه! خداوند را سپاس گویید زیرا که او نیکوست و محبتش تا ابدالآباد است. 2 کیست که اعمال نیرومند خداوند را بیان تواند کرد و ستایش او را به کمال تواند شنوانید؟ 3 خوشا به حال آنان که عدالت را به جا می‌آورند و در همه وقت، انصاف را نگاه می‌دارند. 4 خداوندا، چون بر قوم خود نظر لطف افکنی، مرا به یاد آور، و با نجات خود به یاری‌ام بیا؛ 5 تا سعادت برگزیدگان تو را ببینم و در شادی قوم تو شادمان گردم و همراه با میراث تو فخر نمایم. 6 ما و پدرانمان گناه کرده‌ایم، عِصیان ورزیده‌ایم و شرارت نموده‌ایم. 7 پدران ما، هنگامی که در مصر بودند کارهای شگفت‌انگیز تو را درک نکردند؛ آنان کثرت محبت تو را به یاد نیاوردند، بلکه در کنار دریا، نزد دریای سرخ، سر به شورش برداشتند. 8 اما او به‌خاطر نام خود، ایشان را نجات بخشید، تا قوّت خود را بشناساند. 9 دریای سرخ را عتاب کرد، و خشکید؛ و ایشان را از میان ژرفناها همچون بیابان رهبری فرمود. 10 آنان را از چنگ خصم نجات بخشید، و از دست دشمن رهانید. 11 آبها مخالفان ایشان را پوشانید، که یکی از آنها نیز باقی نماند. 12 آنگاه به کلام او ایمان آوردند، و حمد او را سراییدند. 13 اما کارهای او را به‌زودی از یاد بردند، و مشورت او را انتظار نکشیدند. 14 هوای نَفْس خود را در بیابان پیروی کردند، و خدا را در صحرا آزمودند. 15 پس آنچه خواستند بدیشان عطا فرمود، اما لاغری در جانهای ایشان فرستاد. 16 در اردوگاه بر موسی حسد بردند، و بر هارون، مقدس خداوند. 17 پس زمین دهان گشود و داتان را فرو برد، و جماعتِ اَبیرام را پوشانید. 18 آتش در میانِ جمع ایشان زبانه کشید و شعله‌ها شریران را سوزانید. 19 در حوریب گوساله‌ای ساختند، و بُتِ ریخته‌شده را پرستش کردند؛ 20 جلال خود را معاوضه کردند، با شمایل گاوی علفخوار! 21 خدا را که نجات‌دهندۀ ایشان بود از یاد بردند، او را که کارهای عظیم در مصر کرده بود؛ 22 آن که عجایب در سرزمین حام به عمل آورده بود، و کارهای مَهیب نزد دریای سرخ. 23 پس گفت که هلاکشان خواهد کرد - اگر برگزیدۀ او موسی به حضورش در شکاف نمی‌ایستاد تا خشم او را از هلاک کردن ایشان برگرداند. 24 سرزمین دلپذیر را خوار شمردند، زیرا به وعدۀ او ایمان نداشتند. 25 در خیمه‌های خود همهمه کردند، و آواز خداوند را نشنیدند. 26 پس با دست برافراشته سوگند خورد که ایشان را در بیابان از پا در خواهد آورد، 27 و نسلشان را در میان قومها پخش خواهد کرد، و در سرزمینها پراکنده خواهد ساخت. 28 سپس با بَعَل فِغور هم‌یوغ شدند، و قربانیهای تقدیمی به مردگان را خوردند؛ 29 با کارهای خود خداوند را به خشم آوردند، پس طاعون در میان ایشان شیوع یافت. 30 آنگاه فینِحاس ایستاد و میانجیگری کرد، و طاعون بازداشته شد. 31 و این برای او پارسایی محسوب گشت، نسل اندر نسل تا ابدالآباد. 32 همچنین نزد آبهای مِریبَه خداوند را خشمگین کردند، و حتی موسی به سبب ایشان زیان دید؛ 33 زیرا روح وی را مکدر ساختند، و سخن نسنجیده بر زبان او جاری شد. 34 ملتها را هلاک نکردند، آن‌گونه که خداوند ایشان را امر فرموده بود؛ 35 بلکه با قومها درآمیختند و کارهای ایشان را فرا گرفتند. 36 بتهای ایشان را عبادت کردند، که برایشان دام گردید. 37 پسران خود را برای دیوها قربانی کردند و دختران خود را نیز. 38 خون بی‌گناه را ریختند، خون پسران و دختران خود را؛ که ایشان را برای بتهای کنعان قربانی کردند، و زمین به خون آلوده شد. 39 پس با کارهای خود نجس گردیدند و به اعمال خویش خودفروشی کردند. 40 بنابراین خشم خداوند بر قومش افروخته شد، و از میراث خویش منزجر گشت. 41 آنان را به دست قومها تسلیم کرد، و نفرت‌کنندگانشان بر ایشان فرمان راندند. 42 دشمنان بر آنها ظلم کردند، و ایشان زیر دست آنها ذلیل گردیدند. 43 بارها ایشان را رهایی بخشید اما در مشورتهای خود سر به شورش برداشتند و به سبب تقصیر خویش خوار گردیدند. 44 با این همه، بر تنگی ایشان نظر افکند، هنگامی که فریادشان را شنید. 45 به‌خاطر آنها عهد خویش را به یاد آورد، و بر حسب کثرت محبت خویش گذشت نمود. 46 اسیرکنندگانِ آنها را جملگی، به رحم آوردن بر ایشان برانگیخت. 47 ای یهوه، خدای ما، نجاتمان ده، و از میان قومها ما را گِرد آور، تا نام قدوس تو را سپاس گوییم، و در ستایش تو فخر نماییم. 48 متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل، از ازل تا ابدالآباد. و تمامی مردم بگویند، «آمین». هَلِلویاه!