Bible

1 خداوند را سپاس گویید و نام او را بخوانید! ملتها را از کرده‌های او باخبر سازید! 2 او را بسرایید و برایش سرود ستایش بخوانید! همۀ کارهای شگفتش را بازگویید! 3 در نام قدوس او فخر کنید؛ دل جویندگان خداوند شادمان گردد! 4 خداوند و قوّت او را بطلبید؛ پیوسته جویای روی او باشید! 5 عجایبی را که به عمل آورده است، یاد بدارید، آیات او و داوریهای دهانش را. 6 ای نسلِ خادم او ابراهیم، ای پسرانِ یعقوب، که برگزیدۀ اویید. 7 اوست یهوه خدای ما! داوریهای او در تمام جهان است! 8 عهد خود را تا ابد یاد می‌دارد، کلامی را که امر فرموده است، تا هزاران پشت؛ 9 عهدی را که با ابراهیم بست، و سوگند خود را به اسحاق! 10 آن را چون فریضه‌ای برای یعقوب استوار فرمود، و چون عهدی جاودان برای اسرائیل. 11 گفت: «به تو سرزمین کنعان را خواهم بخشید، تا قلمروی میراث شما شود.» 12 آنگاه که شمارشان اندک بود و انگشت‌شمار بودند و در آنجا غریب؛ 13 آنگاه که از قومی به قوم دیگر آواره بودند، و از مملکتی به ملت دیگر، 14 نگذاشت کسی بر ایشان ظلم روا دارد، بلکه پادشاهان را به‌خاطر ایشان توبیخ کرده، گفت: 15 «دست خود را بر مسیحان من دراز مکنید، و انبیای مرا آزار مرسانید!» 16 او قحطی را بر زمین فرا خواند و تمامی ذخیرۀ نان را از میان برد؛ 17 و مردی را پیشاپیش ایشان فرستاد، یوسف را، که به غلامی فروخته شد. 18 پاهای او را به غُل و زنجیر زخمی کردند، و گردنش در حلقۀ آهنین بسته شد؛ 19 تا زمانی که سخن او واقع گردید، و کلام خداوند درستی او را ثابت کرد. 20 پادشاه فرستاد و رهایش کرد؛ حاکم ملتها آزادش ساخت. 21 او را بر خانۀ خویش سرور ساخت، و حاکم بر تمامی دارایی‌اش؛ 22 تا به ارادۀ خود بزرگان وی را در بند نهد و مشایخِ وی را حکمت آموزد. 23 آنگاه اسرائیل به مصر درآمد، و یعقوب در زمین حام غربت پذیرفت. 24 او قوم خویش را بسیار بارور ساخت، و ایشان را از خصمانشان نیرومندتر گردانید؛ 25 لیکن دل آنان را برگردانید تا از قوم او نفرت کنند، و با خادمانش به نیرنگ رفتار نمایند. 26 او خادم خویش موسی را فرستاد، و هارون را، که برگزیده بود. 27 آنان آیات او را در میان ایشان به ظهور آوردند، و عجایب او را در زمین حام. 28 او تاریکی فرستاد و ظلمت پدید آمد؛ زیرا با کلام او مخالفت ورزیدند. 29 آبهایشان را به خون بدل ساخت، و ماهیان ایشان را میرانید. 30 سرزمینشان از قورباغه پُر شد، حتی خوابگاه شاهانشان. 31 او سخن گفت و انبوه مگسها پدید آمد، و پشه‌ها در همۀ حدود ایشان. 32 به عوض باران، بدیشان تگرگ داد، با برق آذرخش در تمامی سرزمینشان؛ 33 درختان تاک و انجیر ایشان را زد و درختان قلمروی ایشان را شکست. 34 سخنی گفت، و انبوه ملخها آمدند، انواع ملخهای بی‌شمار! 35 همۀ نباتاتِ زمین ایشان را فرو بلعیدند، و محصول خاک ایشان را خوردند! 36 آنگاه همۀ نخست‌زادگان را در سرزمین ایشان زد، نوبر قوّت ایشان را. 37 او اسرائیل را با طلا و نقره بیرون آورد، و از قبایل ایشان هیچکس لغزش نخورد. 38 مصر از رفتن آنها شادمان بود، زیرا وحشتِ ایشان بر آن مستولی شده بود. 39 ابری برای پوشش گسترانید، و آتشی تا شب‌هنگام روشنایی دهد. 40 تقاضا کردند، و برایشان بلدرچین فرستاد و آنان را به نان آسمانی سیر گردانید. 41 صخره را بشکافت و آب برجهید، و چون نهری در زمین خشک روان گردید! 42 زیرا که کلام مقدس خویش را به یاد آورد و ابراهیم، خدمتگزار خود را. 43 او قوم خود را با شادمانی بیرون آورد، و برگزیدگان خویش را با بانگ شادی؛ 44 سرزمینهای قومها را بدیشان بخشید، و ثمرۀ محنت ملتها را به میراث بردند، 45 تا فرایض او را نگاه دارند، و احکام شریعت او را به جا آورند. هَلِلویاه!