Psalms 16
1 [Μικτὰμ τοῦ Δαβίδ.] Φύλαξόν με, Θεέ, διότι ἐπὶ σὲ ἤλπισα.
2 Σὺ ψυχή μου, εἶπας πρὸς τὸν Κύριον, Σὺ εἶσαι ὁ Κύριός μου· ἡ ἀγαθότης μου δὲν ἐκτείνεται εἰς σέ·
3 Ἀλλ᾿ εἰς τοὺς ἁγίους τοὺς ὄντας ἐν τῇ γῇ καὶ εἰς τοὺς ἐξαιρέτους, εἰς τοὺς ὁποίους εἶναι ὅλη μου ἡ εὐχαρίστησις.
4 Οἱ πόνοι τῶν τρεχόντων κατόπιν ἄλλων θεῶν θέλουσι πολλαπλασιασθῆ· ἐγὼ δὲν θέλω προσφέρει τὰς ἐξ αἵματος σπονδὰς αὐτῶν, οὐδὲ θέλω λάβει εἰς τὰ χείλη μου τὰ ὀνόματα αὐτῶν.
5 Ὁ Κύριος εἶναι ἡ μερὶς τῆς κληρονομίας μου καὶ τοῦ ποτηρίου μου· σὺ διαφυλάττεις τὸν κλῆρόν μου.
6 Αἱ μερίδες μου ἔπεσον εἰς τόπους τερπνούς· ἔλαβον ὡραιοτάτην κληρονομίαν.
7 Θέλω εὐλογεῖ τὸν Κύριον τὸν νουθετήσαντά με· ἔτι καὶ ἐν καιρῷ νυκτὸς μὲ διδάσκουσιν οἱ νεφροὶ μου.
8 Ἐνώπιόν μου εἶχον τὸν Κύριον διαπαντός· διότι εἶναι ἐκ δεξιῶν μου, διὰ νὰ μή σαλευθῶ.
9 Διὰ τοῦτο εὐφράνθη ἡ καρδία μου καὶ ἠγαλλίασεν ἡ γλῶσσά μου· ἔτι δὲ καὶ ἡ σὰρξ μου θέλει ἀναπαυθῆ ἐπ᾿ ἐλπίδι.
10 Διότι δὲν θέλεις ἐγκαταλείψει τὴν ψυχήν μου ἐν τῷ δῃ, οὐδὲ θέλεις ἀφήσει τὸν Ὅσιόν σου νὰ ἵδῃ διαφθοράν.
11 Ἐφανέρωσας εἰς ἐμὲ τὴν ὁδὸν τῆς ζωῆς· χορτασμὸς εὐφροσύνης εἶναι τὸ πρόσωπόν σου· τερπνότητες εἶναι διαπαντὸς ἐν τῇ δεξιᾷ σου.