Psalms 17
1 [Προσευχή τοῦ Δαβίδ.] Ἄκουσον, Κύριε, τὸ δίκαιον· πρόσεξον εἰς τὴν δέησίν μου· ἀκροάσθητι τὴν προσευχήν μου, τὴν γινομένην οὐχὶ μὲ χείλη δόλια.
2 Ἄς ἐξέλθῃ ἡ κρίσις μου παρὰ τοῦ προσώπου σου· οἱ ὀφθαλμοὶ σου ἄς ἴδωσι τὴν εὐθύτητα.
3 Ἠρεύνησας τὴν καρδίαν μου· ἐπεσκέφθης αὐτήν ἐν καιρῷ νυκτός· ἐδοκίμασάς με καὶ δὲν ηὗρες οὐδὲν ἐν ἐμοί· ὁ στοχασμὸς μου δὲν εἶναι διάφορος τῶν λόγων μου.
4 Ὡς πρὸς τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων, ἐγὼ διὰ τῶν λόγων τῶν χειλέων σου ἐφυλάχθην ἀπὸ τῶν ὁδῶν τῶν παρανόμων.
5 Στήριξον τὰ διαβήματά μου ἐν ταῖς ὁδοῖς σου, διὰ νὰ μή σαλευθῶσιν οἱ πόδες μου.
6 Ἐγὼ σὲ ἐπεκαλέσθην, Θεέ, διότι θέλεις μοῦ εἰσακούσει· Κλῖνον εἰς ἐμὲ τὸ τίον σου, ἄκουσον τοὺς λόγους μου.
7 Θαυμάστωσον τὰ ἐλέη σου, σὺ ὁ σώζων τοὺς ἐλπίζοντας ἐπὶ σὲ ἐκ τῶν ἐπανισταμένων κατὰ τῆς δεξιᾶς σου.
8 Φύλαξόν με ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ· κρύψον με ὑπὸ τὴν σκιὰν τῶν πτερύγων σου
9 ἀπ᾿ ἔμπροσθεν τῶν ἀσεβῶν τῶν ταλαιπωρούντων με· οἱ ἐχθροὶ τῆς ψυχῆς μου μὲ περιεκύκλωσαν.
10 Ὑπερεπάχυναν· τὸ στόμα αὐτῶν λαλεῖ ὑπερήφανα.
11 Τώρα περιεκύκλωσαν τὰ διαβήματα ἡμῶν· προσήλωσαν τοὺς ὀφθαλμοὺς αὑτῶν διὰ νὰ κρημνίσωσιν ἡμᾶς κατὰ γῆς·
12 Ὡς λέων ἐπιθυμῶν νὰ κατασπαράξῃ· καὶ ὡς σκύμνος, καθήμενος ἐν ἀποκρύφοις.
13 Ἀνάστηθι, Κύριε· πρόφθασον αὐτόν, ὑποσκέλισον αὐτόν· ἐλευθέρωσον τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τοῦ ἀσεβοῦς, ὅστις εἶναι ἡ ῥομφαία σου·
14 Ἀπὸ ἀνθρώπων, Κύριε, τῆς χειρὸς σου· ἀπὸ ἀνθρώπων τοῦ κόσμου, οἵτινες λαμβάνουσι τὴν μερίδα αὑτῶν ἐν ταύτῃ τῇ ζωῇ, καὶ τῶν ὁποίων τὴν κοιλίαν γεμίζεις ἀπὸ τῶν θησαυρῶν σου· ἐχόρτασαν τοὺς υἱούς, καὶ ἀφίνουσι τὰ ὑπόλοιπα αὑτῶν εἰς τοὺς ἐγγόνους αὑτῶν.
15 Ἐγὼ δὲ ἐν δικαιοσύνῃ θέλω ἰδεῖ τὸ πρόσωπόν σου· θέλω χορτασθῆ ἀπὸ τῆς θεωρίας σου, ὅταν ἐξεγερθῶ.