Ecclesiastes 4
1 Τότε ἐγὼ ἐστράφην καὶ εἶδον πάσας τὰς ἀδικίας τὰς γινομένας ὑπὸ τὸν ἥλιον· καὶ ἰδού, δάκρυα τῶν ἀδικουμένων, καὶ δὲν ὑπῆρχεν εἰς αὐτοὺς ὁ παρηγορῶν· ἡ δὲ δύναμις ἦτο ἐν τῇ χειρὶ τῶν ἀδικούντων αὐτούς· καὶ δὲν ὑπῆρχεν εἰς αὐτοὺς ὁ παρηγορῶν.
2 Ὅθεν ἐγὼ ἐμακάρισα τοὺς τελευτήσαντας, τοὺς ἤδη ἀποθανόντας, μᾶλλον παρὰ τοὺς ζῶντας, ὅσοι ζῶσιν ἔτι.
3 Καλήτερος δὲ ἀμφοτέρων εἶναι, ὅστις δὲν ὑπῆρξεν ἔτι, ὅστις δὲν εἶδε τὰ πονηρὰ ἔργα τὰ γινόμενα ὑπὸ τὸν ἥλιον.
4 Προσέτι ἐγὼ ἐθεώρησα πάντα μόχθον καὶ πᾶσαν ἐπίτευξιν ἔργου, ὅτι διὰ τοῦτο ὁ ἄνθρωπος φθονεῖται ὑπὸ τοῦ πλησίον αὑτοῦ· καὶ τοῦτο ματαιότης καὶ θλῖψις πνεύματος.
5 Ὁ ἄφρων περιπλέκει τὰς χεῖρας αὑτοῦ καὶ τρώγει τὴν ἑαυτοῦ σάρκα.
6 Καλήτερον μία δρὰξ πλήρης ἀναπαύσεως παρὰ δύο πλήρεις μόχθου καὶ θλίψεως πνεύματος.
7 Πάλιν ἐστράφην ἐγὼ καὶ εἶδον ματαιότητα ὑπὸ τὸν ἥλιον·
8 ὑπάρχει τις καὶ δὲν ἔχει δεύτερον· ναί, δὲν ἔχει οὔτε υἱὸν οὔτε ἀδελφόν· καὶ ὅμως δὲν παύει ἀπὸ παντὸς τοῦ μόχθου αὑτοῦ· μάλιστα ὁ ὀφθαλμὸς αὐτοῦ δὲν χορταίνει πλούτου· καὶ δὲν λέγει, διὰ τίνα ἐγὼ κοπιάζω καὶ στερῶ τὴν ψυχήν μου ἀπὸ ἀγαθῶν; καὶ τοῦτο εἶναι ματαιότης καὶ περισπασμὸς λυπηρός.
9 Καλήτεροι οἱ δύο ὑπὲρ τὸν ἕνα· ἐπειδή αὐτοὶ ἔχουσι καλήν ἀντιμισθίαν ἐν τῷ κόπῳ αὑτῶν.
10 Διότι, ἐὰν πέσωσιν, ὁ εἷς θέλει σηκώσει τὸν σύντροφον αὑτοῦ· ἀλλ᾿ οὐαὶ εἰς τὸν ἕνα, ὅστις πέσῃ καὶ δὲν ἔχῃ δεύτερον νὰ σηκώσῃ αὐτόν.
11 Πάλιν, ἐὰν δύο πλαγιάσωσιν ὁμοῦ, τότε θερμαίνονται· ὁ εἰς ὅμως πῶς θέλει θερμανθῆ;
12 Καὶ ἐὰν τις ὑπερισχύσῃ κατὰ τοῦ ἑνός, οἱ δύο θέλουσιν ἀντισταθῆ εἰς αὐτόν· καὶ τὸ τριπλοῦν σχοινίον δὲν κόπτεται ταχέως.
13 Καλήτερον πτωχὸν καὶ σοφὸν παιδίον παρὰ βασιλεὺς γέρων καὶ ἄφρων, ὅστις δὲν εἶναι πλέον ἐπιδεκτικὸς νουθεσίας·
14 διότι τὸ μὲν ἐξέρχεται ἐκ τοῦ οἴκου τῶν δεσμίων διὰ νὰ βασιλεύσῃ· ὁ δὲ καὶ βασιλεὺς γεννηθεὶς καθίσταται πένης.
15 Εἶδον πάντας τοὺς ζῶντας τοὺς περιπατοῦντας ὑπὸ τὸν ἥλιον, μετὰ τοῦ υἱοῦ, τοῦ δευτέρου, ὅστις θέλει σταθῆ ἀντ᾿ αὐτοῦ.
16 Δὲν ὑπάρχει τέλος εἰς πάντα τὸν λαόν, εἰς πάντας τοὺς προϋπάρξαντας αὐτῶν· ἀλλ᾿ οὐδὲ οἱ μετὰ ταῦτα θέλουσιν εὐφρανθῆ εἰς αὐτόν· λοιπὸν καὶ τοῦτο ματαιότης καὶ θλῖψις πνεύματος.