Job 16
1 Job het hierop gereageer en gesê:
2 “Ek het al baie sulke woorde gehoor! Almal van julle is treurige troosters!
3 Is dit nou die einde van jou woorde van wind? Of wat dryf jou dat jy bly antwoord?
4 Ook ek sou soos julle kon praat as julle in my plek was. Ek sou woorde aanmekaar kon ryg teen julle, my kop oor julle meewarig skud.
5 Ek sou julle met die woorde van my mond kon versterk; die meegevoel van my lippe sou verligting bring.
6 As ek praat, bedaar my pyn nie. En as ek ophou – sou dit my dan verlaat?
7 “Maar nou – God het my uitgeput. U het almal in my omgewing met vrees vervul.
8 U het my vasgegryp – dit dien as getuienis; die leuen oor my staan teen my op, dit getuig openlik teen my.
9 Sy toorn het my verskeur, my as 'n vyand behandel. Teen my het Hy op sy tande gekners; my teenstander het my met sy oë deurpriem.
10 Hulle het hulle monde wyd teen my oopgesper, my beledigend op die wange geslaan; hulle span teen my saam.
11 God lewer my oor aan misdadigers, in die hande van goddeloses werp Hy my.
12 Ek was sorgeloos, maar Hy het my rondgeruk, my aan die nek gegryp en aan stukke gebreek. Hy het my as 'n teiken vir Hom opgestel;
13 sy pyle vlieg rondom my, sonder genade deurboor Hy my niere, Hy stort my gal op die grond uit.
14 Hy slaan bres ná bres in my; soos 'n held storm Hy op my af.
15 “'n Roukleed het ek bo-oor my naakte vel vasgewerk, ek het my krag in die stof laat sink.
16 My gesig is rooi van die gehuil; en daar is donker skaduwees om my oë –
17 al kleef daar geen geweld aan my handpalms nie, en al is my gebed suiwer.
18 Grond, moenie my bloed bedek nie, laat daar geen rusplek vir my hulpgeroep wees nie.
19 Maar nou, kyk, my getuie is in die hemel, my pleitbesorger is in die hoogte;
20 die een wat vir my voorspraak maak, is my vriend. By God stort my oog trane;
21 maar die voorspraak sal vir 'n man by God pleit soos 'n mens vir sy vriend pleit.
22 Want min jare sal verloop voordat ek op 'n pad gaan waarmee ek nie sal terugkeer nie.