Romans 4
1 E ç’do të thomi navet adha, se qerdhesi ndë trup Avraami babai inë?
2 Sepse nd’është që u bë Avraami i drejtë me anë të punëravet, ka mbë se të mburetë, ma jo mb’anë të Perndisë.
3 Sepse ç’thotë karta? Besoi Avraami mbë Perndinë, e ju zu atij për e drejtë.
4 Ndashti atij që punon, paga e tij nuk’ i zihetë për dhurëti, po për borç.
5 Ma atij që nukë bën punëra, po beson nde ai që bën të pabesinë të drejtë, atij i zihetë bes’ e tij për ndreqëjë.
6 Sikundr’ edhe Dhavidhi quan të lumurë atë njeri, që Perndia i llogarias të drejtënë pa punëra.
7 E thotë: Lum ata që u janë ndëjierë paranomitë, edhe ata që u janë mbuluarë fajetë.
8 Lum ai njeri, që Perndia nuk’ i nëmëron fajetë.
9 Këta të lumurë dha është vetëmë për të prerë, a dhe për të paprerë? Sepse nevet thomi, se besa e Avraamit ju nëmërua për të drejtë.
10 Qish adha ju nëmërua? Kur qe i prerë, a kur qe i paprerë? Jo kur qe prerë, po kur qe pa prerë.
11 E mori nishan të prerëtë, vulë të së drejtësë që pat marrë për besë pa qënë prerë, që të bënej ai baba i gjithëvet së paprerëvet që besojnë, që t’u nëmëronej edhe mb’ata të ndrequritë.
12 E të jetë baba ature të prerëvet, që nukë kanë vetëmë të prerëtë, po ecëjënë edhe pas gjurmëvet të besësë, Avraamit babait sonë, që kish edhe pa prerë.
13 Sepse nuk’ i qe taksurë Avraamit nga fuqi e nomit, a farësë tij, që të bënej ai klironom i gjithë botësë, po me fuqi të së drejtësë besësë.
14 Sepse ndë janë klironomë ata që vijënë nga fuqi e nomit, më s’vëjen besa, e mbeti mbrazëtë të taksuritë.
15 Sepse nomi bie urgjinë, sepse tek s’është nom, atje s’është as prishëjë e nomit.
16 Pra andaj (klironomia është) nga besa, që të jetë dhurëti për të qënë të taksuritë të qëndruarë mbë gjithë farë, jo mb’atë farë vetëmë që është nga nomi, po edhe mb’atë që është nga besa e Avraamit, që ai është babai i gjithëvet.
17 (Sikundr’ është shkruarë, që u të bëra baba ndë shumë filira) përpara Perndisë që besoi mbë të, që ep jetë ndë të vdekurë, e thërret ato punëra që nukë janë si ato që janë.
18 Kij Avraami besoi me shpëresë ato që qenë teje shpëresësë, që të bënej ai baba i shumë filivet, sikundrë i pat qënë thënurë: Kështu do të jetë fara jote.
19 E pa kolandisurë ndë besë, nukë vuri ndër mënd as kurmin’ e tij që qe i vdekurë, sepse qe afëro njëqind vjeç, as të veshkurit’ e shtratit së Sarrësë.
20 As ndë të taksurë të Perndisë ndënji me di zëmëra të mos ip besë, po u forcua me besë, tuke lëvduarë Perndinë.
21 E ju mbush koka mirë, se atë që i taksi (Perndia) është e zonja edhe ta bëjë.
22 E andaje këjo ju zu atij për të drejtë.
23 E s’pat qënë shkruarë për atë vetëmë, që ju zu atij për të drejtë.
24 Po edhe për nevet, që mbë nevet do të zihetë fill, do të thom mb’ata që besojënë mb’atë që ngjalli Zonë tënë Iisunë nga të vdekuritë.
25 Atë që u paradhos për faje tona, e u ngjall për të ndrequrë tënë.