Romans 1
1 Pavllua ropi i Iisu Hristoit, që quhetë apostoll i shquarë për të qiriksurë Ungjilln’ e Perndisë.
2 (Atë që pat taksurë më përpara me anë të profitet ndë kartëra të Shënjtëruara).
3 Për të bir’ e tij (që mori kurm e u le nga fara e Dhavidhit.
4 Që u dëftua Bir Perndie me fuqi të tij, sikundr’ është Shpirti shënjtërisë për të ngjallturë nga të vdekuritë), Iisu Hristoit Zotit sonë.
5 (Me anë të tij muarm dhurëti e të dërguarë mbë gjithë filira që të digjojënë ndë besë të ëmërit së tij.
6 E ndë mes t’ature jini edhe juvet të thirrturë nga Iisu Hristoi).
7 Mbë gjith’ ata që gjëndenë ndë Rom, të dashurit’ e Perndisë, që quhenë Shënjtorë, dhuratë mbë ju, edhe paq nga Perndia babai inë, edhe nga Zoti Iisu Hristoi.
8 Protoparë lëvdoj Perndinë time me anë të Iisu Hristoit për gjithë juvet, sepse besa juaj digjonetë mbë gjithë botë.
9 Se martir është Perndia ime, që unë i lutem me gjithë Shpirt, mbë të vangjelisurë të birit së tij, që unë kurdo u kujtonem juvet.
10 Tuke luturë gjithënjë ndë të falturë tim, ndë qoftë ndonjëherë do të bëj udhë të mbarë për ëmër të Zotit, të vij ndër ju.
11 Sepse kam shumë dëshërim t’u shoh juvet, që t’u ap ndonjë dhurëti të Shpirtit, për të stereosurë juvet.
12 E këjo është të parigorisem bashkë me juvet për besë që kemi bashkë, tuajnë edhe timenë.
13 E dua ta diji juvet, o vëllazër, se shumë herë bëra nijet të vijë ndër juvet (e u mbodhiçë ngjera të sormenë) që të kem edhe mbë juvet ndonjë të mbrodhurë, si edhe ndë të tjeratë filira.
14 E jam borçli Elinëvet edhe Varvarëvet, sofovet edhe së marrëvet.
15 Kështu sa që mund jam gati të qiriks Ungjillë edhe ndë juvet që jini ndë Rom.
16 Sepse nukë turpëronem për Ungjill’ të Krishtit, se ai është fuqi e Perndisë për të dhënë shpëtim mbë cilëdo që beson, përpara Çifutit, e pastaje Elinit.
17 Sepse të drejtëtë (gjiqi) e Perndisë dëftonetë me anë t’atij (Ungjillit) besë mbë besë, sikundr’ është shkruarë: I drejti nga besa do të rrojë.
18 Sepse çfaqetë urgji e Perndisë nga Qielli kondrë çdo asevisë e adhiqisë njerëzet ature që mbajënë të vërtetënë nd’adhiqi.
19 Sepse atë që mund njeriu të njohë për Perndinë, ësht’ e çfaqurë mbë ta, se Perndia jua dëftoi ature.
20 Sepse punëtë të padukura të saje që kur u bë bota, dukenë me mënd ndë punëra të bëra, edhe fuqia e asaj e pasosura, edhe të qënët’ e Perndisë të vetëhesë, që të mos mundjënë ata të përgjegjenë.
21 Sepse ndonëse e njohnë Perndinë, nuk’ e nderuanë si Perndi, a ta efharistisnë, po u marruanë ndë mënd të ture, e u erëcua e pamëndia zëmër’ e ture.
22 Tuke thënë se janë sofo, u marruanë.
23 E këmbienë nder’ e Perndisë gjallë me konë njeriut që prishetë, e të zogjet e të kafshëvet me katër këmbë, e të gjërpinjet.
24 Pra andaj i la ata Perndia ndë dëshërim të zëmërësë ture ndë të pëgërë, kaqë sa të turpëronenë kurmet’ e ture mb’ata.
25 Këta këmbienë të vërtetën’ e Perndisë ndë gënjeshtrë, e nderuanë e ju falë dheut më shumë se atij që bëri dhenë, që ai është i bekuarë jetë pas jetet. Me të vërteta.
26 Pra andaj i dha ata Perndia ndë mundime të ndiera, sepse grat’ e ture taksnë që qe vënë nga fisi, e këmbienë nd’ataksi të parafisit.
27 Kështu edhe meshkujt’ e ture, si lanë të bashkuarit’ e fisit së gruasë, u dogjnë nd’oreks të ture njeri mbë jatërinë, tuke bërë turpnë meshkujtë mbë meshkuj, e muarrë pagënë që u duhej të gënjeshtrësë ture mbë vetëhe të ture.
28 E sikundrë nukë deshnë të njihnë Perndinë, i dha ata Perndia ndë një mënd të keq, që të bëjënë punëra që s’kanë udhë.
29 Plot me çdofarë të shtrëmbërë, me kurvëri, djallëzi, lakëmim, të keqe, plot me zili, me vreilë, me qartë, me gënjeshtrë, me dinakëri.
30 Murmunjarë, korkosurë, armiqt’ e Perndisë, fjalëligj, magrurë, të pabejendisurë, sofo ndë të gjeturë të së keqesë, të pabindurë ndë përinj.
31 Të marrë, të papaturë një kshill, të padashuri, të pamiqësi, të palejmosin.
32 Këta ndonëse e njohnë gjuqn’ e Perndisë (se ata që bëjënë këto janë të zotë për vdekëjë), jo vetëmë ata i bëjënë, po edhe mburrjënë ata që i bëjënë.