Bible

1 E hiri pagjene ndë Sinaguaj, e atje ishte një njeri që kish dorënë të thatë. 2 E vijnë re atë të shihnë ndë duan ta shëron atë të shëtunë, që ta kallëzoijnë atë. 3 E i thotë njeriut që kish dorënë të thatë: Ngreu e eja ndë mes. 4 E u thot ature: Është ndëjierë të bëjë njeriu të mirë të shëtunatë, a të bëjë të keq? Të sosjë Shpirt, a ta humbasjë? E ata nukë flisnë. 5 E si i vështroi ata me të zëmëruarë, sepse i eleimonisej për të verbuarit’ e zëmërësë ture, i thotë njeriut: Ndër dorënë tënde. E e ndëri, e u bë dor’ e tij e shëndoshë, posi edhe tjetëra. 6 E atë çast si duallë Farisejtë bashkë me Irodhianotë, bënë mushaveré kondr’ atij, që ta vrisnë atë. 7 Edhe Iisui u hoq mbënjanë, e vate nga an’ e detit bashkë me mathitit’ e tij, e shumë turmë nga Galilea vinte pas tij, edhe nga Iudhea. 8 Edhe nga Ierusalimi, edhe nga Idhumea, edhe nga anët’ e përtejme të Iordhanit, edhe nga anëtë që janë rrotullë Tirosë edhe Sidhonësë, shumë njerëz si digjuanë ato që bënte Iisui, erdhë nde ai. 9 E u tha mathitivet së tij, që të presë atë një varkë të hijë mbë të për turmë, që të mos e shtipëjnë atë turm’ e njerëzet. 10 Sepse shëroi shumë, kaqë që bijnë mbi të ata që kishnë të keq, që të ngisnë me dorë prej si. 11 E Shpirtet’ e pëgëra poq’ e shihnë atë, bijnë mbë këmbë të tij, e thërrisnë, e thoshnë se: Ti je i biri i Perndisë. 12 E i qërton ata shumë, që të mos e dëftoijnë atë. 13 E si hipi mbë një mal, thirri pas tij ata që deshi ai, e vanë afër. 14 E sgjodhi dimbëdhjetë, që të jenë bashkë me të, edhe t’i dërgojë ata të dhidhaksjënë. 15 Edhe të kenë urdhër të shërojënë sëmundëtë, edhe të zbojënë të paudhëtë. 16 E i vuri Simonit ëmërinë Petro. 17 Edhe Iakovonë të birë e Zevedheosë, edhe Ioannë të vëllan’ e Iakovoit (e u vuri ature ëmërë Voanergjes, domethënë: të bijt’ e brumbullimit). 18 Edhe Andhreanë, edhe Filipnë, edhe Varthollomeonë, edhe Mattheonë, edhe Thomanë, edhe Iakovonë të bir’ e Allfeosë, edhe Thadheonë, edhe Simonë Kananitnë. 19 Edhe Iskariotnë Iudhënë, atë që e paradhosi, e vijënë mbë shtëpi. 20 E u përmbëjuadhë pagjene turmë, kaqë që nukë mundnë as bukë të haijnë. 21 E si digjuanë këto njerëzit’ e tij, duallë jashtë ta mbajnë atë, se thoshnë që dolli nga mëntë. 22 E Grammatejtë që erdhë nga Ierusalimi, thoshnë se: Ka Veellzevullë, e me anë të së parit së paudhëvet, kren të paudhëtë. 23 E si thirri ata gjithë, u thosh ature me paravolira: Qish mund Satanai të krejë satananë? 24 E ndë qoftë që të ndahetë një mbretëri mbë vetëhe të saj, nukë mund të qëndrojë ajo mbretëri. 25 Edhe ndë qoftë që të ndahetë një shtëpi mbë vetëhe të saj, nukë mund të qëndrojë ajo shtëpi. 26 E ndë u ngreftë satanai kondrë vetëhesë tij e të ndahetë, nukë mund të qëndrojë, po është sosëj’ e tij. 27 S’mund ndonjë njeri të hijë ndë shtëpi të së fortit, e t’i marrë armëtë, ndë mos lidhtë më përpara të fortinë, e pastaj t’i grabitjë shtëpin’ e tij. 28 Me të vërteta u thom juvet, se gjithë fajetë do t’u ndëjenenë bijet së njerëzet, edhe vllasfimira sa që të vllasfimisjënë. 29 Po ai që të vllasfimisjë nde Shënjti Shpirt, nukë ka të ndëjierë mbë gjithë jetë, po është fajëtuar për gjuq të pasosurë. 30 Sepse thoshnë: Shpirt të pëgërë ka. 31 E i vijnë dha vëllazëritë edhe ëm’ e tij, e si qëndruanë jashtë, dërguanë nde ai ta thërrisnë. 32 E rrijnë turmë rrotull atij, e i than’ atij: Ja, ëmma jote, edhe vëllazërit’ e tu, të kërkojënë ti jashtë. 33 E u përgjegj ature, e u tha: Cila është mëma ime, a vëllazërit’ e mi? 34 E si vështroi rrotull mb’ata që rrijnë pranë tij, thotë: Na mëma ime, edhe vëllazërit’ e mi. 35 Se ai që të bëjë ato që i pëlqejënë Perndisë, ai është vëllai im, edhe motra ime, edhe mëma.