Luke 4
1 E Iisui plot nga Shënjti Shpirt u kthie nga Iordhani, e shpirej prej Shpirtit nd’erimi.
2 E për dizet dit gucitej nga i paudhi; e s’hangri fare gjë mb’ato dit. E si u sosnë ato dit, pastaj i erdhi u.
3 E i thot’ atij i paudhi: Ndë je i biri i Perndisë, thuaj këtij gurit të bënetë bukë.
4 E ju përgjegj atij Iisui, e i tha: Është shkruarë, që nukë rron me bukë vetëmë njeriu, po me çdo fjalë të Perndisë.
5 E si e hipi atë i paudhi ndë një mal të lartë, i dëftoi atij sa të përpjekç sinë gjithë mbretërit’ e jetësë.
6 E i thot’ atij i paudhi: Ti do të ta ap gjithë këtë urdhër, edhe nderet’ e ture, se mua më është dhënë, e kujt të dua unë ja ap atë.
7 Ti adha ndë u unjëç përpara meje të më faleç, do të jenë gjithë të tuatë.
8 E ju përgjegj atij, e i thotë Iisui: Ikë nga meje satana, se është shkruarë: T’i faleç Zotit Perndisë sate, e atij vetëmë t’i bëç lëvdim, e llatri.
9 E e pru atë ndë Ierusalim, e e vuri mbi kulm të Ieroit, e i tha atij: Ndë je i biri i Perndisë gremis vetëhenë këteje përposh mbë dhe.
10 Se është shkruarë: Se do të porsitjë Ëngjëjt’ e tij për ti, që të ruajnë.
11 Edhe se do të të ngrënë ti mbë duar, që të mos përpjekç këmbënë tënde mbë gur.
12 E ju përgjegj, e i thot’ atij Iisui, se: është thënë pameta, të mos guciç Zotnë Perndinë tënde.
13 E si sosi i paudhi gjithë gucitë, iku prej si ngjera mbë tjetër kohë.
14 E u kthie Iisui me fuqi të Shpirtit ndë Galileë, e zëri dolli për të ndë gjith’ ato vënde rrotullë.
15 E ai dhidhaks ndë sinagoje të ture, e nderonej nga gjithë.
16 E erdhi ndë Nazaret tek pat qënë rriturë, e hiri sikundrë qe mpsuarë, ndë sinaguaj të shëtunë, e u ngre të dhiavas.
17 E ju dha atij mbë dorë një kartë e profitit Isaiut, e si e hapi kartënë, gjeti vëndnë tek qe shkruarë:
18 Shpirt’ i Zotit mbi mua, pra andaj më hrisi; të vangjelis të varfëritë më ka dërguarë, të shëroj ata që kanë zëmërënë copa-copa, të dëftej skllevet shpëtimn’ e ture, e të verbëret që t’u hapenë sitë, e të lefteros ata që janë ndë shtrëngim.
19 Për të dhidhaksurë vitn’ e dëshëruarë të Zotit, e ditën’ e shpëtimit.
20 E si mbilli kartënë, e ja dha kopilit, ndënji mbë dhe. E sit’ e gjithë sinagojit qenë kthierë, e vështroijnë mbë të.
21 E nisi t’u thoshte ature, se sot digjuatë të vërtetën’ e kësaj kartet me veshë tuaj.
22 E gjithë thoshnë se kështu është, e çuditejnë për fjalë t’ëmbla, që dilë nga goj’ e tij, e thoshnë: Nuk’ është kij i biri i Iosifit?
23 E u thot’ ature: Vërtet do të më thoi këtë paravoli: Jatro, shëro vetëhenë tënde. Gjith’ ato punëra që digjuam, që u bënë ndë Kapernaum, bëni edhe këtu ndë patridhë tënde.
24 E u tha: Me të vërteta u thom juvet, se ndonjë profit nuk’ ësht’ i pëlqierë ndë patridhë të tij.
25 E u thom juvet: Me të vërteta, shumë gra të va qenë mbë dit të Iliut ndë Israil, kur u mbill Qielli tri vjet edhe gjashtë muaj, sa u bë u e madhe mbë gjithë dhe.
26 E mbë ndonjë nga ato nuk’ u dërgua Iliu, përveçme ndë Sarepta, vënd të Sidhonësë, mbë gruan’ e ve.
27 Edhe shumë të leprosurë qenë ndë kohë të profitit Elisseut ndë Israil, e ndonjë nga ata nuk’ u qërua, përveçme Neemanit Sirosë.
28 E si digjuanë këto gjithë sa qenë ndë sinaguaj, u frinë gjithë me të zëmëruarë.
29 E u ngrenë e e krienë atë përjashta qutetit, e e prunë ndë buzë të malit, tek qe vënë binaja e qutetit së ture, që ta gremisnë atë.
30 E ai shkoi ndëpërmes të ture, e iku.
31 E zbriti ndë Kapernaum, qutet të Galileësë; e dhidhakste ata të shëtunatë.
32 E çuditejnë për dhidhahi të tij që u bën, sepse dhidhahi e tij ish me eksusi, e me urdhër.
33 E ishte ndë sinaguaj një njeri që kish Shpirt të dhemonit së pëgërë, e briti me zë të madh.
34 E thoshte: Lena, ç’kemi na të bëjëmë me ti, Iisu Nazarino? A erdhe të na priç nevet? Unë të di cili je tij, Shënjti i Perndisë.
35 E e qërtoi atë Iisui, e i tha: Pusho, e dil nga ai. E si e shtiu atë mbë dhe i paudhi, dolli nga ai pa bërë ndonjë të keq.
36 E tromaksnë të gjithë, e kuvëndoijnë njeri me jatërinë, e thoshnë: Ç’është këjo fjalë, që me urdhër, e me fuqi porsit Shpirtëret’ e pëgëra, e dalënë?
37 E zër’ i tij vej tuke përhapurë mbë çdo vënd, mbë çdo anë.
38 E si u ngre nga sinagoji, hiri ndë shtëpi të Simonit. E vjehëra e Simonit mbahej nga një ethe e keqe, e i lutejn’ atij për atë.
39 E si u qas mbi të, e porsiti ethenë, e e la atë atë çast, e ajo u ngre, e u shërben ature.
40 E si perëndoi Dielli, gjithë sa kishnë të sëmurë, me çdofarë sëmundëra, i bijn’ ata tek ai, e ai si vij duartë mbi çdonjë nga ata, i shëron ata.
41 Edhe dhemonëtë dilë nga shumë, e thërrisnë, e thoshnë, se ti je Krishti i biri i Perndisë, e i qërton, e nuk’ i lijte ata të thoshnë, sikundr’ e dijnë, që ai është Krishti.
42 E si u kdhi, dolli e vate ndë vënd erimi, e turmët’ e kërkoijn’ atë, e erdhë ngjera tek qe ai, e e mbaijn’ atë, që të mos ikën nga ata.
43 E ai u tha ature, që: Duhetë të vangjelis mbretërin’ e Perndisë, edhe ndë të tjeratë qutete, se për këtë jam dërguarë.
44 E dhidhakste ndë sinagoje të Galileësë.