John 17
1 Këto tha Iisui, e ngrijti sit’ e tij lart mbë Qiell, e tha: Baba, erdhi koha, ndero birë tënd, që të të nderojë tij edhe biri it.
2 Sikundr’ i dhe atij eksusi mbi gjithë njerëz, që t’apë jetën’ e pasosurë mbi gjith’ ata që i ke dhënë atij.
3 E jeta e pasosurë është këjo, që të njohënë tij, Perndin’ e vërtetë të vetëmënë, edhe Iisunë Krishtinë që dërgove tij.
4 Unë të nderova ti mbë dhe. Punënë e bëra që më pate dhënë mua për të bërë.
5 E ndashti nderomë mua ti, o baba, afër teje, me atë nder që paçë afër teje pa qënë dhe bota.
6 Dëftova ëmërinë tënd mb’ata njerëz që më pate dhënë mua nga bota. Të tutë qenë e m’i dhe ata mua, e fjalënë tënde e ruajtinë.
7 Ndashti njohnë që gjith’ ato që më pate dhënë, nga teje janë.
8 Sepse fjalëtë që më dhe mua, ua dhaçë ature; e ata i muarrë, e njohnë me të vërtetë që nga teje dolla, e besuanë që ti më ke dërguarë.
9 Unë për ata të lutem. Për botë nukë të lutem, po për ata që pate dhënë mua, sepse janë të tuatë.
10 E gjithë të miatë, të tuatë janë, e të tuatë të miatë; e nga ata jam nderuarë.
11 E unë nukë jam më ndë botë, e këta ndë botë janë, e unë vij tek teje. Baba i shënjtëruarë, ruaj ndë ëmër tënd ata që pate dhënë mua, që të jenë një sikundrë jemi na.
12 Kur jeshë ndë botë bashkë me ta, un’ i ruajë ata nd’ëmër tënd. Ata që më pate dhënë i ruajta e ndonjë nga ata nukë humbi, përveçme atij birit së humbëjësë, që të dalë karta e vërtetë.
13 E ndashti pa vij tek ti, e këto i thom ndë botë, që të kenë mbë vetëhe të ture gëzimnë tim të plotë.
14 Un’ u paçë dhën’ ature fjalënë tënde, e bota i urreu ata, sepse nukë janë nga bota, sikundrë s’jam as unë nga bota.
15 Nukë të lutem që t’i ngrëç ata nga bota, po t’i ruaç ata nga i ligu.
16 Nga bota nukë janë, sikundrë s’jam as unë nga bota.
17 Shënjtëroi ata ndë të vërtetë tënde, fjala ote ësht’ e vërtetë.
18 Sikundrë dërgove ti mua ndë botë, ashtu edhe unë i dërgova ata ndë botë.
19 E për ata unë shënjtëroj vetëhenë time, që të jenë edhe ata të shënjtëruarë ndë të vërtetë.
20 U nukë lutem për këta vetëmë, po edhe për ata që do të besojënë mbë mua me fjalë të këture.
21 Që të jenë të gjithë një, sikundrë je ti, baba, mbë mua, e unë mbë ti, që të jenë edhe ata një mbë nevet, që të besojënë bota se ti më dërgove.
22 E unë nderë që ti më dhe mua, ua dhaçë ature, që të jenë një, sikundrë jemi nevet një.
23 Unë mb’ata, e ti mbë mua, që të jenë teliosurë mbë një, që të njohë edhe bota, se ti më dërgove, e i deshe ata, sikundrë deshe mua.
24 Baba, unë dua, ata që më dhe mua, të jenë edhe ata me mua, atje tek jam unë, që të shohënë nderë tim, që më dhe mua ti, sepse më ke dashurë mua pa bënë edhe bota.
25 Baba i drejtë, bota nukë të njohu ti, ma unë të kam njohurë, edhe këta e kanë njohurë që ti më dërgove.
26 E bëra, e do të bëj të njohënë ata ëmërinë tënd, që të jetë mb’ata dashuria që me të më deshe mua, e unë mb’ata.