Bible

1 E pastaje pas katërmbëdhjetë vjet, vajta përsëri nd’Ierusalim me Varnavënë, si mora me vetëhë edhe Titonë. 2 E vajta sikundrë më apokalipsi Perndia, e u molloisa ature Ungjillë që dhidhaks ndë fili të tjera, e më tepër ature që dukishnë më të nderçurë, se mos ecëj, a mos eca mbë të mbrazëtë. 3 Ma as Titua që qe me mua, ndonëse qe Elin, nuk’ u shtrëngua të peritemnej. 4 Ma për vëllazërit’ e rrem që hinë fshehura të vijnë re elefterinë tënë, që kemi mbë Krishtinë Iisunë, që të na skllavosjënë nevet. 5 Mb’ata nuk’ u bindm as një sahat ndë të gjegjurë që të mbetetë kurdo e vërteta e Ungjillit mbë juvet. 6 Ma nga ata që dukenë se kanë nder të madh, çdolloi që të jenë, nuk’ është ndonjë të zgjedhurë nga meje, Perndia nukë vështron të jashtësmen’ e njeriut, sepse ata që dukishnë të mëdhinj nukë dhanë gjëkafshë nga e turea. 7 Po kundrë kësaj, si panë se mua më pat qënë dhënë Ungjilli për të papreritë, si Petrosë për të preritë. 8 (Sespe ai që i dha Petrosë fuqi nd’Apostollato të së prerëvet, ai dha edhe mua ndë të papreritë). 9 E si njohnë dhurëtinë që qe dhënë mbë mua Iakovoi, edhe Qifai, edhe Ioanni, që dukejnë se qenë kollona, na dhanë mua edhe Varnavësë dorën’ e djathëtë, për nishan të shoqërisë, që të vemi të dhidhaksjëmë nevet ndë filira të tjera, e ata ndë të prerë. 10 Përveçe të kujtojmë të varfëritë, këtë punë paçë spudhi të bëjë. 11 E kur erdhi Petrua nd’Antiohi, qërtova me të faqe për faqe, sepse i duhej të qërtuaritë. 12 Sepse pa dhe ardhurë dica nga Iakovoi, ai haj me Ethniko, ma poqë erdhë ata përmbëjidhej e shquan vetëhenë, sepse trëmbej nga të preritë. 13 E bashkë me të hiqishnë edhe Çifut’ e tjerë, kaqë sa edhe Varnava u hoq nd’ipokrisi të ture. 14 Ma kur paçë unë që nuk’ ecëijnë dreq ndë të vërtetë të Ungjillit, i thaçë Petrosë, përpara gjithëvet: nd’është që ti ndonëse je Çifut, rron si Ethniko e jo Çifutërisht, pse anangas filit’ e tjera të rrojënë si Çifut? 15 Nevet jemi të fism Çifut, e jo fajëtorë nga filit’ e tjera. 16 E si e dimë që nukë bënetë njeriu i drejtë nga punët’ e nomit, po me anë të besësë Iisu Hristoit, besojmë edhe nevet mbë Iisu Hristonë, që të bënemi të drejtë për besë të Krishtit, e jo për punët’ e nomit, sepse ndonjë njeri do të mos bënetë i drejtë për punët’ e nomit. 17 E nd’është që tek kërkojëm nevet të bënishëm të drejtë, u gjetm edhe navet fajëtorë, mos është Krishti shërbëtor i fajit? Jo, kurrë. 18 Sepse nd’është që ato që prisha, i dërtoj përsëri, bëj paranom vetëhenë time. 19 Sepse unë me anë të njëit nomit, vdiqa ndë nom, që të rroj mbë Perndinë. 20 Me Krishtinë jam mbërthierë ndë Kruq, e nukë rroj më unë, po rron mbë mua Krishti, e jetënë që rroj unë ndashti ndë kurm, e rroj mbë besë të Krishtit, të birit së Perndisë, t’atij që më deshi mua e dha vetëhen’ e tij për mua. 21 Nuk’ e hedh poshtë dhurëtin’ e Perndisë, sepse nd’është të drejtëtë nga nomi, mbë të mbrazëtë adha vdiqi Krishti.