Ephesians 5
1 Bëni të gjarë Perndisë si djelm të dashurë.
2 E ecëni mbë dashuri, sikundr’ na deshi edhe Krishti nevet, e dha vetëhen’ e tij për nevet mblatë e kurban te Perndia, për të mirisurë.
3 Edhe kurvëri e çdofarë të pëgërë, a lakëmim, as të mos zihetë ngoje ndër juvet, sikundrë ka hie ndë Shënjtorë.
4 As e turpshime, as kuvënde të marra, as bufonërira, që janë të pahie, po më tepërë efharisti e lëvdim.
5 Sepse këtë dijie, që çdo kurvjar, a i paqëruarë, a lakëmeës, që ai ësht’ idhollollatr’, s’kanë klironomi ndë mbretëri të Krishtit e të Perndisë.
6 Ndonjë mos u gënjejë juvet me fjalë të mbrazëta, sepse për të tila punëra urgji e Perndisë mbë të bij të pabindurë.
7 Mos doi adha të kini shoqëri me ta.
8 Sepse njëherë jeshëtë errëcirë, ma ndashti dritë mbë Zotnë. Ecëni si djelmt’ e dritësë.
9 (Se pemma e Shpirtit është mbë çdofarë të mirë e të drejtë, e të vërtetë).
10 Dhoqimasni juvet vetëhenë, cila ësht’ e pëlqierë te Zoti.
11 E mos doi të kini pjesë ndë punëra të papemmë të errëcirësë, po edhe më tepërë të rrihni faqenë.
12 Sepse punëtë që bënenë nga ata ndë të fshehurë, janë të turpçime edhe të thuhenë.
13 Ma gjith’ ato që janë për të hedhurë poshtë, do të çfaqenë prej dritet, sepse gjith’ ajo që çfaq (punëratë) është dritë.
14 Andaj thotë: Ngreu mbë këmbë ti që flë, e ngjallu nga të vdekuritë, e do të ndrijë ti Krishti.
15 Vështroni adha të ecëni me kujdes, jo si të pamënd, po si të dijturë.
16 Tuke shpërblierë kohënë, sepse ditë janë të këqia.
17 Pra andaj mos u bëni të pamënd, po digjuarë të thelimësë Zotit.
18 E mos dehi me verë, që mb’atë ësht’ asotia, po mbushni me Shënjtnë Shpirt.
19 Tuke kuvënduarë ndëpër juvet me psallmora e me imno, e këngëra të Shpirtit, tuke kënduarë, e tuke psallurë me zëmëra tuaj mbë Zotnë.
20 Tuke dhënë lëvdim gjithënjë për çdofarë punë Perndisë e babait mbë ëmër të Zotit sonë Iisu Hristoit.
21 Tuke bindurë njeri ndë jetërinë me frikë të Perndisë.
22 Gratë le të bindenë ndë burra të ture si mbë Zonë.
23 Sepse burri është Krie mbë gruanë, sikundr’ është Krishti kreu i Qishësë, e ai është sotiri i kurmit.
24 Po sikundrë bindetë Qisha mbë Krishtinë, kështu le të bindenë edhe gratë mbë burra të ture mbë të gjitha.
25 Ju burratë doi gratë tuaj, sikundrë edhe Krishti deshi Qishënë, e dha për atë vetëhen’ e tij.
26 Që ta shënjtëron atë, tuke kërkuarë atë me të larë të ujit me anë të fjalësë.
27 Të bëjë që të duketë përpara tij Qisha veshurë me nder, pa lerë, pa lapë, a ndonjë të tillë punë, po të jetë e Shënjtëruarë, e pa katigori.
28 Kështu duhetë të duanë burratë grat’ e ture, si edhe trupet’ e ture. Ai që do gruan’ e tij, do vetëhen’ e tij.
29 Sepse ndonjë nuk urreu kurrë kurmin’ e tij, po e ushqen e e mbulon atë, si edhe Zoti Qishënë.
30 Sepse jemi anë të kurmit së tij, nga misht’ e tij, edhe nga eshtërat’ e tij.
31 Andaj njeriu do të lërë baban’ e tij, edhe mëmmën’ e tij, e do të bashkonetë me grua të tij, e do të jenë të di një kurm.
32 Kij Mistir ësht’ i madh, e unë thom mbë Krishtinë edhe mbë Qishë.
33 Andaje edhe cilido nga jush le të dojë gruan’ e tij si edhe vetëhen’ e tij, e gruaja pa të trëmbetë burrit.