Colossians 2
1 Sepse u dua që të diji juvet, sa shtrëngim kam unë për juvet, edhe për ata të Llaodhiqisë, edhe për gjith’ ata që nukë kanë parë faqenë time të kurmit.
2 Që të jenë parigorisurë zëmërat’ e ature, mbëjedhurë bashkë ndë dashuri, e ndë gjithë zotëri të së mbushurit së mëndiesë, për të njohurë të mistirioit të Perndisë babait, edhe të Krishtit.
3 Mb’atë janë fshehurë gjithë hazinet’ e sofisë edhe të mëndiesë.
4 E këtë u thom që të mos u gënjejë njeri juvet me fjalë të holla e gënjeshtra.
5 Sepse edhe ndë jam larg me trup, ma me Shpirt jam me juvet bashkë, tuke gëzuarë me të parë taksn’ e mirë tuajnë, e të storsosurit’ e besësë suaj mbë Krishtinë.
6 Sikundrë e kini marrë adha Krishtinë Iisunë Zotnë, kështu ecëni mbë të.
7 Rrënjosurë e ktisurë mbë të, e forcuarë mbë besë, sikundrë jini dhidhaksurë, tuke shtuarë mbë të me efharisti.
8 Vështroni se mos u gënjejë juvet njeri me anë të fillosofisë e pavëjierë, e gënjeshtjaresë, sikundr’ është të paradhosurit’ e njerëzet, sikundrë janë stihit’ e botësë, e jo sikundr’ është Krishti.
9 Sepse tek ai rri të mbushurit’ e Perndisë kurmërisht.
10 Mb’atë jini mbushurë, që ai është kreu i çdo zotëriet e urdhërit.
11 Mb’atë jini edhe prerë, jo me të prerë të dorësë, sepse jini të veshurë kurmn’ e fajevet të mishit, po ndë të prerë të Krishtit.
12 U kalltë ndë varr bashkë me të ndë pagëzim, mb’atë jini edhe ngjallturë me anë të besësë të punësë Perndisë, që ajo e ngrijti nga të vdekuritë.
13 E kur jeshëtë juvet të vdekurë ndë faje, e nd’akrovisti të kurmit suaj, u ngjalli bashkë me atë, tuke dhëruarë juvet gjithë fajetë.
14 Tuke shuarë të ligënë hirografonë për nevet ndë dhogmëra, që qe kondrë nevet, e ai e hoqi atë nga mesi tuke mbërthierë atë ndë Kruq.
15 Tuke rjepurë Arhitë edhe Eksusitë, i pombepsi faqeza, e i thriamvevsi ato mbë vetëhe të tij.
16 Ndonjë adha le të mos dëmëtojë për të ngrënë, a për të pirë, a për ditë të së Krëmptesë, a për Hënë të re, a për të Shëtuna.
17 Këto punëra janë hiera t’ature që do të vijënë, ma kurmi është i Krishtit.
18 Mos u gucitjë juvet njeri me kshill të tij me anë të së tapinosurit, me të falë të pavëjierë t’Ëngjëjet, tuke kallëzuarë juvet mb’ato që nuk’ i pa, tuke frijturë nga mëndia e kurmit së tij mbë të mbrazëtë.
19 E nukë mbahetë nga krei (Krishti) që nga ai gjithë kurmi, tuke bashkuarë me quçe e me të lidhura, e tuke marrë t’ushqieritë rritetë të rriturë të Perndisë.
20 Ndë jini adha vdekurë bashkë me Krishtinë, ndë stihi të kësaj jetet, pse ndashti sikur rroni ndë jetë qëndroni për rito?
21 Të mos zëç me dorë, të mos haç, të mos ngaç.
22 Gjithë këto punëra për të tillë hri humbasënë, sikundrë janë porsitë e dhidhaskalitë e njerëzet.
23 Ato punëra kanë me të vërtetë llogori të sofisë, ndë ethellothrisqi e ndë të tapinosurë, e të pakurcierë të kurmit, me të papasurë silloi për të frijturë kurminë.