Acts 24
1 E pas pesë ditet zbriti Anania, i pari i priftëret, bashkë me pleq, edhe me një ritor Tertillo, e këta duallë te Igjemoni kondrë Pavllosë.
2 E si u thirr edhe ai, nisi Tertillua të kallëzon, e të thosh:
3 O i larti Filik, shumë paq kemi me anë tënde, e me punëra që bëre tij ndë këtë fili, me urtëci tënde, tekdo, e ndë çdo vënd, e e njohmë me efharisti.
4 Ma të mos të të mënoj tij shumë, të lutem të digjoç pak fjalëtë me të butë tat.
5 Gjem këtë njeri të molepsurë, që anangas gjithë çifutë të ngrenë krie ndëpër gjith’ anë; e është i pari i eresit së Nazarinovet.
6 Kij deshi të pëgën edhe Ieronë, e e zum këtë e deshm ta gjukojëm sikundr’ është nomi inë.
7 Ma shkoi Lisia Hiliarhu, e na e rrëmbeu nga duartë me pahir.
8 E urdhëroi të vijnë tek teje ata që e kallëzojënë. E nga ai mund tij me të pieturë të mpsoç gjith’ ato që e kallëzojëmë atë nevet.
9 E bashkë me atë kishnë një kshill edhe çifutë, e thoshnë: Këto ashtu janë.
10 E Pavllua, si i bëri noimë Igjemoni të flit, u përgjegj, e tha: Si e di që urdhëron ti këtë fili që shumë motet, përgjegjem për vetëhe time me zëmërë të gëzuarë.
11 Sepse mund ta mpsoç tij se s’janë më shumë se dimbëdhjetë ditët që kur arçë nd’Ierusalim për të falë.
12 E as nd’Iero më gjenë të kuvëndojë me njeri, as të mbëjedh turmë njerëz, as ndë sinaguaj, as ndë qutet.
13 As mundjënë të m’i bëjënë sipër ato që më kallëzojënë ndashti.
14 Unë të mollojis tij këtë që sikundr’ është këjo udhë (e besësë) që thonë këta eres, kështu lëvdoj Perndin’ e baballarëvet, me të besuarë mbë gjith’ ato që janë shkruarë ndë nom edhe ndë profitë.
15 E kam shpëresë te Perndia, atë që edhe këta presënë, të gjallturit’ e së vdekuret, të së drejtëvet edhe të së shtrëmbëret.
16 E mbë këtë nxitoj edhe unë të kem kurdo Shpirtinë të qëruarë përpara Perndisë, edhe përpara njerëzet.
17 E pas shumë vitet pastaje, arçë nd’Ierusalim të bëjë eleimosinetë e mblatatë ndë fili time.
18 E ndë mes të këture punëravet më gjenë të qëruarë nd’Iero, jo me botë, as me nakatosi, ca çifut nga Anatolia.
19 E ata duhej të qenë këtu përpara teje, e të më kallëzoijnë ndë kanë gjë kondrë mua.
20 A vetë këta le të thonë ndë gjenë tek unë ndonjë adhiqi, kur qëndrova unë ndë mes të mbëjedhëjësë.
21 Përveçme kësaj fjalet vetëmë që qëndrova ndë mes të ture, e thirra, se: unë sot gjukonem prej jush për të ngjallturit’ e së vdekuret.
22 E si digjoi këto Filiksi, i reshti ata, sepse e dij më hollë këtë punë, e u tha: Kur të zbresë Hiliarhu Lisiu, do t’i digjoj punëtë tuaj.
23 E porsiti Ekatondarhnë ta ruan Pavllonë, ma ta vështron më mirë e të mos mbodhis ndonjë nga të tijtë ta shërben atë, a të vin tek ai.
24 E si shkuanë ca dit, erdhi Filiksi bashkë me gruan’ e tij Dhrusilënë, që qe Çifute, e dërgoi e thirri Pavllonë, e digjoi prej si për besë të Krishtit.
25 E tek kuvëndon ai për të drejtë e për vergjëri, e për gjuq që do të vijë, i hiri frikë Filiksit, e tha: Hajde ndashti, e kur të kem kohë do të dërgoj të të thërres tij.
26 Edhe kish tharos se Pavllua do t’i ip ati asprë, që ta lëshon atë, e andaj po e thërrit më nëndurë, e kuvëndon me të.
27 E si u sosnë di vjet, la Filiksi mbë këmbë të tij Porqio Fistonë. E si duaj Filiksi t’u bën hatërë çifutet, la Pavllonë lidhurë.