Psalms 144
1 Psalm i Davidit. Bekuar qoftë Zoti, shkëmbi im, që m'i mëson duart për luftë e gishtërinjtë për betejë,
2 mirësia ime dhe fortesa ime, streha ime dhe çlirimtari im, mburoja ku gjej strehë, ai që ma vë popullin nën sundim.
3 O Zot, ç'është njeriu që të kujdesesh për të, apo biri i njeriut, që të mendosh për të?
4 Njeriu është si fryma, ditët e tij si hija që kalon.
5 O Zot, përkuli qiejt e tu e zbrit, preki malet, që të nxjerrin tym.
6 Dërgo rrufetë e shpërndaji, lësho shigjetat e tua dhe shpartalloji.
7 Shtrije dorën tënde nga lart, çliromë e shpëtomë prej ujërave të rrëmbyer, prej dorës së të huajve.
8 Goja e tyre thotë veç gënjeshtra, e djathta e tyre betohet për mashtrime.
9 O Perëndi, do të të këndoj një këngë të re, për ty do t'i bie harpës me dhjetë tela,
10 për ty, që i jep fitoren mbretërve, që e shpëton Davidin, shërbëtorin tënd, prej shpatës mizore.
11 Çliromë e shpëtomë prej dorës së të huajve, se goja e tyre thotë veç gënjeshtra, e djathta e tyre betohet për mashtrime.
12 Qofshin bijtë tanë si pemët, që rriten mirë që në rini, e bijat tona si shtyllat e këndit, të gdhendura për të stolisur ndërtesën.
13 Drithnikët tanë qofshin plot, të mbushur me gjithfarë të mirash, bagëtitë tona u shtofshin me mijëra, me dhjetëra mijëra në arat tona,
14 gjedhët tanë qofshin të majmë! Mos pastë çarje muresh e as arrati, mos pastë gjëmë nëpër rrugët tona.
15 Lum ai popull që i ka këto të mira! Lum ai popull që ka për Perëndi Zotin!