Jeremiah 8
1 «Në atë kohë, kumton Zoti, do të nxirren nga varret eshtrat e mbretërve të Judës, eshtrat e princave, eshtrat e priftërinjve, eshtrat e profetëve dhe eshtrat e banorëve të Jerusalemit.
2 Do të shpërndahen para diellit e hënës, para mbarë ushtrisë së qiejve, që ata i deshën, të cilëve u shërbyen, pas të cilëve shkuan, që u kërkuan udhëzim e i adhuruan. Jo, nuk do të mblidhen e as do të varrosen, por do të mbeten si plehu përmbi dhe.
3 Do të zgjedhë vdekjen më shumë se jetën mbarë teprica që do të mbesë prej kësaj dere të mbrapshtë në vendet ku do t'i dëboj, kumton Zoti i ushtrive».
4 «Do t'u thuash, se kështu thotë Zoti: kush rrëzohet, a nuk ngrihet sërish? Kush shmanget, a nuk kthehet sërish?
5 Përse ky popull, Jerusalemi, u shmang, u bë besëshkalë, kokëfortë, u kap fort pas mashtrimit e u bë i pandreqshëm?
6 Ua vura veshin dhe i dëgjova, por nuk flisnin hijshëm. Askush nuk tërhiqet nga ligësia e vet e thotë: “Çfarë bëra?”. Të gjithë kthehen në harbimin e vet, siç lëshohet kali në betejë.
7 Edhe lejleku në qiell e njeh kohën e vet, turtulli, dallëndyshja e mëllenja e mbajnë kohën e rikthimit, por populli im nuk e njeh ligjësinë e Zotit.
8 Si mund të thoni: jemi të urtë, se kemi me vete ligjin e Zotit? Ja, në mashtrim e ktheu pena mashtruese e shkruesve.
9 Të urtët do të turpërohen, do të hutohen e do të zihen në lak. Ja, e përzunë fjalën e Zotit, e çfarë urtie mund të kenë?
10 Prandaj, gratë e tyre do t'ua jap të tjerëve, arat e tyre pushtuesve, se nga më i vogli te më i madhi të gjithë kërkojnë të përfitojnë, nga profeti deri te prifti të gjithë veprojnë me mashtrim.
11 Mjekojnë me mendjelehtësi plagën e popullit tim e thonë: “Paqe, paqe”, por paqe nuk ka.
12 A u bënë me turp kur vepruan neveritshëm? As turpi nuk i mbuloi, as të skuqen nuk ditën, prandaj do të bien me të rënët, kur t'i ndëshkoj, do të shemben, kumton Zoti.
13 Do të mblidhja e do të vilja, kumton Zoti, por nuk ka vile në hardhi, nuk ka fiq në fik, edhe gjethet janë vyshkur gjithçka u dhashë ka kaluar.
14 Pse rrimë shtruar ne? Mblidhuni të shkojmë në qytetet e fortifikuara e aty të fundosemi, se Zoti, Perëndia ynë, na fundosi, se na dha të pimë ujë me helm, ngaqë mëkatuam kundër Zotit.
15 Prisnim paqen, por nuk ka mirësi, kohën e shërimit, por, ja, tmerr.
16 Nga Dani dëgjohet hingëllima e kuajve të tij, prej zërit ushtues të hamshorëve të tij dridhet toka mbarë. Vijnë dhe e përpijnë tokën me gjithçka është plot, qytetin me banorët e tij.
17 Se ja, po dërgoj mes jush gjarpërinj, nepërka që nuk magjepsen, dhe do t'ju kafshojnë, kumton Zoti ».
18 «Iku ngazëllimi im e më mbuloi pikëllimi, zemra po më lëshon.
19 Ja zëri kushtrues i bijës së popullit tim nga një tokë e largët: “A nuk është Zoti në Sion? A nuk është aty mbreti i tij? Përse më zemëruan me idhujt e tyre, me kotësitë e huaja?”.
20 Kaluan të korrat, iku vera e ne nuk kemi shpëtim.
21 Lëndimi i bijës së popullit tim më lëndon, mbaj zi e më ka zënë pikëllimi.
22 A nuk ka balsam në Gilead? A nuk ka mjek atje? Përse, pra, nuk iu përtëri shëndeti bijës së popullit tim?
23 Ah, kokën gurrë uji ta kisha e sytë burim lotësh, ditë e natë të qaja të therurit e bijës së popullit tim».