Isaiah 10
1 Mjerë ata që nxjerrin rregulla paudhësie e shkruajnë ligje që përligjin shfryrëzimin,
2 për t'u shkelur të drejtën skamnorëve, për t'u mohuar drejtësinë mjeranëve të popullit tim, për t'i bërë vejushat prenë e tyre, për t'i plaçkitur jetimët.
3 Ç'do të bëni ditën e ndëshkimit, kur të vijë mjerimi prej së largu? Te kush do të vraponi për ndihmë, thesaret tuaja ku do t'i lini?
4 Sepse do të gjunjëzoheni mes të burgosurve e do të bini ndër të vrarët. E megjithëkëtë zemërimi i tij nuk u fashit e krahu i tij mbeti i shtrirë.
5 Mjerë Asiria, thupra e zemërimit tim! Në duart e saj është shkopi i furisë sime.
6 Kundër një kombi të pafe po e dërgoj, kundër një populli, që më zemëron, e urdhëroj, që ta plaçkitë e ta bëjë pre, që ta shkelë me këmbë si baltën e rrugës.
7 Por ai nuk e mendon kështu, në zemër sheston tjetër gjë, ka vendosur të shfarosë, të shuajë kombe jo të pakta.
8 E thotë: «A nuk janë prijësit e mi si mbretërit?
9 A s'është Kalnehu si Karkemishi? A s'është Hamati si Arpadi? Si Damasku a s'është Samaria?
10 Dora ime pushtoi mbretëritë idhujtare, ndonëse idhujt e tyre ishin më të shumtë se në Jerusalem e në Samari.
11 A nuk do t'ia bëj Jerusalemit e idhujve të tij siç ia bëra Samarisë e idhujve të saj?».
12 E kur Zoti ta ketë përfunduar veprën e tij në malin e Sionit e në Jerusalem, do ta ndëshkojë krenarinë e zemrës së mbretit të Asirisë e vështrimin kryeneç të syve të tij,
13 se tha: «Veprova me fuqinë e krahut tim, me urtinë e mençurinë time. Kufijtë mes popujve i zhduka, thesaret e tyre i plaçkita, si trim i plandosa ata që ulen ndër frone.
14 Dora ime i gjeti thesaret e popujve, si të ishin në një fole zogjsh, dhe siç mblidhen vezët e braktisura, ashtu e mblodha botën mbarë. Askush s'i hapi dot krahët për të fluturuar, askush s'e hapi sqepin për të cicëruar».
15 A mburret sëpata para atij që me të pret? A krenohet sharra para atij që e përdor? A thua shufra e drejton atë që e mban në dorë, apo shkopi e ngre lart atë që s'është prej druri?
16 Prandaj, Zoti, Zoti i ushtrive, mes më të fortëve të tij plagë do të dërgojë, atje ku kishte lavdi do të ndizet flaka, do të djegë si zjarri përvëlues.
17 Drita e Izraelit do të jetë si zjarri, i shenjti i Izraelit porsi flaka, do të djegë e do të përpijë brenda ditës shkurret e ferrat e tij.
18 Lavdisë së pyllit e të kopshtit të tij do t'ia përpijë mishin e shpirtin, si i sëmuri që lëngon për vdekje, ashtu do të mbetet.
19 Do të mbesin aq pemë nga pylli i tij, sa t'i numërojë edhe një fëmijë.
20 Atë ditë do të ndodhë që teprica e Izraelit dhe të mbijetuarit e shtëpisë së Jakobit nuk do të mbështeten më tek ai që i godiste, por do të mbështeten me besnikëri te Zoti, i shenjti i Izraelit.
21 Teprica, teprica e Jakobit, do të kthehet te Perëndia i fuqishëm.
22 E megjithatë, o Izrael, edhe nëse populli yt do të ishte si rëra e detit, vetëm teprica do të kthehej atje. Është vendosur shfarosja, që të shkojë në vend drejtësia.
23 Urdhrin e shfarosjes e dha Zoti, Zoti i ushtrive, dhe po e zbaton në mbarë vendin.
24 Prandaj, kështu thotë Zoti, Zoti i ushtrive: «Mos ki frikë prej Asirisë, o populli im, që banon në Sion. Njëmend do të të godasë me thupër e shkopin do të ngrejë mbi ty, ashtu si Egjipti,
25 por edhe pak e do të marrë fund, se zemërimi im do të ndizet flakë për t'i shkatërruar».
26 Mbi të Zoti i ushtrive do të ngrejë një fshikull, ashtu siç bëri kundër Midianit te shkëmbi i Orebit. Do ta lartësojë shkopin e tij mbi det, ashtu siç bëri në Egjipt.
27 E do të ndodhë atë ditë, që barra e tij do të hiqet prej shpatullës sate, zgjedha e tij prej qafës sate, prej të majmurit do të thyhet zgjedha e tij.
28 Ia behu në Ajat, nëpër Migron kaloi, në Mikmas plaçkat shkarkoi.
29 Ja, tek përshkuan shtegun, në Gebë po kalojnë natën, Ramahu po dridhet, Gibeahu i Saulit merr arratinë.
30 Gërthit sa të kesh zë, o bija e Galimit! Dëgjo mirë, o Lajshah, përgjigju, o Anatot!
31 Madmenahu ka marrë arratinë, banorët e Gebimit kanë ikur.
32 Po atë ditë do të qëndrojë në Nob e do të tundë grushtin kundër malit të bijës së Sionit, kundër kodrës së Jerusalemit.
33 Ja, Zoti, Zoti i ushtrive me dhunë do t'i presë degët, më të lartat do të priten, majat do të shkurtohen.
34 Pyllin e dendur do ta presë me sëpatë, Libani do të bjerë me gjithë madhështinë e tij.